TeBe

Ja również zasiadam na widowni. Choć jak wiadomo pianki nie kocham, to myślenie konstrukcyjne zawsze doceniam.

Ty byś się wziął w końcu za sosnę i balsę. Marnujesz się przy tym styropianie ;-)

Zabarwiło mi się nierówno, smugi okropne. Używałem barwnik do tkanin.

Mógłbym godzinami patrzeć na tę konstrukcję :-) Czy jest szansa na wizytę i pomacanie?

Nigdy nie malowałem. Kolor uzyskuje się stosując odpowiednio zabarwioną japonkę. Ale przeciwskazań do malowania nie widzę. Tyle, że cała zabawa z japonką, to mała waga, dodatkowe malowanie zniweczy efekt wagowy.

Uwaga, robię skłon silnika 6 stopni! Jeśli ktoś ma inne zdanie, to ostatnia szansa na sprzeciw, bo zaraz kleję :-)

Japonka 12g jest już bardzo mocna. Nieporównywalna jeszcze z ORACOVERem, ale mocna. Przewagą japonki jest możliwość łączenia kolorów na małej zakładce. Japonkę możesz łączyć na żebrze, z zakładką 2-3mm. W przypadku ORACOVERu tak sie nie da. Na upartego japonkę możesz łączyć "w powietrzu", ale to wyższa szkoła jazdy. Robi się to klejąc japonkę cellonem PRZED położeniem na płat. Da się, ale wymaga superdokładności i klejenia cellonem z zakładką 2-3mm. Robialne, ale trudne. No to już jest zabawa na całego :-) Ja 3x to robiłem, efekty niestety były żałosne.

Dodam jeszcze, że zakup cienkiej, kolorowej japonki nie jest łatwy. Ja od jakiegoś czasu kupuję, jeśli gdzieś się pojawia. Mam mały zapasik w różnych kolorach. Pasjonatom mogę odstąpić.

Jestem pod wrażeniem. Gdyby jeszcze był konstrukcyjny, a nie stryropianowy...

Renart, i masz i nie masz racji. Gruba japonka "ciągnie" mocniej dlatego, że przyjmuje więcej cellonu. Może uznacie, że się wymądrzam, ale naprawdę mam sporo doświadczenia z pokryciami japonka/cellon. Takie doświadczenie jak z pokazane z wolnoschnącym statecznikiem Wicherka jest możliwe, bo profil był symetryczny, a płat niezbieżny. W przypadku profili niesymetrycznych tak łatwo już nie jest. Wygięcia płata o profilu niesymetrycznym można uniknąć na 2 sposoby: 1. Zastosowanie grubszej japonki na spodzie płata. 2. Lakierowanie spodu płata gęstszym cellonem. A w ogóle, skoro już zaczęła się ta dyskusja, to opowiem o moich doświadczeniach z pokryciami japonka/cellon. 8 lat zabawy w klasach F1A i F1B dało mi trochę doświadczenia i 4 miejsce na mistrzostwach polski chyba w 1978 roku. Sukces średni, ale zawsze coś. Po kolei: 1. Słusznie zauważył Renart, że japonka/cellon to pokrycie kompozytowe. Japonka jest osnową, magazynem akumulującym cellon. Im wiecej cellonu zakumuluje, tym bardziej będzie ciągnąć. 2. Japonka sama z siebie nie jest szczelna, jest porowata i przesiąkliwa. Stąd sposób jej przyklejania poprzez "tamponowanie" sztywnym pędzlem. 3. Metod kładzenia i lakierowania japonki jest tylu, ilu modelarzy. Ja stosuję 3 lub 4 lakierowania: - lakierowanie naprężające, miękkim pędzlem, rzadkim cellonem - lakierowanie uszczelniające, bardzo miękkim pędzlem, średniorzadkim cellonem. W tym momencie największym błędem jest "przeciśnięcie" cellonu przez pory w japonce, i mamy wiszące wewnątrz skrzydła krople lakieru. Należy unikać nacisku , pędzel prowadzimy równolegle do płata. - lakierowanie napinające, miękki pędzel, średniogęsty cellon - ewentualnie powtórzone lakierowanie napinające 4. Do tego dochodzą dodatki, każdy ma swoje magiczne szuwaksy, które albo zmniejszają siłe napinającą, albo poprawiają połysk itd. 5. Za pomocą malowania zaplanowanych fragmentów skrzydła dwoma lakierami o różnych gęstościach można uzyskać pożądane zwichrzenie płata. Robiłem to wielokrotnie, nie jest to łatwe ale możliwe. 6. Wyśmiewana metoda szybkiego suszarką lub opalarką służy korekcie zwichrzenia. Odpowiednio operując suszarką można albo uzyskać zwichrzenie, albo przeciwnie, wyprostować zwichrzony płat. Oczywiście nie jest to zabawa dla początkujących, można narobić bydła i zepsuć płat całkowicie. Albo spalić, jak mnie się ostatnio udało :-) 7. Najlepsze efekty uzyskuje się kładąc nitrocellon natryskowo. Ale to wolno robić tylko w w profesjonalnych komorach lakierniczych z wyciągiem. Rozpylony nitrocelon to bomba, serio. Tutorial zrobiłem dla ciekawych spróbowania tej technologii.

