kojani Opublikowano 22 Października 2013 Opublikowano 22 Października 2013 Trudno mi się z tym zgodzić. Cyjanoakryle polimeryzują w czasie wiązania, i coś musi strukturę wypełnić, inaczej ciągle byłyby cieczą. Pozdrawiam Możesz się nie zgadzać, ale wilgoć służy tylko do neutralizacji stabilizatora kleju. Poczytaj o reakcji anionowej w cyjanoakrylanach. Kojani
Paweł Prauss Opublikowano 23 Października 2013 Opublikowano 23 Października 2013 Trudno mi się z tym zgodzić. Cyjanoakryle polimeryzują w czasie wiązania, i coś musi strukturę wypełnić, inaczej ciągle byłyby cieczą. Pozdrawiam Ciekawa teoria, proszę o podanie źródła.
wapniak Opublikowano 23 Października 2013 Opublikowano 23 Października 2013 Proszę: Kleje kropelkowe, sekundowe, błyskawiczne - kleje cyjanoakrylowe są szczególnym rodzajem klejów mieszanych składających się z żywicy polimerowej rozpuszczonej w monomerze, który w pierwszym etapie zachowuje się jak rozpuszczalnik, potem jednak nie paruje lecz ulega kopolimeryzacji z żywicą tworząc jedną usieciowaną strukturę. Takie kleje działają szybko i są dość uniwersalne. Cyjanoakrylany (nazwa chemiczna klejów kropelkowych) zostały odkryte w 1942 roku w trakcie poszukiwań materiałów przezroczystego plastiku do celowników używanych na wojnie, gdy zespół naukowców kierowany przez Harry Wesley Coover Jr natknął się na formułę która przykleja się do wszystkiego z czym weszła w kontakt. Jednak cyjanoakrylany zostały szybko odrzucone przez amerykańskich naukowców właśnie dlatego, że trzymały się wszystkiego. W 1951 r., cyjanoakrylany zostały ponownie odkryte przez naukowców Eastman Kodak Harry'go Coover'a i Freda Joyner'a, który uznał ich prawdziwy potencjał komercyjny, klej cyjanoakrylowy po raz pierwszy został sprzedawany jako produkt komercyjny w 1958 roku jako "Eastman # 910" (później "Eastman 910"). Kleje cyjanoakrylowe – wytwarzane są bez rozpuszczalnika, znane są pod nazwą klejów „sekundowych", ponieważ utwardzają się w ciągu kilku, kilkunastu sekund. Z tego względu nadają się tylko do klejenia małych powierzchni, nie przekraczających 1 cm2. Pobierają przy utwardzaniu chemicznym wilgoć z powietrza, co doprowadza do ich polimeryzacji. Zwykle wystarcza do tego powietrze o wilgotności względnej w granicach 40÷60%. Kleje nanosi się na jeden z elementów łączonych. Zetknięcie obydwu elementów, zaraz po naniesieniu kleju, musi przebiegać ostrożnie, ponieważ przy wadliwym usytuowaniu elementów klejonych pierwotne połączenie wymaga zniszczenia. Są produkowane od konsystencji ciekłej o małej lepkości do konsystencji żelu. Służą także do klejenia metali, wielu tworzyw sztucznych (ABS, twardy polichlorek winylu PCV, polistyrenu PS), szkła, skóry i drewna. Połączenia osiągają wytrzymałość na ścinanie w zakresie 7÷20 MPa. Połączenia klejowe są zwykle nieodporne na działanie wody. Szybka reakcja kleju z wilgocią powoduje, iż kleje powinny być przechowywane w zamkniętym pojemniku, w chłodziarce. Należy wykazać dużą ostrożność podczas klejenia, gdyż łatwo można skleić palce rąk. W takim przypadku należy szybko zanurzyć ręce w gorącej wodzie z mydłem i ostrożnie rozwierać palce rąk. Przy kontakcie z oczami, gdzie występuje naturalne ich zawilgocenie, dostanie się kropli kleju powoduje jego błyskawiczne utwardzenie. Z tych względów należy pracować w okularach i rękawicach ochronnych. (Źródło "Przegląd spawalnictwa" 8/2008)
kojani Opublikowano 23 Października 2013 Opublikowano 23 Października 2013 http://www.klejeloctite.pl/kleje-utwardzane-poprzez-reakcje-anionowa-cyjanoakrylany/
wapniak Opublikowano 23 Października 2013 Opublikowano 23 Października 2013 Jakieś to pokręcone, neutralizacja kwasu wodą, myślałem, że trzeba do tego zasady. Chemikiem jednak nie jestem, to głowy nie dam. Czyli nie wiadomo jak kleją, grunt, że kleją i tego się trzymajmy
Rekomendowane odpowiedzi