koniorc

Tutaj film z testu długodystansowego - przygoda życia: A tu loty na lodzie: Dobry sprzęt nam wyszedł :). Miłego ogłądania.

Zaznacz proszę jeszcze na zdjęciu fartucha ktorędy powietrze wypływa pod kadłub.

takie parametry dają uśrednione ciśnienie statyczne w poduszce na poziomie 1,2 hPa, z pomiarów wychodzi Ci średnio 2,5 hPa warto by się nad tym zastanowić. Jeśli fartuch masz typu balonowego i najpierw powietrze jest wdmuchiwane w balon a z balonu pod poduszkowiec to taka wartość dla balonu jest jak najbardziej poprawna. Pokaż proszę zdjęcie od spodu tak żeby było widać schemat przepływu powietrza. Druga kwestia to czy mierzysz ciśnienie statyczne czy dynamiczne? Tu także zdjęcie czujnika w odniesieniu do kierunku przepływu powietrza odpowie na to pytanie. dla modelu to się na pewno sprawdza, w poduszkowcu załogowym próba hamowania z dużej prędkości częścią kadłuba o lód czy grunt to minimum hałas w kabinie, zazwyczaj uszkodzony kadłub w najgorszym scenariuszu to przewrotka i poważny wypadek. Spróbuj przeliczyć jak taki system dysz hamował by duży poduszkowiec. Średni poduszkowiec o masie 1500 kg będzie miał ciąg 200 - 300 KG i ciśnienie w poduszce ok 7 hPa. Taka wartość ciągu daje dostateczne hamowanie lecą tyłem do przodu. Czy system dysz jest w stanie wygenerować 200 kG ciągu w tej wielkości poduszkowcu? to także realny problem bo idea poduszki jest taka aby wyeliminować tarcie. Warto przeliczyć (zagadnienie równi pochyłej) jaką siłę musisz wygenerować aby przeciwstawić się składowej siły ciężkości w kierunku spadku równi dla konkretnych kątów spadku. Trawiaste podłoże zawsze daje trochę tarcia co zapobiega spadkowi ale też utrudnia ruszenie i podjazd pod górę, w praktyce wszystkie górki bierze się z rozpędu podpierając się wektorem ciągu żeby utrzymać żądany kierunek. Jeszcze raz gratuluje dobrego projektu!

Gratuluje projektu. Napisz jeszcze ile waży poduszkowiec oraz jaką ma powierzchnie poduszki (na linii styku z podłożem). I mam teraz propozycje pracy magisterskiej. W załogowych poduszkowcach wyzwaniem jest hamowanie z dużej prędkości na lodzie. Generalnie robimy to tak że obracamy poduszkowiec tyłem, gaz w podłoge i czekamy aż raczy się zatrzymać :). Odwrócenie ciągu jest rozwiązaniem ale jeśli poduszkowiec ma jeden wentylator to szybko traci kierunek lotu i zaczyna się obracać. Spróbuj opracować odwracacz ciągu z korektą kierunkową. Wykorzystaj układ przyspieszeniomierzy tak aby po włączeniu rewersu poduszkowiec automatycznie trzymał kierunek lotu. Podejmujesz wyzwanie :)?

Aktualizacja prac, okleiłem usterzenie, jeszcze bez zdobień: Znalazłem także fajny materiał na pokrowce, mata na ekran zagrzejnikowy z 5 mm pianką PE. Pianka przypomina material stosowany na tanie karimaty turystyczne: z pomocą zbrojonej taśmy aluminiowej zrobiłem pokrowce na skrzydła:

Dziękuję Kuba, staram się wdrożyć i pokazać kilka nowych rozwiązań oraz technik budowy. Gdzie można poddaje je niezależnej ocenie - próbie. Loty pokażą co dobre a co do poprawy. Budowa dużych modeli staje się bardzo niszowa, a szkoda bo dużo można się przy tym nauczyć. Fajnie że mamy takie forum gdzie można się wymieniać doświadczeniami i tak trochę napędzać nawzajem do budowy coraz ciekawszych konstrukcji. Pozdrawiam.

Dziś skończyłem skrzydła: Maksymalne wychylenia lotek ustawiłem góra +30, dół -28 stopni, z regulacją do -22 na pokrętle nadajnika. Jest możliwość jeszcze zwiększyć w obie strony o kilka stopni. Dźwignia serwa 1,25 cala.

