rkrzysztof

Ani woda, ani kamień , tylko ilu pilotów, tyle sposobów na rozwiązanie zagadnienia.

!!!!!!

W pewnej polskiej komedii w reżyserii Sylwestra Chęcińskiego świetnie oddano komizm takiej postawy. Cytując za klasykiem; sąd sądem, ale sprawiedliwość i tak musi być po naszej stronie.....

Błędny to może być tylko wysnuty wniosek i chęć dominowania w przestrzeni medialnej. ?????

Cała ta, czysto akademicka, dyskusja przypomina rozważania o wyższości Świąt Bożego Narodzenia nad Świętami Wielkiej Nocy, lub jak kto woli; o wyższości jednego mode w sterowaniu nad innym, "bardziej prawidłowym". I na koniec: ilu będzie pilotów, tyle preferowanych rozwiązań, dodatkowo z podziałem na preferencje osób prawo i leworęcznych.

Zwykła statystyka. To tak nie działa. Jeśli hamulec jest poprawnie ustawiony, to tylko od preferencji i upodobania pilota zależy w jaki sposób będzie go uruchamiał i nie ma tutaj żadnej mitycznej wiedzy tajemnej. To działa poprawnie, i zgodnie z oczekiwaniami, jeśli jest poprawnie ustawione.

W tamtej epoce, w tym rozmiarze dostępna była Jena 1cm.

Ładny model, lecz chyba brakuje "odwodnienia" najniższego pokładu. Chyba, że to model wyłącznie wystawowy, do gablotki.

Z takim podejściem do tematu rywalizacji nigdy nie da się stanąć na podium Mistrzostw Świata. I nie jest to teoria, stałem, i piszę z własnego doświadczenia.

Tutaj aż się prosi pakiet umieszczony w nosowej części kadłuba.

Tak, nadajnika.

Totalne nieporozumienie, gaz w modelu na uwięzi aż prosi się o sterowanie trzecią linką.

Miałem kiedyś szybowiec o rozpiętości ok. 2,5m (centropłat prosty, uszy z lekkim wzniosem) z usterzeniem V, obsługiwanym przez jedno serwo. Całkiem poprawnie latał z odpowiednio dobranym różnicowym wychyleniem lotek.

A może to jest ten moment, kiedy należy się zastanowić nad tym czy nie zmienić sprzętu?

Wizyty na wałach przeciwpowodziowych mogą być kosztowne.