romigraf

Cześć, Załączam lepszej jakości, powiększony fragment dyskutowanego tutal przegubu. W całej rozciągłości zgadzam sie z uwagami kol. stan_m; mnie też (mino, ze od dawna już modeli nie projektuję/buduję) początkowe rozwiązanie wydawało się jakieś takie "wątlutkie". Roman

...no i wziąłem i sobie zapomniałem Dla referencji zamieszczam fragment ogonowej części Czworki. Myślę, że może być to pomocne przy skalowaniu i precyzyjnym umiejscowianiu powyższych oznaczeń. Roman

Niniejszym wypełniam pozostałą część obietnicy: załączam wyrysowane loga Shell'a i ARP. Logo Shell występuje częstęsto w różnych publikacjach (kolorowych profilach Czwórki) z żółtym tłem. Na posiadanych przeze mnie fotografiach (a szczególnie jednej, bardzo dobrej jakości, której użyłem jako podkładu do rysowania) nie byłem w stanie stwierdzić, pomimo różnych manipulacji w Photoshopie, istnienia jakiegokolwiek tła. Oczywiście, żółty na srebrnym nie stwarzałby dużego kontrastu lecz przypuszczam, ze cokolwiek jednak dałoby się zauważyć. Przypuszczam więc, że owo żółte tło pojawiło sie tam "prawem kaduka" (no bo Shell to przecież żółty i czerwony), a następnie wielokrotnie powielane zaczęło żyć własnym życiem i stało się normą. Znamy przecież ten mechanizm. Moim zdaniem, po wycięciu szablonu w kartonie, przyłożono go do kadłuba i pomalowano na czerwono - vide: owe "przerywniki" charakterystyczne dla malowania od szablonu. Logo ARP jest narysowane dokładnie pod kątem dla samolotu ustawionego osią wzdłużną idealnie poziomo. Logo w takiej "spasionej" formie jest charakterystyczne dla Dwójek i Czwórek uczestniczących w Challenge 1930. Jak już wspominałem, gdyby do celów "produkcyjnych" konieczne były ostre wersje wektorowe - proszę o kontakt na PW. Pozdrawiam, Roman

Kolego Stanisławie, Trwam pod wrażeniem Sprawdziłem też swoje zbiory. Niestety, nie znalazłem żadnego zdjęcia pokazującego wnętrze/deskę rozdzielczą. W tej sytuacji pozostają jedynie domniemania. W uznaniu dla Pańskiego kunsztu załączam mały podarek na czas, kiedy Czwórka wejdzie w etap dekoracyjno-kosmetyczny: na podstawie dobrej jakości zdjęć wyrysowałem okrągły numer startowy P2 odtwarzając jego wygląd (liternictwo) ze wszelkimi charakterystycznymi "nieregularnościami" co do kształtu i pozycji. Pozostaje jeszcze logo Shell'a, ktore spreparuję w wolniejszej chwili. Roman

No, i teraz jest jak być powinno Pozdrawiam, Roman

...a skoro już tak się rozochociłem to mnie poniosło i wyrysowałem Koledze ten napis. Na zdrowie Roman

Nooo… teraz to zupełnie co innego Co do liternictwa napisu “Aeroklub Rzeczypospolitej Polskiej” to najbliższym rzeczywistosci wydaje mi się być font Bodoni. Prawda zapewne była jednak taka, ze jakiś pan Józio o wprawnej ręce, strzelił od sznurka kilka linii, a następnie pędzelkiem wymalował napis – i było piknie Co do okrągłości usterzenia to polecam artykuł z rysunkami p. Maciąga zamieszczony w piśmie R/C Przegląd Modelarski (nr 10/2011). Wprawdzie mam swoje zastrzeżeia co do niektórych podanych tam informacji lecz samo usterzenie wydaje mi sie być narysowane poprawnie. Roman PS. Załączm też fotkę samego napisu w nieco lepszym ujęciu.

Ujęty Twoim zapałem, przysiadłem i wyrysowałem ten napis własnoręcznie. Taki świąteczny podarek Jeśli potrzebna Ci lepsza jakość, skontaktuj się ze mną na prywatny email - podeślę EPS-a lub wektorowego PDF-a. Wszystkim Kolegom-Forumowiczom Wesołych Świąt Wielkanocnych!