Porównałem metodę Stanisława i tę amerykańską AMAAMA RADIO CONTROL LARGE MODEL AIRPLANE PROGRAM - PDF Free Download.pdf, i dla prędkości 140 MPH (225 km/h) (taka jest prędkość graniczna w poradniku AMA), wychodzi podobnie, czyli 42-44 kGcm na serwo przy 2 serwach na lotkę i dźwigni serwa o połowę krótszej od dźwigni lotek. Ta niemiecka ap likacja od Waldemara daje 2 razy większe wartości ale nie wiem co to za parametr Ca=0,5, niestety nie ma instrukcji. Przy czym mój model nie będzie latał tak szybko, sądzę że nie przekroczy 150 km/h a przy tej prędkości wystarczą w g metody Stanisława serwa 20 kGcm. Wydaje się więc że użycie serw 35kGcm da bezpieczny zapas i będzie ok do oblotu. Natomiast to ostrzejszych figur jak pop up czy snap to może być za mało, nie bez powodu 3 metrowe akrobaty mają po 3 serwa na lotkę, ale to sobie sprawdzę empirycznie i najwyżej wymienię serwa na mocniejsze. Dzięki za podpowiedzi.

Dzieki za dobre słowo, ale to poprostu taki Wicherek na sterydach:). Mam dylemat odnośnie doboru serw do lotek. Bedą po 2 serwa na lotke, wychylenia lotek +/- 30 stopni, dźwignia lotki 2 razy dłuższa od dźwigni serwa. Bill Hempel do identycznej wielkości modelu ale z silnikiem 120 cm zaleca 2 serwa na lotke po minimum 11 kGcm. Planowałem dać 2x savox 1270 35 kGcm ale jak wziąłem w rece oklejone skrzydło to mam wątpliwiści czy to nie zamało, lotka ma wymiary 155 x 1650 mm. Wg amerykańskiego poradnika AMA dla dużych modeli akrobacyjnych dla takiej lotki należy dać po 2 serwa po 45 kGcm. Co radzicie?

Nikt nie krytykuje bo cieżko dopatrzeć się błędu :). Jedyne co zauwżyłem to nie widać na zdjęciach czy laminatowa wręga silnika jest wystarczająco mocno doklejona do boków kadłuba. Przylaminowanie z pasków tkaniny szklane ze zbrojeniem pod kątem 45 stopni idealnie wzmacnia takie węzły. Powodzenie w budowie.

Zacząłem pomału oklejać model. Wzoruję się trochę na malowaniu Super Cubów. Skrzydła na razie w kolorach podstawowych, za tydzień dodam napisy i zdobienia: Skrzydła mają wiekość drzwi:). Zmajstrowałem sobie takie nożyki do równego przycinania folii wzdłuż krawędzi:

Dziś sprawdziłem za Waszą radą geometrię, myślę że jest ok Ustawiłem model tak aby krzyż lasera pokrywał się liniami osi zawiasów usterzenia, następnie sprawdziłem i wyregulowałem długością zastrzałow odległości końcówek skrzydeł (na natarciu i spływie) od poziomej lini lasera. Dość pracochłonna robota przydały by mi się 2 przyrządy do pomiaru kąta natarcia skrzydeł było by dużo szybciej. Może wiecie gdzie można takie coś kupić, albo jakiś patent jak takie coś zbudować? Komplet zastrzałów waży 515g:

No i ostatnie detale modelu - rozpórki zastrzałów, chciałem żeby były lekkie także obejmy i nieregulowane końcówki zrobiłem z kompozytu: Końcówki regulowane oparłem na śrubach M4 z nasuniętą rurką węglową, na to nakręcone aluminiowe końcówki widełkowe. Zastrzały i pionowe rozpórki zrobiłem regulowane zostawiając sobie furtkę na wprowadzenie zwichrzenia skrzydeł gdyby model źle skręcał. Cyrax, Twój Cub ładnie zachowuje się w zakrętach, dałeś zwichrzenie skrzydeł? Rozpórki wykonałem z rurek węglowych fi 8x1. Wstępny montaż: i finalne sklejenie w złożeniu na modelu: I to by było na tyle jeśli chodzi o wytwarzanie części :), jutro startuje prace przegotowawcze do oklejania.

