Lord Rzeźnik

Ładna ,klasyczna sylwetka. Masz już jakiś plan na wzmocnienia pod mocowanie płatów ?

Gdy zastosujemy wspak zasadę , że "jeśli coś dobrze lata, to z reguły musi pięknie wyglądać" to model będzie się prowadził po niebie, jak marzenie.

Ostatnio doszły lotki. Miałem zdjęcia z ich budowy, niestety gdzieś się zawieruszyły przy porządkach i pewnie przypadkiem je usunąłem. Tak się to prezentuje: Zakres ruchu całkiem niezły, wszystko dzięki kołkowym zawiasom. Szkoda tylko, że aparatury tak nie zaprogramuję, żeby to wykorzystać. Chyba, że się mylę? Eclipse 7 -gdyby ktoś był chętny do pomocy. I wnętrze lotek. W spływie zatopiony pasek rowingu na CA. Najpierw napięty poprzez przyklejenie końcówek ( CA przez taśmę malarską) do deski montażowej , następnie podłożony dół lotki zeszlifowany na zero, kilkanaście kropli kleju (po jednym polu) ,kilka szybkich ruchów gładkim balsowym klockiem i gotowe. Natarcia lotek trzeba jeszcze dozaokrąglić w kilku miejscach. Myślę, że już połowa roboty jest za mną. Teraz przyszedł czas na końcówki (balsowe) .

Wzmocnienia rurki u nasady dokonałbym którymś z tych sposobów lub ich kombinacjami w zależności, czy łącznik będzie wchodził w rurkę, czy też nie: -zalanie jej cyjanoakrylem -zalaminowanie rowingiem (żywica) lub owinięcie i zalanie cyjanoakrylem -Wklejeniem do środka dopasowanego kołka z drewna, ale słojami pionowo -wciśnięciem nasączonej żywicą taniny Możliwości jest wiele i na pewno nie wszystkie ująłem. Także wystarczy się zastanowić, co będzie najwygodniejsze.

Pod wzmocnienie zawiasów wystarczy balsa. Dziwne rozwiązania konstrukcyjne stosujesz. Sosnowy dźwigar dajesz po stronie, która będzie częściej ściskana podczas lotu. Drewno ma małą wytrzymałość na ściskanie wzdłuż włókien. Największą ma na rozciąganie w tym kierunku i to ze wszystkich swoich wytrzymałości. Chociaż to może nie mieć znaczenia bo sama rurka przejmie większość obciążeń. Radzę porządnie ją wzmocnić u nasady skrzydła. W przestrzenie międzydźwigarowe wkleiłbym balsę ,chociażby 1mm słojami pionowo (|||||). Jak już pokryjesz wszystko depronem ,radzę zeszlifować natarcie na płasko, dopiero przykleić balsowe i ukształtować je. Natarcie z depronu szybko się delikatnie mówiąc wymiętoli. Ewentualnie wzmocnić je paskiem papieru albo tkaniny szklanej, cokolwiek. Miejsca pod łącznik(i) skrzydeł przygotuj zawczasu.

Jak dla mnie kompletny brak estetyki, rozciągliwa żyłka będzie powodować dziwne i nieprzewidywalne zachowania modelu. Nie widzę też wzmocnień w obrębie mocowania skrzydła, ani żadnego dźwigara. Sprężyście zamocowany silnik ? Nie wróży to nic dobrego... Statecznik pionowy nie trzyma...Pionu. Popracuj trochę papierem ściernym ,zaokrąglij chociaż załamania (o ile są na nich jakieś podłużnice). Sama sylwetka kadłuba jest ładna i zasługuje na więcej obłości. Zacząłbym na Twoim miejscu już budowę drugiego, bez pośpiechu, bez zadziorów, starannie i z serwami schowanymi wewnątrz. Natarcie powinno mieć inny kształt. Jak już KFM, to chociaż porządnie. http://static.rcgroups.net/forums/attachments/2/1/1/0/2/1/a4967955-139-KFm-Family-descriptions4.jpg Powodzenia w dalszych działaniach.

