Arado Ar 232 - "Creme de la creme "wśród kombatów.

[RyżyKoń]

Arado Ar 232 - potocznie  zwany Tausendfüßler ( „Stonoga”) , lub Tatzelwurm ( Trzmiel).

Samoloty transportowe to jedna z ważniejszych formacji lotniczych II wojny światowej , na rozległych i oddalonych od siebie linii frontów była wręcz nieodzowna. To dzięki nim utrzymywana była gotowość bojowa jednostek , przerzuty oddziałów , dowóz części , amunicji , lekarstw, transport rannych, żywności itd.....Każda ze stron biorących udział w działaniach wojennych o tym doskonale wiedziała i miała swoje samoloty transportowe. W większości były to przerobione bombowce które pełniły właśnie taką rolę. Niemcy nazistowskie zrozumiały to pierwsze jak ważną rolę na polu walki odgrywają takie samoloty, produkując w bardzo dużej ilości średni samolot transportowy  Ju 52/3 zwany potocznie  "Tante Ju"  / ciotka Ju/ , używany również przez wiele państw na świecie do końca lat pięćdziesiątych.

 

 

Niemcy stworzyli wcale pokaźną flotę takich samolotów wykorzystując do tego również samoloty pasażerskie np. Ju90

 

czy FW 200 "Condor"

 

Powstał też niesamowity  Messerschmitt Me 323 Gigant

 

 

Wszystkie te samoloty potrzebowały lotnisk, a potrzeba była taka , aby samoloty transportowe lądowały na polowych lotniskach dosłownie wszędzie. W związku z  zapotrzebowaniem na typowy samolot transportowy , zbudowano od podstaw taki samolot. W 1941 r oblatano Arado Ar 232A-0   /stonoga/ ,

 

 

 

 samolot który stał się pierwowzorem wszystkich samolotów transportowych na świecie i w oparciu o jego konstrukcje buduje się  dzisiaj nowoczesne samoloty transportowe. Tylna rampa, dźwig wewnętrzny, regulowana wysokość podłogi , pudełkowy kadłub i wiele innych cech sprawiło że samolot przyjęto do produkcji i wyprodukowano ich aż 5 egzemplarzy . Udokumentowanych jednostek właśnie tyle było, ale znawcy lotnictwa twierdzą że było około 10  wykorzystano  je w tajnych misjach. Niestety Ar 232A-0 miał świetne silniki które potrzebne były  do FW-190 dlatego postanowiono zastąpić je słabszymi ,ale czteroma silnikami przedłużając środek płata o 1,7 m celem ich zmieszczenia i tak powstała już ostateczna wersja samolotu transportowego Ar 232B-0.

 

 

Najciekawszym elementem tych samolotów było stałe podwozie 20 kół niskociśnieniowych które umożliwiły lądowanie i start z przygodnie napotkanych lotnisk. 

 

Dlaczego właśnie ten samolot wybrałem ? Bo to naprawdę piękny samolot , trochę dziwny ale przez to niezwykły a może i  dlatego, żeby Mirolek nie mógł powiedzieć "...takim samolotem już ktoś latał w Eskadrze Kraków..."  oczywiście żart. Warto pokazać takie samoloty , przypomnieć o ich istnieniu , a jeszcze jak uda mi się  zmieścić w regulaminowej wadze dla ESA to będzie sukces. Po skontaktowaniu się z Markiem / wiecie, nie muszę pisać z jakim/ i poinformowaniu go  o co mi chodzi , jaki samolot i dlaczego , po naprawdę szybkim czasie przyszły pianki o fajnej wadze . 

 

 

Dodam że moja "stonoga" to Ar 232A-0 czyli dwusilnikowa, bo z własnego doświadczenie wiem ,że czterosilnikowe kombaty się nie sprawdzają w realu , ale Marek posiada również w swojej pracowni czterosilnikową wersję Ar 232B-0. Jeżeli ktoś by chciał takie cudo budować , a ręczę za niesamowity wygląd takiego samolotu, to wystarczy zamówić.

Kadłub. 

Przód cały ze szkła , ale dzięki temu jest dość oryginalny,  będę musiał znaleźć odpowiednio dużą butelkę , bo wymyśliłem sobie że jeżeli obkurczę ją przy wlewie to będę miał otwór na karabin maszynowy.

 

 

Koła z oponami niskociśnieniowymi są na stałe przymocowane do podwozia Marek dołączył element imitujący koła wypalony ze sklejki.