Ostatnie części do wykonania-zastrzały. Końcówki przygotowałem na bazie śrub M5 i pręta z włókna szklanego fi 12 do tego drewniane korki technologiczne: Na zastrzaly użyłem rurki węglowe, nawinięte z tkaniny, fi 14x1. Pierwszy krok, bardzo istotny to przygotowanie powierzchni klejenia, użyłem płótna gradacji 150 i drewnianego kołka, powierzchnia musi być dokładnie zmatowiona: Do zmatowienia powierzchni końcówek warto użyć wkrętarki, jest dużo szybciej: Pasowanie powino być luźne tak żeby zostawić szczeline 0,1-0,3 mm na klej. Skleina będzie mocna jeśli wszędzie będzie klej, żeby to osiągnąć wcisnałem w rurke drewniane kołki na głębokość końcówki i zabezpieczyłem kilkoma kroplami cyjanoakrylu: Po tym raz jeszcze przetarłem wnetrze rury płótnem ściernym. Obie powierzchnie klejone przedmuchałem spreżonym powietrzem i odtłuściłem acetonem: Przed klejeniem nawierciłem w korkach otworki 2mm, bez tego nie da się wsunąć końcówki z klejem. No i można kleić, klasycznie użyłem żywicy L 285 zagęszczonej pół na pół objetościowo aerosilem i mikrobalonem, klej nanosiłem dokładnie na obie powierzchnie klejone. Korki zapewniły wypłykę: po usunięciu nadmiaru kleju końcówki zapezpieczyłem taśmą malarską przed wysunięciem (ciśnienie wewnątrz je sprawnie wypycha) Po wyschnięciu próby statyczne, tu "stanowisko badawcze" i każdy zastrzał obciażony ciężarkami 100 kg: Wyglada na to że technologia klejenia jest ok. A tak to wygląda zamontowane, jeszcze bez rospórek: Miłej zabawy Sylwestrowej.

Fajna mordka. Piasta silnika wygląda jak by była wewnątrz maski, czy to tylko złudzenie?

Dalsze prace nad maską. Tak wyszedł foremnik: Najpierw 5 warst wosku rozdzielczego, po wyschnięciu i wypolerowaniu warstwa podkładu epoksydowego. Następnie wylaminowałem górną część, dałem 3 warstwy tkaniny węglowej około 160 g/m2, jak bym robił raz jeszcze dał bym 2 warstwy. Po utwardzeniu wyjąłem część z foremnika, obciąłem brzegi, następnie nakleiłem na nią taśmę i położyłem warstwe wosku. Tak przygotowaną część włożyłem do kompletnego foremnika: W kolejnym kroku wylaminowałem dolną część maski razem z zakładką. po utwardzeniu docinane i pasowanie maski do kadłuba: i tak to wyszło: Pomyśle jeszcze nad dodatkowymi wlotami dla lepszego chłodzenia.

Jakim klejem ją przykleiłeś? Kleiłeś do foli czy do balsy? Dawałeś dodatkowe wkręty z podkładkami?

Trochę czasu się zeszło z foremnikiem. Chcę mieć możliwość zdjęcia maski z zewnątrz, bez zdejmowania śmigła, także zrobię ją dzieloną i zachodzącą na kadłub. Po dopasowaniu bałwanki do wręgi wylaminowałem odstopniowanie. Tu zrobiłem błąd, trzeba było całą bałwanke oblaminować cienką tkaniną, w takiej konfiguracji ciężko było wyprowadzić powierzchnię na łączeniu sklejkowych szablonów i styroduru. Po szpachlowaniu podkład epoksydowy: Sklejkową płaszczyznę podziału przykleiłem punktowo klejem na gorąco Szczelinę wypełniłem stopioną plasteliną i do tego jeszcze kilka stożków pozycjonujących i 4 warstwy wosku rozdzielczego. Do laminowania użyłem systemu Havla, żelkot narzędziowy poliwiniloestrowy GM 60014 i żywica poliestrowa Havelpol 1, oba środki utwardzane 2% Butanox M50. System ok, tani i ma optymalne czasy żelowania, tylko żywica dość gęsta, trudno się syci. Jeśli ktoś ma sprawdzony inny system to chętnie wypróbuje. Po około 10 minutach na żelkot poszła warstwa tkaniny Interglas a później mata szklana a tu już po obcięciu brzegów: Za tydzień rozformuję i wylaminuje maske.

