krolik53

Pół roku temu zrobiłem Morbacka z depronu jako swój trzeci model. Użyłem kleju CA ale w czasie latania przy twardym lądowaniu wyłamały mi się elementy depronu zaraz za spoinami kleju. Jest on wygodny w użyciu bo szybko wiąże ale jest twardy i kruchy. Połatałem uszkodzenia klejem UHU Por, który dłużej wiąże ale jest bardziej elastyczny i nie mam problemów. Być może przy EPP klej CA się sprawdzi bo EPP jest elastyczne. Co do zawiasów to zastosowałem samoprzylepną taśmę bodajże poliestrową wzmocnioną włóknem szklanym (widoczną na zdjęciach) naklejoną na górnej części skrzydeł i stateczników. Rozwiązanie sprawdzio się bardzo dobrze.

Co do anten to oczywiście rozwiązanie tymczasowe. Odbiornik z antenami będzie w innym miejscu. W instrukcji nadajnika Graupnera MX-16S jest także opisany sposób prawidłowego umieszczania anten. Dziękuję za uwagi, ponieważ jak pisałem jestem początkującym modelarzem i wszelkie podpowiedzi mogą mi się przydać. Nie wiem jakie są właściwości lotne modelu i czy nie jest za ciężki. Czytałem, że istotny jest wskaźnik obciążenia powierzchni skrzydeł. U mnie wynosi 78 g na dm2 (tylko dla skrzydeł bo nie wiem czy wlicza się stateczniki). Czy jest odpowiedni nie wiem. Co do konstrukcji to wykorzystałem odpowiednio przeskalowane i wydrukowane na papierze elementy modelu kartonowego WAK, naklejone na depron (widoczne na zdjęciach). Poszycie kadłuba 3 mm depron biały, skrzydła 3 mm zielony rowkowany. Wręgi depron 6 mm i balsa, dźwigary depron i balsa a w centropłacie także sosna ze względu na mocowanie mechanizmu podwozia. Malowanie i znakowana jak 112 Eskadra Myśliwska Brygady Pościgowej. Wyposażenie: Silnik EMAX BL 2220/10- moc 302W, ciąg 1220g Aku-Li-Pol 1300 mAh Serwa 5x9g Śmigło do lotu będzie 2-łopatowe (tak mi doradzono)

Witam! Miałem takie same marzenie i chociaż jestem początkującym modelarzem, aczkolwiek wiekowym, to podjąłem sie wykonać latający model Jastrzębia. Wykonałem go w tym roku i był to mój drugi model po prostym praktycznie zakupionym do montażu Piper J3 z EPP. Oparłem się na znalezionych w internecie zdjęciach prototypu i nieukończonej partii próbnej oraz na wydawnictwie WAK modelu kartonowego autorstwa Marka Pacyńskiego, który moim zdanie po analizie zdjęć jest najbardziej zbliżony do oryginału. Kadłub i ustrzenie jest widoczne na zdjęciach. Problem stanowi obrys skrzyła, którego nie widać na żadnym ze zdjęć aczkolwiek na jednym gdzie gen. Rayski pokazuje Jastrząbia hr. Ciano w lutym 1939 r. widać fragment skrzydła. Widoczny też jest na zdjęciach profil skrzydła w miejscu przejścia do wzniosu. Mam świadamość, że jest to pewne przybliżenie ale musiałem go zrobić. Wykonany jest z depronu 3 mm (wręgi 6 mm) w skali 1:12 i gotowy do lotu. Ma chowane podwozie sterowane radiem. Po wyważeniu posiada masę 800 g. Jeszcze nie latałem bo jestem słabym lotnikiem i uczę się dopiero na Piperze.