Wyczyściłem skrzynkę spróbuj jeszcze raz
Trochę o samym samolocie:
Samolot SE5 (Scout Experimental, Santos - Dumont Experimental) powstał w zakładach Royal Aircraft Factory (Królewska Fabryka Samolotów) w Farnborought w hrabstwie Hants, pod kierownictwem H. P. Folland'a i J. Kenworthy'a, z udziałem pilota doświadczalnego - F. W. Goodden'a . Prototyp oblatano w listopadzie i grudniu 1916 r., a w marcu roku następnego pierwsze maszyny trafiły do jednostek lotniczych . Samolot miał bardzo kanciasty kształt, jednak konstrukcja cechowała się bardzo dobrą wytrzymałością oraz była prosta w produkcji.
Próby polowe we Francji wykazały, że samolot SE5 posiada gorszą zwrotność niż Nieuport, prędkość wznoszenia nie dorównuje konstrukcją francuskim, ale ma bardzo dobrą prędkość poziomą, widoczność z kokpitu, oraz sama konstrukcja jest lepsza niż u Francuzów . Po wyprodukowaniu pierwszych 60 egzemplarzy, wprowadzono pewne zmiany konstrukcyjne samolotu. Tak powstała wersja SE5A, która różniła się od poprzednika min końcówkami płatów, zrezygnowano z wiatrochronu, zastosowano długie rury wydechowe, oraz owiewkę za kabiną, zmieniono też kształt dolnej osłony silnika . W czerwcu 1917 rozpoczęto masową produkcję SE5A, powstało ogółem 5269 sztuk w ośmiu firmach brytyjskich . Na samolotach SE5A piloci brytyjscy osiągnęli największą liczbę zestrzeleń. Samolot ten używano nim w Kanadzie, Australii, Południowej Afryce, Holandii, USA i ZSRR
W Polsce znajdowały się dwa samoloty SE5A, które zostały przywiezione przez firmę Handley Page w grudniu 1919 r. Dnia 9 stycznia 1920 r. jedna z maszyn została zaprezentowana w Warszawie przed komisją lotniczą. Samolot został bardzo pozytywnie oceniony . SE5A pilotowany przez ppor. Antoniego Mroczkowskiego wygrał zawody lotnicze, w których brały udział jeszcze Fokker DVII i Ansaldo Balilla . Po kolejnym locie pokazowym dnia 2 lutego 1920 r. w trakcie lądowania doszło do wypadku, w wyniku którego samolot został rozbity ale ranny ppor. Mroczkowski przeżył. Po tym wypadku komisja lotnicza postanowiła zakupić samoloty Bristol F2B "Fighter" . Wobec ciężkiej sytuacji sprzętowej, szef lotnictwa Naczelnego Dowództwa mjr pil. Aleksander Serednicki w czerwcu 1920 r. zwrócił się do ministra spraw wojskowych z prośbą o odkupienie od firmy HP przywiezionego samolotu. Samolot nr CWL 19.01 (RAF F9135) został odkupiony i dnia 15 lipca 1920 r. trafił do 7 Eskadry Myśliwskiej im. Tadeusza Kościuszki na prośbę jej dowódcy - Amerykanina Cedrica Faunta Le Roya . Tegoż dnia kpt. pil. Stefan Ciecierski wystartował na SE w celu przeprowadzenia zwiadu w okolicy Łucka. W rejonie wsi Kolonia Podhajce natrafił na bolszewicką kawalerię, którą zaatakował. Samolot został trafiony w silnik i pilot zmuszony został do przymusowego lądowania, podczas którego samolot rozbił się. Kpt. Ciecierski trafił do niewoli a wrak samolotu został spalony . Zachowały się zdjęcia samolotu SE5A w barwach maskujących w kolorze khaki i zielono-piaskowym .
Cytat TeBe:
"W maju 1926 roku do Polski przyleciały dwa samoloty SE-5a o numerach rejestracyjnych G-EBXC i G-EBIC, były to maszyny w wersji „smugacz” wyposażone w wytwornice dymu. Maszyny te należały do angielskiej firmy Savage Skywriting Co, której właścicielem był James Worledge. Firma ta specjalizowała się wykonywaniu napisów na niebie. Maszyny działały przez cały sezon letni 1926 roku i stacjonowały w Warszawie (G-EBXC) oraz w Krakowie (G-EBIC). Ten ostatni stoi dziś w Muzeum RAF w Hendon"
Konstrukcja:
Samolot jednosilnikowy, dwupłatowy, jednomiejscowy, z kabiną odkrytą, konstrukcji drewnianej z podwoziem stałym .
Silnik - Hispano - Suiza (147 kW - 200 KM), ośmiocylindrowy, czterosuwowy, dwużędowy w układzie "V" produkcji francuskiej, oraz brytyjskie Wolseley typu W4A "Viper" śmigło dwu lub cztero-łopatowe (wersja występująca w Polsce miała silnik Hispano i 2 łopaty o średnicy 2,16 m). Chłodnica czołowa płaska złożona dwóch części, które odpowiadały za chłodzenie odpowiednio lewych i prawach cylindrów. Chłodnica z regulowanymi żaluzjami.
Skrzydła - płaty prostokątne dwudźwigarowe, dźwigary wykonane zostały ze świerku, całość wykrzyżowana celem usztywnienia konstrukcji drutem stalowym i pokryta płótnem. Płat górny trójdzielny - środkowa jego część (baldachim) kryta sklejką. Płat dolny dwudzielny. Komora płatów (przestrzeń pomiędzy skrzydłami górnymi i dolnymi) połączona dwoma parami równoległych słupków, dodatkowo usztywniona podwójnym drutem, baldachim podparty czterema zastrzałami. Lotki osadzone były na obu płatach. Wznios płatów wynosił 5o.
Stery - drewniane, prócz steru kierunku, który wykonany był z rurek metalowych. Całość usztywniona drutem i kryta płótnem .
Kadłub - o przekroju prostokątnym, drewniana kratownica wykrzyżowana drutem. Kadłub od przodu kryty blacha oraz sklejką, w pozostałej części płótnem. Podwozie stałe .
Uzbrojenie - początkowo na wyposażeniu samolotu znajdował się jeden stały k. m. Vickers kal. 7,7 z synchronizatorem "C.C." i zapasem amunicji - 400 sztuk. Uzbrojenie uzupełniono o dodatkowy k. m. Lewis na mocowaniu Fostera nad górnym płatem. Zapas amunicji - 4 magazynki bębnowe po 97 naboi każdy. Zastosowano celownik optyczny z muszka pierścieniową Aldis. Samolot mógł unieść cztery bomby po 11 kg. na wyrzutniach pod kadłubem .
Dane taktyczno - techniczne:
Wymiary:
. Rozpiętość - 8,11 m,
. Długość - 6,37 m,
. Wysokość - 2,90 m ,
. Powierzchnia nośna - 22,9 m2,
. Odstęp płatów - 1,40 m ,
. Przesunięcie płata górnego do przodu - 0,46 m ,
Masa:
. Masa własna - 694 kg,
. Masa całkowita - 928 kg,
Osiągi:
. Prędkość maksymalna - Vmax = 212 km/h na wysokości 3000 m,
. Prędkość wznoszenia - 5,20 m/s ,
. Czas wznoszenia na 2000 m - 6'20" ,
. Pułap - 5950 m,
. Czas lotu - około 3 h ,
. Zasięg - 550 km .