Doszły wypełnienia, natarcie, jedna strona wzmocnień (trójkąty o wysokości 2cm z listwy balsowej 8mm) i górny keson, który bardzo ładnie usztywnił skrzydło na skręcanie, wszak taka jego rola Przygotowałem też miejsce pod łącznik, którego rolę będzie pełniła rurka węglowa z wklejoną do środka listewką sosnową i zalana klejem CA. Wklejki dębowe mocne, w odpowiednim kierunku. Środkowe pole w zasadzie nie pracuje, więc zostawiłem je na później. Oczywiście łącznik nie jest jeszcze wklejony dla wygody pracy nad skrzydłem.

Sprawdziłbym to najpierw na osobnym kawałku styropianu. Chemikiem nie jestem, ale jeśli nitrometan zawiera rozcieńczalnik, albo sam reaguje ze styropianem? Lepiej dmuchać na zimne.

Dzisiaj zacząłem składanie skrzydeł. Pierwsza faza, czyli złapanie spływu i dźwigara (sklejonego z kesonem) na CA. Żeby zachować równy odstęp żeberek, użyłem widocznego na zdjęciu szablonu. Ułatwi to i przyspieszy dopasowywanie wypełnień międzydźwigarowych ,czyli stworzenie ładnego dwuteownika. Wolno mi idzie niestety, ale nic na to nie poradzę. Mam nadzieję, że zdążę w tym sezonie polatać

Pewnie mylar (albo od biedy) celofan ?

Też kiedyś robiłem skrzydła odkurzaczem i workiem - z gorszym efektem , także gratulacje. Teraz powoli zabieram się jednak za kompletowanie pompy z prawdziwego zdarzenia.

Jeśli to chodzi tylko o potencjalne złamanie się żebeka, to pewnie nie będę wycinać drugich przekładek tylko piłować wzdłuż. co do sprawności, to nie powiedziałbym. Rzadko kiedy mam czas na zejście do warsztatu.

Prace nad skrzydłami ruszyły. Niestety spartoliłem pierwszą partię żeberek, musiałem coś źle odmierzyć i nie dałem depronowych przekładek. Mówi się trudno i robi się dalej, mam teraz zapas patyczków do kleju na długi czas. Nowe szablony: Zgrubne szlifowanie na maszynce Później kilka ruchów papierem, pilnikiem i szablony gotowe. Coś się stanie, jeśli użyję dwa razy tych samych przekładek depronowych? Nie robiłem nigdy aż tak zbieżnych skrzydeł, żeby było konieczne ich stosowanie. Stąd moja wątpliwość, a nie chcę spartolić drugiej partii bo to już by mnie zdenerwowało.

Z malowaniem trochę d**y dałeś. Japonkę piękne się barwi tuszem kreślarskim , ale przed cellonowaniem . Możesz podziałać farbą w spray'u, ale bardzo ostrożnie , cienkimi warstwami i nie całość, tylko na przykład pasy na spodniej stronie skrzydła, paski wzdłuż kadłuba. Albo, jeśli taka technika została przez kogoś sprawdzona, dodatkowa warstwa lakieru (też na bazie nitro ,w myśl zasady "podobne podobnym maluj") z dodatkiem pigmentu. Dobrze byłoby wtedy nie przekroczyć krytycznego stężenia pigmentu, kiedy to między jego cząsteczkami nie ma cząsteczek (błonotwórczych) lakieru. Mogą wtedy wyleźć (i pewnie to zrobią) kwadraty w miejscach ,gdzie jest więcej warstw lakieru, czytaj wokół żeberek. Wybacz zawiłość mojej wypowiedzi, ale myślę, że jest w miarę zrozumiała. Także radziłbym ostrożnie. Można też zabarwić partię papieru , wyciąć pasy w poszyciu i zastąpić je. Naklejenie kolorowych pasków też jest jakąś metodą. także "Live or die. Make your choice."

Dzisiaj skubnąłem łoże statecznika. Kiedyś robiłem podobne (Manta dlg) ale w kształcie "v". Teraz postanowiłem zrobić "u". Płytka powstała z 12 pasków rowingu ułożonych wzdłużnie , jednej warstwy rowingu na krzyż (45 stopni). Całość uwieńczyła tkanina szklana 25 g/m^2. Kopyto i negatyw wycięte z XPS ,podklejone pakową taśmą Po wyciągnięciu i odcięciu naddatków. Po przeszlifowaniu na mokro stwierdziłem, że rysunek skośnego węgla "od ręki" nie jest zbyt atrakcyjny, więc wtarłem matową farbę (akrylowa, w spray'u) Wszystko ładnie pochowane, na wierzchu statecznika nic nie wystaje. Wychylenia około 30 stopni w każdą stronę (do oparcia o belkę). Dla wzmocnienia otworów wkleję jeszcze małe krążki ze sklejki, lub jeśli znajdę to jakieś mikroskopijne metalowe podkładki. To powinno skutecznie przedłużyć żywot mechanizmu.

