LDS nowosc

[Bartek Piękoś]

Tak dokładnie - wystarczy rozrysować rozkład sił węzła dźwignia i popychacz.

To dla mnie niepojęte.

Gdybyś w wolnej chwili narysował prosty (wiesz, dla humanisty;) ) schemat, który by zilustrował to o czym napisałeś - byłbym bardzo wdzięczny.

 

Całe życie tkwię w odwrotnym przekonaniu. Potwierdza mi je sporo obserwacji z rzeczywistości, choćby idea klamry zatrzaskującej się przy bucie narciarskim, kuferku, "zapinanie" dźwignią elementu w uchwycie tokarki,  itd., W tych przypadkach najmocniej dociąga się do siebie dwie części w końcowej fazie ruchu dźwigni/rączki/klamry poruszającej się po wycinku okręgu. Widzę tu analogię z ruchem orczyka.

No i czy nie jest tego konsekwencją, że orczyk klap w ich maksymalnym wychyleniu powinien znaleźć się w jednej linii z popychaczem? Bo wtedy na serwo nie działa żadna siła od popychacza, której serwo musiałoby się przeciwstawiać.

[kojani]

Narysuję wieczorem, ale możesz to sobie sam naszkicować - masz połączenie obrotowe. Siła pochodząca z dźwigni serwa działa stycznie to promienia obrotu otworu łączeniowego orczyka, i ta siła musi się rozłożyć na kierunek popychacza.

Żeby ją "położyć" na kierunek popychacza, musisz ją rzutować prostopadle i ten rzut jest mniejszy o siły rzutowanej. Ponieważ interesuje nas siła w popychaczu, to w tych skrajnych położeniach należy mieć nadmiar momentu na serwie aby ją zapewnić na popychaczu.