Alex

Skrzydła częściowo już oklejone. Wkleiłem dwie pierwsze lotki do części przykadłubowych skrzydeł. W lotkach wklejone są żeberka oklejone sklejką 0,4 mm, w których wcześniej przygotowałem gniazda na zawiasy. Oś zawiasu znajduje głęboko w lotce (ponad 1 cm), kleić można tylko raz, uda się lub nie. Na wszelki wypadek smaruję wazeliną oś zawiasu by zapobiec sklejeniu.

Od ponad tygodnia męczę się z lotkami. Niepotrzebnie skomplikowałem ich konstrukcję chcąc ukryć połączenie. Mam nadzieję, że nie pojawią się zbędne opory ruchu. Jak skończę, wrzucę zdjęcia całych skrzydeł. W międzyczasie powstała tylna płoza. Odbiega co prawda wyglądem od oryginału, ale jej drugim zadaniem będzie możliwość powieszenia modelu na ścianie, stąd ten zawijas na końcu.

Przy budowie podwozia najpierw zrobiłem wzorce z miękkiego drutu, a potem na ich podstawie z drutów stalowych gnąc je przy wydatnej pomocy palniczka. Zabrakło mi niestety koszulki termokurczliwej, więc na razie tylko częściowo pokryłem nią golenie podwozia. Nie lubię rdzewiejących drutów, a pokrywanie ich koszulką termokurczliwą jest lepsze niż malowanie farbą – nie obija się. Na razie w dalszym ciąg u robię skrzydła, które będą łączone za pomocą rurek duralowych ściąganych za pomocą linki i sprężyny, by zapobiegać ich rozsuwaniu.

A po co Ci w testerze skrętne koło?. Najlepiej w ogóle pomiń podwozie.

Całe usterzenie gotowe i oklejone. Teraz praca nad skrzydłami. Częściowo skrzydła są zintegrowane z podwoziem, więc dzielone będą za mocowaniem teleskopu podwozia. Ta część skrzydła będzie dość dynamicznie obciążana, więc musi być solidna. Reszta skrzydła będzie dość delikatna, z cienkiej i lekkiej balsy trzymającej się na listewkach. Końcówki wyjdą nie całkiem eliptyczne, bo nie chcę używać pełnego klocka balsy, tylko posklejam z cienkich deseczek, jak na zdjęciu.

Do parkflyera nie potrzebujesz niczego oklejać balsą. Wystarczy depron 3mm, na natarciu wklejasz pręcik węglowy 2mm a na spływie 1mm. Pomiędzy pręciki kawałek sklejki 2mm żeby dało się zamocować do piasty, trochę zeszlifować i gotowe. Trudno to nawet połamać. Tym razem łopaty będę robił ze sklejki 0, 8mm. Konstrukcja skorupowa, sklejkowo-węglowa. Poza tym przyglądając się zdjęciom doszedłem do wniosku, że w tym wiatrakowcu głowica chyba była zamocowana na sztywno. Miałem zamiar zrobić przechylanie głowicy, ale zrezygnuję, bo wydaje się to jednak zbędne. Filmik ciekawy, podobałby mi się taki model, że po wyciągnięciu z bagażnika przyciskam guziczek a on sam się rozkłada i składa.

Po powrocie z ciepłych krajów prace powoli ruszają. Na tapecie statecznik pionowy. Najpierw podstawa pasująca do reszty elementów kadłuba, potem obrys kształtu z beleczek, a potem reszta: wręgi, podłużnice, wzmocnienia.

Części laminatowe już gotowe, czekam na jaką taką pogodę żeby je troszkę oszlifować. Wolę tego nie robić w domu ani gołymi rękami. W międzyczasie sklejam skrzydła. Zastanawiam się również, jakie barwy ma mieć model, ma to przecież być makieta. W sieci znalazłem tylko takie zdjęcie.

Wszystkie wręgi kadłuba zostały przyklejone, gotowa jest również podstawa statecznika pionowego. Zabieram się teraz za elementy laminatowe. Laminaty będą układane na kopytach ze styropianu.

Statecznik poziomy gotowy, teraz trzeba go dopasować do kadłuba. Kąt zaklinowania jak widać to -2,5˚, nie za dużo, ale model będzie dość ciężki, wiec powinno wystarczyć. Reszta elektroniki jak widać na zdjęciu to UBEC-7A, MC-Balancer 14S, wentylator do chłodzenia regulatora, oraz serwa. Do sterowania głowicy Serwo Hitec HS 815BB o momencie ponad 20 kg. Liczę że efekt żyroskopowy nie powinien być zbyt duży. Co prawda wirnik będzie miał 3m średnicy, ale obroty nie będą wielkie.

Przy lataniu trzeba uważać by przy skręcaniu nie przechylić zbyt mocno modelu. Przy przechyle większym niż 45˚ model może nie chcieć wrócić do poziomu szczególnie przy zakrętach w lewą stronę. Wiatrakowiec lata trochę inaczej niż samolot, a przepadnięcie w lewo przy starcie to nie do końca wina wirnika. To reakcja na pracę silnika, można temu zapobiec ustawiając głowicę w przechyle, lub miksując gaz z przechyłem głowicy.

