XFLR5 - podstawy

[Gość]

...

[jarek_aviatik]

 

Katy sklinowania sa teraz 3° dla plata i 0° (a wiec bardzo neutralnie) dla statecznika, a ich roznica wynosi 3° przy zerowym nachyleniu kadluba. Sa to wartosci znajdujace potwierdzenie w praktyce i jestem spokojny, ze niespodzianek podczas oblotu nie nalezy oczekiwac. Zapas statecznosci wynosi teraz 10% i jest wartoscia calkiem rozsadna.

 

Powinieneś analizować również wykres Cm vs Alpha.

Przy takim zaklinowaniu, model w locie szybowcowym bez silnika stabilizuje się na kącie natarcia modelu 0 stopni. To nie jest najszęśliwsze trymowanie, gdyż niedokładność wykonania może spowodować, że w realu będą to kąty ujemne. (model będzie za bardzo opadał) i zaczniesz korygować przesuwniem SC w tył, czyli zmniejszać zapas stateczności.

Powinieneś zmienić dekalaż (kąty sklinowania) aby krzywa przeszła w kierunku dodatnich kątów natarcia. (Musisz wiedzieć jakie zmiany powodują przesunięcie równoległe krzywej, a jakie jej obrót - mam na myśli wykres Cm vs Alpha)

 

Nie wiem co Ty z tym kątem kadłuba i inni również. Już pisałem, że XFLR dobiera położenie względem układu współrzednych, który ma położenie niezmienne. To jest tylko zobrazowanie.

W rzeczywistości w locie szybowcowym masz prędkość pionową (opadania) i postępową.

Napływ strug może być np. taki:

 

A czasem konfiguracja może być z "nosem w dół"

 

Szybowce projektuje się albo na największą doskonałość, lub na największą długotrwałość lotu, czyli kąt natarcia przy którym Cm = 0 powinien być taki przy którym jest największa doskonałość: CL/CD = max, lub CL^(3/2)/CD = max. Ale jedno ale - muszą być dobrze oszacowane opory szkodliwe i dodane do analizy.

Poniżej masz przykład analizy dla takiego samego dekalażu, ale jedna analiza, jest dla modelu bez uwzględnienia oporów szkodliwych, a druga je uwzględnia.

 

Krzywe czarne grube - analiza z uwzględnieniem oporów szkodliwych. 

Tutaj się udało, ale czasem projektując szybowiec, to kilka lub kilkanaście  godzin pracy, aby to uzyskać.

Andrzej Klos coś o tym wie. 

 

XFLR w projektowaniu makiet - wg mnie powinno się tak dobrać dekalaż profile, że gdy zgaśnie Ci silnik, po puszczeniu drążków, model ustabilizuje się tak jak trzeba (no chyba, że jest silny wiatr).

W locie silnikowym to nie ma za bardzo znaczenia. Nie da się skłonem silnika, dekalażem i zapasem stateczności skompensować całego zakresu mocy silnika, po to wymyślono trymery.

 

EDIT: Zrobiłem analizę z opcją lepkościową (viscous), ale bez dodatkowych oporów. Pewnie dlatego, że jest kadłub (body) XFLR i tak uwzględnia go w obliczaniu oporów (krzywe czerwone).

Ja w analizie z dodatkowymi oporami bez opcji lepkościowej (krzywa czarna gruba), oprócz kadłuba (przekroju poprzecznego 2,9 dm2), dodałem jeszcze przekrój poprzeczny gondoli 0,9 dm2. To tak "zgrubnie" (ale i to nie wszystko).

 

Tak naprawdę do końca nie jestem pewien jak interpretować te wyniki w opcją viscous. Napiszę może do Andre, albo Patryk coś może napisze.

[Gość]

...

[Andrzej Klos]

 

Tutaj się udało, ale czasem projektując szybowiec, to kilka lub kilkanaście  godzin pracy, aby to uzyskać.

Andrzej Klos coś o tym wie. 

 

 

 

Doskonala robota Jarek!  Chetnie bym pomogl/dolaczyl sie ale pakujemy sie na wyjazd dzisiaj do Europy.

[jarek_aviatik]

Informacyjnie

Wersja 6.48 miała jakiegoś bug'a.

Sam tego doświadczyłem przy okazji współpracy XFLR5 z Flow5

Aktualna wersja 6.49.