Kraksa modelu na uwięzi

[Andrzej68IX]

Uwaga -bolą oczy (VHS) 

Video https://youtu.be/62kVpGyTZVs

[ahaweto]

Dokładnie w ten sposób mój kolega w 84-roku rozwalił mojego Akrobatka z silnikiem Sokół 2,5. Tyle że trwało to o wiele krócej, ze dwa okrążenia. Wcześniej twierdził że pilotowanie takiego modelu "na sznurku" jest bardzo proste. Na szczęście lądowisko było wydeptanym po środku dzikim boiskiem piłkarskim model walnął w trawę na obrzeżu i silnik ocalał!

[Vesla]

Nie miałem okazji latać "na sznurku" ale nie wierzę, żeby to było łatwe. Osobiście wydaje mi się bardziej skomplikowane i wymagające niż latanie z radiem. Pewnie przydało by mi się wiaderko po tych wszystkich obrotach 🙂 Pytanie do nielicznych kolegów latających "na sznurku" kręci się w głowie na początku? Bo z czasem można chyba przywyknąć. 

[zbjanik]

Wiesław- nie kręci się w głowie, to mit. Koncentrujesz się na modelu, świat schodzi na dalszy, nieistotny plan i nie przeszkadza. Samo latanie jest łatwe, szybsze do opanowania niż RC.

[Vesla]

Ja tam wiem, że Ty to fachowiec w tej sprawie. Wierzę, że koncentracja na modelu eliminuje "kręćka". A jak jest z utrzymaniem go na obwodzie koła? (Wiem, siła odśrodkowa) Ale mi chodzi o to czy łatwo wprowadzić go w pozycje gdy linki przestają byc napięte i co wtedy? Btw to piękne hobby, teraz już prawie "elitarne" szkoda, że już jest "w odwrocie" (ale może się mylę).

[ahaweto]

Wiesław, zauważ (na filmikach YT) że jak silnik już zgaśnie i model podchodzi do lądowania lotem ślizgowym to pilot szybko cofa się do tyłu właśnie po to żeby utrzymać naciąg linek i nie stracić możliwości sterowania modelem w tej najważniejszej fazie lotu.

[zbjanik]

Właśnie- to najczęstsza sytuacja awaryjna. Ale żeby nie było: rozwaliłem kiedyś pięknego akrobata w pierwszym locie: przeszedłem na plecy i obroty spadły. Próbowałem mimo wszystko wrócić do normalnego lotu no i linki sflaczały... pozostało tylko zbieranie kawałków. A na chłodno- trzeba było co najwyżej dolatać paliwo do końca, lądować na plecach i byłoby do naprawy. Ale zazwyczaj można się uratować tak jak Adam pisze. Jeszcze co do trudności latania na uwięzi: samo latanie jest bardzo intuicyjne, pomaga fizyczny kontakt poprzez siłę odczuwaną w ręce od naciągu linek i szybka reakcja- jest się jakby jednością z modelem. Ale przynajmniej dla mnie było trudniej, bo równocześnie na to nakładało się opanowanie, nauka obsługi silników, marnej zresztą jakości. Trochę tak jakby uczyć się grać ale równocześnie naprawiać fortepian w kiepskim stanie. Ale uwięź wspominam dalej ciepło, może trochę też z powodu że to była młodość...😄