 

Postanowiłem trochę poprawić , użyłem do tego starych wałków do układania włosów które dostałem od  teściowej , wypełniłem epp-e  i mam koła z bieżnikiem.

 

Kadłub składa się z trzech części , trzeba wyciąć z niego co się da , bo ważny jest każdy gram i trzeba zrobić miejsce na elektronikę .

 

 

Arado Ar 232A-0 to górnopłat . Od spodu 21 jeden kół , czyli baterię będę wkładał przez kabinę pilotów, a całą elektronikę od tyłu przez rampę ładunkową. 

 

 

Skrzydło składa się z czterech części , a przez centropłat przechodzi rurka która jest jednocześnie szkieletem całego samolotu.

 

 

 

Łączy ona kadłub ,skrzydło, przechodzi przez ogon kadłuba i statecznik poziomy. Łączy trzy części w jedną całość. Rura to mój kłopot bo ona waży!!!! Marek sprytnie pomyślał , ale dla mnie to problem. Właściwie to wszystko. Zamówiłem  silniczki i serwa , postaram się obkurczyć butelkę / jak znajdę taką dużą/ usztywnić cały kadłub . Trochę komplikuje się sprawa umieszczenia serwa steru wysokości . W ogonie  lub statecznikach pionowych nie zmieści się , trzeba to zainstalować na suficie kabiny pilotów. 

Pozdrawiam .

m.

 

 

[mirolek]

Aż sie popłakałem ze śmiechu jak przeczytałem Twoje wprowadzenie  😂

 

Chyba zbyt dosłownie interpretujesz moje stwierdzenie, że każdy model może być kombatem ESA ale niezwykle mnie cieszy fakt, że znajdujesz tak rozmaite konstrukcje i budujesz je w ten charakterystyczny sposób. Nie wiem tylko czy jest sens walczyc (jak sam napisaleś) o każdy gram. To jest tak niesamowita konstrukcja, że chyba nie warto ją nadmiernie odchudzać ... usztywniająca rura węglowa jako belka ogonowa i stelaż konstrukcyjny całego układu to świetny pomysł. To musi byc mocny, sztywny i nie skrętny układ "ogon-skrzydło" aby model latał prawidłowo a podwieszone do niego pudełko transportowe ... będzie tylko dodatkiem.

 

Marku, jesteś niesamowity ze swoimi pomysłami 👍

 

ms

[RyżyKoń]

Niby to duży samolot , a jak trzeba umieścić elektronikę wewnątrz to miejsca tam nie za dużo . Serwo steru wysokości musiałem umieścić w suficie kabiny pilotów . Trudno do niego będzie dojść bo na nim będzie zamocowana wieżyczka karabinu maszynowego.

 

 

 

Jedyny mankament takiego rozwiązania to przeprowadzenie bowdena przez całą długość modelu do steru wysokości.

 

 

 

 

Myślałem ,ze robiąc rampę załadunkową rozwiąże dostęp do rozmieszczenia elektroniki wewnątrz kadłuba i umocowania wszystkiego chociaż na rzepy . Niestety nie da się i musiałem wyciąć " kanał rewizyjny" od spodu aby chociaż poukładać wiązkę kabli.

 

 

Szkoda że nie można zostawić tego na stałe , bo w tym miejscu jest dwadzieścia niskociśnieniowych kół .

 

 

 Powoli zbliżam się do końca , ale duży problem stanowi znalezienie odpowiednio dużej butelki i wypalenie z niej kabiny  pilotów z otworem na karabin maszynowy. Samolot zapowiada się bardzo efektownie i jest duża szansa na zmieszczenie się w limicie wagowym mimo ciężaru węglowej rury spinającej całość. Bardzo zdziwiłbym się jak byłby z niego rzeczywiście super kombat , ale wszystko przed nami.

Pozdrawiam 

m

[RyżyKoń]

Trudno znaleźć butelkę która by pomieściła taki gipsowy monolit / kopyto pod kabinę pilotów  mojej "stonogi"/. Niemniej jest takowa butelka  2,5 l znanego napoju.

 

 

Obkurczona / staje się bardzo twarda/z otworem na karabin maszynowy , przyklejona do kadłuba dała sztywność i wydawała się pancerna . Całość była sztywna i naprawdę można spokojnie powiedzieć ,że przy kolizji z kretem da radę ,

 

 

ale przypominam że muszę ją zdjąć, aby umieścić  wewnątrz baterię . Trzeba było to odciąć i...... tu okazało się ,że po odcięciu całość była mało stabilna . Podobnie było przy Żubrze i tam przyklejenie na cyjanoakryl sklejki jako podłogi załatwiło sztywność  co  uratowało model podczas kraksy. Tutaj przykleiłem dwa patyki od lodów znacznie zmniejszając ruchomość podłogi na zginanie.