Ciepło, ciepło... ale jeszcze nie gorąco Nie mam pojęcia jak sprawnie daje się edytować czcionki w programach CAD; nigdy też nie słyszałem o czcionce Tunga (zresztą o paru milionach innych też nie). Gdyby to na mnie popadło, zabrałbym się do tego w Illustratorze rysując od podstaw raczej, niż pocąc się nad manipulowaniem fontu. Moi znajomi z Polski używają też programu o nazwie Corel i rezultay często bywają bardziej niż zadowalające. Skoro jeszcze o napisach, to zauważyłem innego “kiksa” – pod godłem ARP powinien znajdować się napis “…Rzeczypospolitej…”. Gdzieś Ci umknęło to “Y”. Owszem, krąży po kraju taka legenda, że ponoć do Ameryki Skarżyński leciał samolotem z napisem “Rzeczpospolitej”, a już po powrocie, we Francji, podczas “picowania” maszyny na tryumfalny powrót do kraju poprawiono napis na poprawny gramatycznie “Rzeczypospolitej” – lecz, jak wspomniałem, jest to legenda i nigdy nie znalazłem jej konkretnego potwierdzenia. Na posiadanych przeze mnie zdjęciach wszędzie widnieje “Rzeczypospolitej”. Zwróć też uwagę na krój litery “R”. To ne jest Times New Roman. Swojego czasu popełniłem na prośbe jednego z moich kolegów coś takiego, co też załączam… może pomoże. PS. Tak jak kol. stan_m, też mam nadzieję, ze temat będziesz “ciągnął” – już jest ciekawie, a może być jeszcze ciekawiej.

Kolego kbugatii, Z przykrością śpieszę donieść, ze próba Kolegi odwzorowania napisów na stateczniku pionowym spaliła, niestety, na panewce Szczególnie "D' i "5" dość drastycznie rozmijają sie z rzeczywistością. Dla wspomożenia Kolegi w jego wysiłkach załączam dwie fotki rzeczonego napisu (i jak był on rozłożony odpowiednio na lewej i prawej stronie usterzenia Piątki-bisówki). Moje wątpliwości budzi również kształt (promienie) zaokrągleń usterzenia, a w szczególności steru kierunku. Mam nadzieję, ze moje "wtręty" będą Koledze pomocne. Roman

O kurczę bladę! Niezaprzeczalnie zanosi się na model klasy muzealnej. Piękna robota - tak trzymać! Roman

W takim razie i zaraz po skończeniu tego wpisu, zaciskam kciuki za Pańskie powodzenenie, bo też cel przed Panem diabelnie trudny. Zgadzam się jednak, że Challenge’owa Czwórka ma swój szczególny urok Zaś co do dokumentacji zdjęciowej to polecam zbiory NAC (Narodowego Archiwum Cyfrowego). Pod adresem http://www.audiovis.nac.gov.pl/ należy wejść w wyszukiwanie zaawansowane, wpisując odpowiednie numery sygnatur. Mnie udało się zidentyfikować 40 zdjęc w ich zbiorze. Co bardzo dogodne, to po wyselekcjonowaniu tych szczególnie interesujących można je nabyć za (w miarę) przyzwoite pieniądze. Dla ułatwienia Panu zadania, poniżej załączam listę wspomnianych sygnatur dla RWD-4: 1-G-1658 1-M-1233-18 1-M-1233-19 1-M-1233-25 1-M-1233-31 1-M-1238A-1 1-M-1238A-2 1-M-1288-1 1-S-1173-8 1-S-1173-18 1-S-1173-21 1-S-1174-2 1-S-1235-3 1-S-1235-4 1-S-1236-1 1-S-1236-2 1-S-1259-3 1-S-1259-4 1-S-1260-8 1-S-1260-10 1-S-1260-12 1-S-1263-12 1-S-1264-1 1-S-1272-1 1-S-1272-3 1-S-1272-16 1-S-1273-7 1-S-1273-8 1-S-1273-10 1-S-1275-2 1-S-1275-3 1-S-1281-3 1-S-1282-2 1-S-1283-1 1-S-1283-3 1-S-1292-1 1-S-1292-3 1-S-1293-3 1-S-1293-4 1-S-1294-5 Z pewnym zdziwieniem stwierdziłem kiedyś, że co najmniej kilka ze zdjęć w moim zbiorze to wykonane przed wojną odbitki z negatywów pochodzących z archiwum fotograficznego przedwojennego IKC (a które po wojnie skończyły w zbiorach Archiwum Dokumentacji Mechanicznej, znanego obecnie jako NAC). Myśle, że w wolniejszej chwili (zakładając, ze coś takiego się i Panu trafia) warto przejrzeć te zbiory jako cenne źródło dodatkowej informacji oraz pozysku dokumentacji. Roman