Kadłub nabiera kształtów. Jeszcze jedno posiedzenie na zgrubne szlifowanie mu się należy zanim do akcji wkroczy drobny papier. To styro na miejscu skrzydeł to oczywiście atrapa , żeby wydobyć kształt całego kadłuba. Kabina może posłuży jako część modelu albo chociaż jako kopyto. Kołpak śmigła pewnie będę musiał sam wystrugać, bo ten, który mam nie bardzo pasuje obrysem.

Zwiększ skłon, zmniejsz wykłon . Sprawdź kąt zaklinowania skrzydła (może mała korekta -> zmniejszenie) i spróbuj środek ciężkości trochę przesunąć do tyłu. Weź zestaw podkładek , balast , zrób kilka lotów testowych w każdej konfiguracji, zapisz sobie wnioski i pewnie dojdziesz, co było nie tak.

Zostało mi kilka drobiazgów . Okleić spód kadłuba , założyć jakiś rzep trzymający akumulator , popychacze lotek, osłony serw , mocowanie kabiny. Jak będzie czas ,to zrobię i oblot się odbędzie, na pewno go udokumentuję.

Surowy jeszcze kadłub i usterzenie. Możliwe, że pokuszę się jednak o pływający statecznik poziomy ale na o jeszcze czas... Teraz na pewno przerwa, bo wyjeżdżam na 4 dni.

Efekt wczorajszego dłubania. W sumie mogłem lepiej podzielić elementy natarcia, ale i tak całość jest dość sztywna.

Dokładnie tak. Kojarzysz na pewno ten filmik przedstawiający bodajże C-130 zrzucającego flary - tam pięknie widać, co się dzieje z powietrzem na końcu skrzydła. Najlepszym rozwiązaniem byłoby pewnie "wyciągnięcie" końcówki w bardzo długi, ostry wąs, który dodatkowo będzie dążył do symetrycznego profilu o grubości 0 i takim samym odchyleniu od kierunku lotu. Wtedy żadna struga powietrza się nie oderwie gwałtownie i pewnie tak by się robiło, gdybyśmy dysponowali idealnie sztywnym materiałem o niespotkanej dotąd wytrzymałości Tunelem aerodynamicznym nie jestem, ale na moje oko powietrze zrobi coś takiego w Twoim przypadku: Będzie się przyklejać do tego ścięcia i gwałtownie odrywać. Może to nawet sprawiać małe trudności z utrzymaniem kierunku lotu, jeśli ścięcia nie są pod tym samym kątem. Możliwe, że trochę przesadzam, ale w dużym powiększeniu tak to może wyglądać. Wiry, efekt Coanda, hemoglobina. Taka sytuacja...

Plany na arkuszu A0. Jutro pewnie ruszy budowa. Jeśli ktoś ukończy swoją wersję, prosiłbym o jedno: wysłać mi zdjęcie modelu na maila . Na rysunku jest zrobiony wznios 1* . Rysunek1-Model.pdf

Przymiarka do planów. Wszystko upchnę na jednym arkuszu A0.

Jaką on ma rozpiętość, bo się nie doczytałem? do 2m myślę, że dwie zupełnie wystarczą.

Zmniejszyłem liczbę żeber na odcinku 175mm o jedno, co pozwoliło na zwiększenie rozstawu do 43.75mm, a jak zmniejszę jeszcze o jedno, to będę miał 58,(3)mm. I chyba ten drugi rozstaw zrobię. Rozstawu na części 500mm nie będę zmieniał. Gęściej, niż co 50 mm byłoby przesadą, nawet w mancie jest tyle i daje to już dobre odwzorowanie profilu. Klapolotkę rozważałem jako jedno z wielu rozwiązań. Zbieżna 30 mm na końcu i 60 u nasady wyglądałoby tak, jak na rysunku. Dzięki za rady, zawsze dadzą do myślenia i wskażą inną drogę rozwiązania problemów , o której czasami nawet się nie pomyślało samemu, błądząc we własnych zbyt skomplikowanych przemyśleniach.