 

 

Dodatkowo zabezpieczeniem przed "kretem " będzie doklejenie przedniego koła podwozia i jego urządzenia hydraulicznego , które będzie stanowiło jakby "taran" podczas przygód przy lądowaniu.

 

Jest jeszcze jeden element usztywniający całość samolotu, dwadzieścia niskociśnieniowych kół wklejonych w kadłub. Niestety ze względów estetycznych / w moim samolocie jest ich tylko 18 / musiałem ująć dwa bo zbyt daleko sięgały, prawie  że do rampy rozładunkowej / jakoś to źle wyglądało , a że to nie makieta...../.

 

 

Nie bardzo wiem jak to cudeńko pomalować , bo model jest niesamowity jeżeli go się przyszpilkuje . Zobaczymy.

m

[RyżyKoń]

 

 

Kończąc model zastanawiałem się nad jego pomalowaniem , ale ponieważ bardzo chciałem zmieścić się w limicie wagowym postanowiłem chociaż trwa lato , pomalować go w barwach zimowych. Mimo tego nie udało  się,  gdyż model  waży 682 gramy ma rozpiętość 104 cm , oraz74 cm długości kadłuba a wygląda tak:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Samolocik posiada również opuszczaną rampę załadunkową , wynika to z konieczności dostępu do odbiornika.

 

 

 

Chcąc zapewnić choć minimalne chłodzenie elektroniki wymyśliłem sobie że powietrze będzie wchodzić przez otwór karabinu maszynowego a wychodził nieoszklonym "bulajem" kadłuba.

 

 

Powiem szczerze bardzo dziwny samolot , ale jakże piękny przez swoją inność. Czy będzie to rzeczywiście " Creme de la creme" kombatów ? Zapewne nie , ale  zobaczymy jak ten cudak da sobie radę podczas oblotu.

Pozdrawiam wszystkich , namawiając do budowy takiego samolotu, bo wart jest poświęcenia mu trochę uwagi.

Marek

 

 

 

[japim]

Ładna maszyna.

 

Jednak tak jak ACES poszło w niedorzeczne latające bombowce, tak tutaj latasz transportowcem... Aby oddać realizm to w każdej walce przeciwko myśliwcom powinieneś ginąć  

[RyżyKoń]

Masz rację Przemek , troche śmiesznie wygląda jak bombowiec czterosilnikowy dogania myśliwca,  jak to ma miejsce w przypadku mojego "Halifaxa" i chociaż dalej jest normalnie , myśliwiec jest bardziej zwrotny , jednak  to naprawdę parodia . Podobnie ma to miejsce w przypadku łodzi latającej  np."Catalina" która jest szybka , a nawet bardzo szybka i tak samo tworzy to nierealistyczne widowisko  . Może należy odejść od takich przypadków i jeżeli możliwe i będzie dużo chętnych stworzyć odrębną "ligę" dla wielosilnikowców , a może tylko dla bombowców , wszak myśliwce dwusilnikowe też się trafiają , lub to wszystko samo wygaśnie ze względu na koszty budowy takich modeli i ich krótkiego żywota. 🤔

M

[mirolek]

Model pięknie sie prezentuje i dla takiego widowiska w locie warto go budować.

Dla możliwości walki powietrznej oczywiście nie, bo choć może być szybszy to przegra zwrotnością, kosztem stworzenia i eksploatacji z tradycyjnym jednoslilnikowym myśliwcem ESA.

 

Inaczej będzie gdy analogiczny model powstanie uproszczony z sylwetowym kadłubem a więc zdecydowanie mniejsza wagą ...  zyska na zwrotności, czasie budowy a dwa silniki mogą okazać sie kluczem do sukcesu.

Do walk aircombat model musi być tani, szybko budowany i powtarzalny w charakterystyce lotu. Budowanie makiet nie mieści się w tych założeniach bo ani tanio, ani szybko a zwiększona masa drastycznie zmienia na niekorzyść zachowanie modelu w walce.

 

Zatem czy każdy model da się wykonać w technice ESA - TAK  ... i Marek to udowodnił po raz kolejny, ale nie każdy tak wykonany model będzie dobrym kombatem

ms