Powrót do przeszłości

[mjs]

Hura!   

 

U mnie prace postępują, dodatkowy czas bardzo się przyda. Jeszcze szpachlowanie, jeszcze szlifowanie... ale już coraz bliżej do montażu modelu...

 

[mjs]

Profil skrzydła, choć potrzebny do konstrukcji kopyta kadłuba, to uruchamia myślenie o skrzydłach...

Będzie co rysować i wycinać. 

[mjs]

Profil wczytałem do FreeShipa, tam mogę go przeskalować i wydrukować szablony. A w bryle kadłuba przybyły przetłoczenia pod... skrzydła. 

 

[mjs]

Jest wzorzec statecznika pionowego i kadłub właściwie kompletny do zdejmowania formy.

[mjs]

Właśnie sobie przypomniałem, że pierwszego CSS-a zaczynałem budować o tej porze, a skończyłem wiosną. Pół roku to zajęło, długie zimowe wieczory. Wygląda na to, że i tym razem będzie podobnie. Może zatem i konkurs letni zamienić na zimowy, otwierając nabór kolejnych chętnych? Wszak mamy już jesień...

[mjs]

Dłuuugo to trwało, bardzo długo. Dopatrzyłem się w rysunkach wybrzuszenia pod statecznik poziomy, no i trzeba było to wymodelować. Skosy technologiczne... doklejanie statecznika pionowego (tak, żeby pasował do drugiej części), różne wykończenia, wygładzenia, mocowanie do płyty roboczej - i wreszcie pastowanie separatorem. To jest ten moment, kiedy nie ma odwrotu. Trzeba tylko jeszcze raz sprawdzić czy wszystko jest i... położyć żelkot. 

A ten otrzymałem w prezencie od: http://hobby.poznan.pl/

Oblanie żelkotem kopyta kadłuba, ogrzewanie powietrza i doglądanie czy żeluje, to jest ta chwila, która pozwala wypuścić napięcie i spokojnie przejść do drugiego etapu - budowy formy. Jest dobrze!

[mjs]

Dwudniowe zmagania z laminowaniem w temp. 5 C (producent zaleca min. 15C), rozdzielanie maty (300 g) na dwoje, żeby się lepiej układała na krawędziach, nooo i jest laminat!  Razem 600 g maty szklanej, żywica poliestrowa i dmuchawka ciepłego powietrza, żeby się utwardziło.

[mjs]

Utwardziło się! 

Ze starej dobrej płyty pilśniowej zrobiłem usztywnienie formy i zarazem podstawę do jej ustawienia w położeniu roboczym. Szpachlówka poliestrowa pomogła w szybkim montażu ramki, a pasek laminatu utrwalił połączenie "na wieki". Wydaje się, że forma na pół kadłuba "już" jest...

 

[mjs]

Tak wygląda z drugiej strony... znaczy - do stołu się nie przykleiło, czyli separator jest skuteczny.

[mjs]

A ów separator czyli rozdzielacz, to mikstura tania, przyjemna i skuteczna, zrobiona wg receptury Maksa Szczepskiego. Rozpuszczony wosk pszczeli zmieszany z terpentyną balsamiczną. I schowany do słoiczka po miodzie. 

[mjs]

Wyciąganie kopyta z formy to frapujące zajęcie. Dreszczyk emocji i niepewności robią swoje. W ruch idą wszelakie narzędzia i wszystko co pod ręką może się znaleźć i przydać. Taka forma powinna mieć ze dwa wypychacze śrubowe, wtedy wypychanie kopyta z formy byłoby bajeczne. Nie było czasu na wypychacze, pogoda rozdaje karty...

 

Najważniejsze to podejść do sprawy spokojnie, a nawet roztropnie. Trzeba obrać jakąś sprytną strategię. Lekkie nadlewy trzymały cały obrys, więc postanowiłem spróbować tam, gdzie ich nie było czyli w stateczniku pionowym. Poszło fundamentalnie, pozostała cienka warstwa na spodzie. Plastikowe szpachelki okazały się pomocne, dalej klinik z listewki oraz duży klin sosnowy z gumowym młotkiem do pobijania. Generalnie narzędzia i pomoce nie powinny być twardsze od żelkotu.

 

Puk, puk, puk. - ostrożnie by nie wjechać w powierzchnię formy. Odsłoniły się pierwsze fragmenty ciemnego podłoża. I znów okazało się, że separator jest doskonały (jedno smarowanie). Wszystko puszczało, nic nie przywarło. A przecież mogło podczas ogrzewania...

 

I tak oto odsłoniła się wanienka robocza w kształcie połowy kadłuba. Jeszcze z nieobciętymi kołnierzami, ale już z wytrasowaną linią cięcia. Duma mnie rozpiera... 

 

[mjs]

Druga forma, powtarzające się czynności, ale teraz bez sekretów, choć z niespodziankami w postaci... baranków na żelkocie. Pojawiają się w poliestrach tam, gdzie grubość żelkotu jest mniejsza niż 0,7 mm. Trzeba będzie je załatać. Tak czy owak, budowa form zbliża się ku końcowi.   Uff.

A przy okazji, szkieletowa technologia budowy kopyta okazała się łatwa w demontażu.

[mjs]

Nooo, prawie łatwa... trzeba było użyć gumowego młotka i sosnowego klina.  Poszło, nic nie przywarło. Drobne uszkodzenia żelkotu, po przefrezowaniu wiertarką, zalano nowym materiałem, po utwardzeniu przeszlifowano. Całość przetarto papierem 120 (lekko) i 360 (mocniej) na mokro oczywiście. Kołnierze przycięte. Słowem - formy gotowe!

 

Czas na pierwsze skorupy...