“Mam nadzieję, że dysponujesz nie tylko zdjęciami RWD-2 i 4 lecz całą gamą samolotów polskich sprzed II W.Ś.” No, aż tak dobrze to nie jest Choć interesuje mnie ogólnie całe lotnictwo sportowe II RP, to moje szczególne zainteresowania skupiają się wokół RWD/DWL i DKD. Zbiór materiałów jest dosyć potężny, aczkolwiek istnieje jeszcze sporo „białych plam”. Część mojego zbioru to kontrybucje osób trzecich (między innymi J. B. Cynka, A. Glassa, ś.p. W. Klepackiego oraz wielu innych z Polski i zagranicy). Jest to również jeden z głównych powodów dla których na forum umieszczam jedynie fragmenty zdjęć, aby nie naruszyć praw oryginalnych posiadaczy. Ogólnie zaś, to serce rośnie i bardzo cieszy mnie fakt, że po polskim niebie będą fruwać polskie samoloty (modele). To dla mnie główna zachęta i motywacja, żeby pomóc gdzie i jeśli mogę. Wielu kolegów planujących budowę modeli polskich maszyn będzie zapewne zaskoczonych faktem, jak wiele z nieznanych jeszcze i unikalnych materiałow jest w istocie ogólnodostępnych. Proponuję chociażby bardzo solidne i detaliczne „przekopanie” zbiorów NAC czy krakowskiego MLP (szczególnie działu dygitalizowanych zbiorów). Będziecie mile rozczarowani

O choroba! To się OS Max nie popisał z tymi wydechami. To istotnie spory „cios” bo usiłowanie przeprowadzenia całej hydrauliki, żeby mieć wydech po właściwej, prawej stronie wydaje się niezwykle skomplikowane (jeśli w ogóle możliwe). W zasadzie pozostają dwie możliwości: RWD-4 SP-AEZ lub SP-AFC. Te były napędzane odpowiednio DH Gipsy II i Cirrus III z wydechem po „właściwej” stronie. Problem jednak w tym, ze oba miały lotki owego poszerzonego typu dochodzące do samego końca skrzydła. No i obu brak owego Challenge’owego splendoru. Moje stwierdzenie co do skrzydła odnosiło się do zapytania jednego z kolegów: „… pozostawiasz wąską część płata na stałe nad kadłubem (jak w oryginale)”. Doskonale rozumiem, ze budowa modelu (szczególnie w tej wielkości) wymusza często pewne odstępstwa. Roman PS. Pisząc o starej szkole, miałem na myśli wyłącznie “starą, dobrą szkołę budowania modeli”. W żadnym wypadku nie sugerowałem niczego związanego z Pańskim wiekiem.

Nooo… taki piękny motor zasługuje ze wszech miar na godną obudowę. Dla rozjaśnienia ewentualnych wątpliwości z nią związanych i w związku z deklaracją o uszczegółowieniu innych elementów załączam fotki, które mogą się okazać pomocne: uchwyty mocowania skrzydeł i podwozia. A’propos skrzydeł, to któryś z Kolegów wspomniał wcześniej o centropłacie i końcówkach. W RWD-4 nie było żadnego osobnego centropłata – skrzydło stanowiło jednolity, integralny element, pod którym na 4-ch sworzniach wisiał kadłub. O, i jeszcze taka ciekawostka (charakterystyczna wyłącznie dla budowanego przez Pana SP-ADM): na czas Challenge w wykrojach okna tylnej kabiny zamontowano po obu stronach częściowe, trójkątne wiatrochrony z celuloidu, coby panu Bajanowi nie duło po oczach Roman PS. Z powodu ograniczeń wysyłam w dwu ratach. To część 1... ...a tu część druga.

O! To się nazywa „Siły Szybkiego Reagowania” – tak trzymać! Bardzo mi się podoba sposób Pańskiego budowania; buduje Pan czysto. Hmm… stara szkoła? A skoro jeszcze o budowie, to chcąc nawet bardziej „uredukcyjnić” model mógłby się Pan pokusić o wierne odtworzenie metody mocowania statecznika pionowego. Otóż pomysł zastosowano po raz pierwszy w RWD-1, a później w RWD-2 i RWD-4. Polegał on na tym, ze końcowa wręga kadłuba stanowiła dosyć gruby i sterczący „bagnet” w kształcie dokładnie takim jak dźwigar statecznika pionowego. Do tergo bagnetu mocowane były zawiasy steru kierunku. Sam statecznik pionowy stanowił osobny, niezależny element, zaś do kadłuba mocowany był za pomocą metalowych okuć i śrub. Innemi słowy, był on „zdejmowalny”. Na wielu zdjęciach z epoki widać w tej okolicy wyraźną, ciemną linię podziału/łączenia. Dla jasności załączam kilka zdjęć. Roman

Mam nadzieję, ze poniższe wyjaśni wszelkie wątpliwości "lotkowe" i pomoże p. Stanisławowi w zbudowaniu pięknego modelu. Jest to fragment zdjęcia RWD-4 (SP-ADM) wykonanego podczas Challenge 1930. Roman