Czy to jest masa gotowego do lotu z paliwem? Przy rozpietości 2,7m to bardzo lekko. Jaki silnik będzie miał ten model?

Bedziesz robił próbę statyczną? Jakich spodziewasz się obciążeń na zastrzałach przy wyrwaniu?

Dzięki za komentarze. Planuję wkleić w rurki węglowe drewniane korki 25mm (na długość tulejek) w głąb, zwilże klejem obie powierzchnie klejone i dam trochę kleju na te korki. Przy wsuwaniu końcówki do rurki laminatowa tulejka powinna wypchnąć nadmiar kleju przez skleinę, to powino poprawić jakość skleiny. To trudny temat, zeby kleić strukturalnie dural do kompozytu potrzebne jest anodowanie w kwasie chromowym i dobry klej epoksydowy jedno i drugie jest drogie. Do tego dochodzi problem rozszerzalności cieplnej, żywice trzeba wygrzać aluminium się rozszerzy i odrazu pojawią się mikropeknięcia żywicy Żywica bez wypełniaczy jest krucha, trzeba by dobrze przemyśleć kierunki zbrojenia ale wydaje mi się że z całym szacunkiem dla dorobku obu panów Dębskich, syna i ojca, taki rodzaj węzłow byłby problematyczy. Zwróć uwagę że przy konstrukcji Extry 300 kratownica jest spawana ze stali tak jak nasze rodzime przedwojenne konstrukcje Wracając do tematu technologia wykonania tych zastrzałów bardzo mnie zaciekawiła postaram się wykonać to poprawnie i zweryfikować w próbach.

Dobra wskazówka z tą szpachlówką akrylową, czy używasz jakąś specjalną czy taką do regipsów? W kwestii wklejania zastrzałów to faktycznie mam tylko pojedyńczą scieżke obciażenia przez skleine. Powierzchnie klejenia dobralem tak że dla obciążeń niszczących mam 2 MPa naprężen w spoinie, mieszanki klejowe na bazie żywicy z wypełniaczami niosą koło 10 MPa. Grubość spoiny będzie kilka dych, powinno być ok ale wszystko będzie zależało od przygotowania powierzchni i dobrej technologii wklejania tak aby w całej spoinie był klej. Zrobie próbe dla każdego zastrzału do obciążeń dopuszczalnych, może pokuszę się o dodatkowe próbki i próby do zniszczenia. Stan, napisałeś że bazujesz na doświadczeniach z klejenia węzłow, napiszesz coś wiecej?

Panowie, podpowiedźcie proszę jaki system telemetrii użyć do pomiaru obrotów i temperatury silnika. Silnik Gp 178, radio futaba 14SG. W extrze 2,7 z Gp123 miałem podpietą telemetrie dla tych funkcji z powerbox spark switch pro i powodowało to gaśniecie silnika a pomiar temperatury był niedokładny- więc to wyrzuciłem z modelu. Futaba oferuje 2 rodzaje czujników obrotów oraz czujnik temperatury do 200C, czy macie z tym jakieś doświadczenie? Czujnik obrotów mógłby być ewentualnie na kabel zabudowany w modelu, instrukcja gp zakazuje użycia tachmetru RCEXL, może macie sprawdzony jakiś konkretny model który dobrze współpracuje z Gp 178?

Co tam się z tym modelem stało?

Ciągle pracuję nad modelem maski, wyciąłem wypełnienia ze styroduru i przykleiłem soudalem do sklejkowego szkieletu. wstepnie wyprofilowałem styrodur i zacząłem szpachlować: Dość fajna jest ta szpachlówka novol multilight, tylko delikatnie nadtapia styrodur przy pierwszej warstwie, schnie koło pół godziny i łatwo się ją szlifuje. Przygotowałem także końcówki zastrzałów, zbuduje je na śrubie M5 na którą nasunę tulejke z laminatu szklanego. Na zastrzał użyję rurki węglowej fi 14x1.