Każdy ma swoje metody :-) Ja mam swoje i je stosuję, nikogo do nich nie namawiam.

Te opowieści o tym, jak japonka śmigli to mit. Ściąga nie japonka, tylko schnący cellon. Podstawą dobrego krycia japonką jest dobranie odpowiedniej gęstości cellonu do każdego kolejnego malowania i nakładanie cellonu w sposób równomierny. Tego niestety żaden tutorial nie pokaże, trzeba mieć dobra pędzle i trochę doświadczenia. Przypinanie płata na 2 tygodnie na desce daje wynik odwrotny do zamierzonego. Góra płata schnie szybciej od dołu i wygięcie gotowe. Ja płat obracam co jakiś czas i dosuszam suszarką korygując ewentualne wygięcia. Poniżej statecznik, malowany dwukrotnie, suszony swobodnie na modelu bez przypięcia do deski: DSCN7198 by TeBeWAW, on Flickr DSCN7196 by TeBeWAW, on Flickr Krawędź spływu idealnie prosta.

Usterzenie gotowe, wracam do płata. DSCN7198 by TeBeWAW, on Flickr

Z tego co wiem, to tensometry nakleja się NA popychacz.

Nowy statecznik wyszedł znacząco lżejszy: DSCN7188 by TeBeWAW, on Flickr Dźwigary 2x5, zamiast poprzednio użytych 3x5, zamknięcie pionowe z balsy 2mm twardej, w centralnej części 3 kawałki z balsy 5mm. Dla ciekawych, trójkąty wzmacniające wykonuję z listwy spływowej, grubsze w narożu, cienkie na końcu. Natarcie z balsy 8x8, spływ z balsy 5x20, żebra balsa 2mm, 2 centralne żebra ze sklejki lotniczej 2mm. DSCN7191 by TeBeWAW, on Flickr

Wydechy są piękne :-)

Piotr, ale on jeszcze nie latał. Pożar nastąpił w fabryce

Produkcja nowego statecznika poziomego w toku. Ty razem robię bez kesonu. Poprzedni miał sztywność statecznika F-16. więc ten będzie lżejszy i bardziej oldskulowy DSCN7183 by TeBeWAW, on Flickr

Dobrze pocellonowane jest wodoodporne.

A dziękuję za pochwałę Wiesz, ja lubię robotę w drewnie. A im czyściej i dokładniej się robi, tym model jest bardziej wytrzymały. Jest tylko tyle kleju ile potrzeba.

Rzeczywiście, masz rację, nie pomyślałem o tym. To dobrze rokuje dla trwałości napędu. Nie będę zatem cudował :-)

Skorzystam z okazji, że statecznik po wczorajszej akcji wygląda jak poniżej i zrobię nowy z klapką odciążającą. Mam nadzieję, że dzięki zmniejszeniu siły na popychaczu wydłużę trwałośc tego elementu sklejkowego. DSCN7182 by TeBeWAW, on Flickr

I to jest genialne rozwiązanie :-) Zamocuję model na dachu samochodu.

Ale ja nie chcę wyliczać tych wartości, tylko chce je zmierzyć. Zamierzam bowiem zastosować klapkę Flettnera na SW i chcę sprawdzić jej skuteczność w czasie lotu.

Przymierzam się do pewnego rozwiązania, ale chciałbym zweryfikować jego działanie. W tym celu potrzebuję zmierzyć siły na sterach (popychaczach) w locie. Na razie nic mądrego mi do głowy nie przychodzi oprócz zasilenia serwa z oddzielnego pakietu i po wykonaniu standardowego planu lotu zmierzenie zużycia energii. Ale taki pomiar będzie obarczony dużym błędem. Ideałem byłoby takie rozwiązanie: - pomiar prędkości modelu (airspeed) - pomiar wychylenia serwa (wystarczyłby zapis danych z kanału sterującego serwem) - pomiar prądu pobieranego przez serwo - zapis tych trzech parametrów próbkowanych w miarę często Czy takie rozwiązania są możliwe z wykorzystaniem telemetrii i karty pamięci w apce MX-20? Szukałem w sieci, ale nie udało mi się znaleźć gotowych klocków do tego, zapewne mam za małe doświadczenie w telemetrii, a instrukcja jest dla mnie mało czytelna. Będę wdzięczny za wszelkie rady i sugestie bardziej doświadczonych Kolegów.