Niestety, to najlepsze co udalo sie "wycisnac" ze zdjecia z kratka. Przedstawiony fragment to powiekszenie 600%. Ja rowniez doliczylem sie 6-ciu "luwerkow" w kratce i mysle, ze jesli zastosujesz te z Szostki to bedziesz bardzo blisko prawdy Z tymi kratkami na Piatkach to tez smieszna sprawa; wystepuja w calej gamie z wylotami w ilosci od 2 do 5. Wyglada jakby chlopaki montowaly co akurat bylo pod reka. Ciesze sie, ze moglem pomoc. Tobie, Twoim bliskim i wszystkim forumowiczom zycze Wesolych Swiat Wielkanocnych. Roman

Mysle, ze dalsze prowadzenie dyskusji w tej manierze spycha ja nieuchronnie na tory wiodace ku tzw. "biciu piany". Nie sadze, zebym chcial barc w tym udzial. Mysle, ze Henryk, dla ktorego oryginalnie zamiescilem fragmenty zdjec, sam bedzie w stanie zadecydowac czy zechce je uznac za wystarczajaco wiarygodne i godne wykorzystania (mimo paralaks i temuz podobnych). Roman

Kolego stan_m, Jestem nieco skonfudowany Jak w swietle zamieszczonego przeze mnie powyzej zdjecia nalezy rozumiec komentarze Kolegi: "Istnienie kratki wentylacyjnej... wcale nie jest takie pewne" "Tak więc tylko zdjęcie spodu kadłuba może ostatecznie wyjaśnić tę kwestię..." Roman

Heniu, Ja jestem z tej starszej szkoly, gdzie zawsze zreczniej jest zaczac na Pan, a po propozycji przejsc na Ty; sytuacja odwrotna bywa czesto niemila. Problem ze zdjeciami polega na tym, ze sa one czescia sporo wiekszej calosci przeznaczonej do publikacji, nad ktora wraz z grupa znajomych pracujemy juz od dluzszego czasu. Wprawdzie zdjecia sa moja wlasnoscia, jednak stanowia wsad do wspolnej pracy i nie mam zupelnej w ich wzgledzie swobody. Mam nadzieje, ze zechcesz zrozumiec moje powody. Zalaczam Ci jeszcze jeden (mam nadzieje, ze rowniez pomocny) fragment pozwalajacy na dokladniejsze zlokalizowanie "kratki". Ciekawy, a co wazniejsze niezwykle bliski prawdy jest tez wywod Kay "Szerloka" Franz'a. Logice jego rozumowania trudno cos konkretnego zarzucic. Rysunki p. Szewczyka z niemieckiego pisma sa (moim zdaniem) dosc solidne, choc obarczone pewna liczba "potkniec". Nie stresuj sie tym, ze na posiadanych przez Ciebie zdjeciach czegos nie widac. Nasz zasob zdjeciowy oscyluje juz w granicach 400 szt., a mimo to ciagle cos sie nowego odkrywa lub, co gorsza, nie daje definitywnie wyjasnic. Roman

No coz, skoro juz zdecydowalismy sie "dolozyc" panu Henrykowi, zeby jego model Bisowki podciagnac do najwyzszego mozliwego stopnia wiernosci to owszem, pod brzuchem zainstalowano kratke wentylacyjna (pozniej, po przerobce takie kratki dodano na bokach kadluba). Teraz Twoja kolej. Doloz nasze ustalenia co do smigla bo mit o czarnym, chinska laka krytym Szomanskim krazy po kraju jak ta banialuka o bialo-czerwonych pasach na usterzeniu Szostki. Swoja droga, niewiarygodna wrecz jest zywotnosc takich bzdur. Kilka wpisow wyzej kol. stan_m podal link do strony z plastikowa Bisowka 1:72. Tak, tak, rozpoznalem w niej przemozny wplyw Kay Franz'owej opatrznosci. Zaowocowalo to najwierniej odwzorowanym malowaniem RWD-5bis jakie dotad widzialem. Mocno polecam p. Henrykkowi zamieszczony tam material zdjeciowy, w szczegolnosci co do kwestii wielkosci i rozmieszczenia oznakowan (no, gdybym sie mial juz koniecznie czepiac to podniosl bym oznaczenie typu na usterzeniu pionowym "szczypkie" wyzej). Roman

Panie Henryku, Zalaczam fragment zdjecia przedstawiajacy szczyt usterzenia pionowego RWD-5bis. Samo zdjecie pochodzi z okresu, kiedy Skarzynski odbywal ture propagandowa po Ameryce Poludniowej (konkretnie z Kurytyby). Mam nadzieje, ze pomoze to Panu rozwiazac dylemat oswietlenia na usterzeniu. Pozdrawiam, Roman

Na Wasze forum zagladam od dawna, szczegolnie do dzialu "Makiety samolotow polskiej konstrukcji". Mysle, ze od czasu do czasu moglbym byc pomocny modelarzom borykajacym sie z klopotami dotyczacymi szczegolow samolotow, ktorych makiety buduja - w szczegolnosci typow RWD. Pozdrawiam