Prace trwają, niestety to nie kit wycięty i gotowy do sklejenia, tylko z każdą listeweczką trzeba się osobno naboksować by przykleić. Statecznik poziomy już prawie gotowy, a przynajmniej widać jak będzie wyglądać. Cały problem polegał na krzywiznach stateczników, które to postanowiłem uzyskać drogą namaczania balsy w gorącej wodzie, wyginania jej a następnie suszenia na przygotowanych krzywiznach. Za swoje malutkie osobiste osiągnięcie uważam wykonanie lotki statecznika pionowego, będzie demontowana do transportu. W modelu zabudowany będzie silnik SilverBlue C6354/14 250KV o mocy 2,4 kW oraz regulator o wdzięcznej nazwie YEP 120 A. Zasilanie to pakiet li-pol 10s 5000 mAh.

Prace nad kadłubem powoli posuwają się naprzód, okazało się, że aby go skończyć muszę najpierw zrobić statecznik poziomy, oraz przynajmniej częściowo skrzydła. Cały problem polega na tym, że model musi zmieścić się do samochodu, oraz dać się poskładać w kilka chwil po jego wyjęciu. Koncepcje się zmieniają, wiec, co chwila muszę coś poprawiać.

Wybrałem do budowy tę konstrukcję, właśnie ze względu na te a’la skrzydełka. Do tej pory budowałem wiatrakowce jednowirnikowe bez skrzydeł. Myślę, że w locie będzie to wyglądać ciekawiej, a poza tym skrzydła powinny zapewnić dodatkową stabilizację lotu modelu. Co do głowicy to waży prawie 100 gram. Model powinien ważyć około 5 kg, więc waga tej głowicy jest tu znikoma. Głowica będzie sterowana w jednej osi – przechył. Sterowanie głowicą nie jest, co prawda konieczne, ale zapewnia większą kontrolę lotu i większą manewrowość. Łopatami się nie martwię, tę sprawę zostawiam na później, bo jedyny prosty blat o długości 1,5 m. znajduje się w kuchni. Kadłub bardzo powoli zaczyna nabierać kształtów, na razie męczę pierwszą wręgę kadłuba, a właściwie domek pod silnik.

Głowicę po założeniu odpowiedniej piasty można właściwie od razu montować w modelu. Postanowiłem zbudować makietę a nie własną konstrukcję, czyli coś, co pozwoli odpowiedzieć na proste wydałoby się pytanie: co to za model?. Wybór padł na konstrukcję hiszpańskiego inżyniera Juana de la Cierva C.19 . Gabaryty modelu muszą oczywiście umożliwić jego transport samochodem, ale przypuszczam że średnica wirnika wyniesie coś koło 2,5 – 3 m. Wczoraj skończyłem wycinać dwie podstawowe wręgi kadłuba, czym jak widać nie omieszkałem się pochwalić.

Rozkręcając wiosną stary magnetowid (w związku z wywozem dużych gabarytów i elektroniki) znalazłem w środku prawie gotową głowicę do wiatrakowca. Solidne łożyska i oś Ø 6 mm z pewnością sprawdzą się nawet w kilku kilogramowym modelu.

Kabinką bym się nie przejmował. Mam jednak wrażenie, że silnik nie będzie miał chłodzenia.

Na YouTube pojawił się film z Groble Open Orlova 2013, można zobaczyć jak startuje i lata, 15’20”.

Płaty trzymają się zasadniczo na zastrzałach więc nie powinno być problemu z wytrzymałością.

Niestety nie mam kamery by go sfilmować, ale można go zobaczyć na filmie z VI Pikniku Modelarskiego w Raciborzu.

Gratuluję modelu, przy lataniu takimi modelami można się relaksować. Co do chętnego skręcania w lewo, to normalne, przy prawoskrętnym kierunku obrotów śmigła. Chciałem jednak zwrócić uwagę na zastosowane dźwignie lotek. Pozornie sztywne lubią się jednak odkształcać, szczególnie w transporcie. Najpierw nie zwróciłem uwagi na konieczność niewielkiego trymowania w lotach, do momentu sporych kłopotów w czasie jednego ze startów. Radzę sprawdzać ustawienie lotek przed każdym startem i życzę wysokich lotów.

Model w tym roku został wstępnie pomalowany. Czeka go kilka poprawek, więc nadal oczekuje na malowanie końcowe, ale to dopiero po sezonie. W imprezie „Groble Open 2013” na lotnisku czeskich modelarzy z Modelklubu Orlova, model został nagrodzony za najlepszy pokaz. Link z galerią zdjęć z tej imprezy na stronie : http://www.modelarze.rybnik.pl/

Oczywiście wydłuż przód, i nawet więcej niż 5 cm, jeśli chcesz się pozbyć tych 200 g. balastu. Można się również postarać o wykonać trochę lżejszego usterzenia. Jeśli to model do nauki latania, to radzę zrobić skrzydło nie, jako prostą dechę, tylko łamane w wersji V, z podniesionymi końcami o jakieś 6˚. Model stanie się samostateczny bocznie, co ułatwi znacznie pilotaż.

Podzielam wątpliwości Madriana. Przy tej konfiguracji, i takim wzniosie łopat to będzie masakra.

Ma być odchylona w prawo, tak by silnik był odchylony od osi w prawo (o 2-3 stopnie).