jarek_aviatik

O sposobach ustalania położenia SC w modelach było wiele i w książkach i tu na Forum Odniosę się do tych wag pod koła - zwłaszcza, że jest mi to bliskie. Napisałem wcześniej, że istotne jest aby samolot był wypoziomowany, czyli jego oś podłużna (X) powinna być w poziomie, jeśli nie jest wprowadza się korekty. Oto wyjątki z instrukcji ważenia. Musimy zmierzyć kąt pochylenia samolotu w stosunku do poziomu. Potem mamy wzór Jeśli oś (X) jest pozioma, to kąt jest równy 0, cosinus tego kąta = 1, sinus = 0 Wag jest minimum 3 i więcej, tutaj jest 5 Do wyważenia samolotu do lotu wykorzystuję się położenia SC w % MAC (procent średniej cięciwy aerodynamicznej) Rzeczywiste samoloty i szybowce mają coś takiego co się nazywa kopertą położenia SC Tu przykład takowej - do lotu, po załadunku, SC musi być wewnątrz koperty. Model też ma swoją kopertę SC Wszystko zależy od tego jaki chcemy mieć zakres zapasu stateczności podłużnej (w programie cg Calc jest to Static Margin) Ja np. liczę w zakresie 15% do 10% MAC Teraz istotne - gdzie jest nasz punkt odniesienia, od którego mierzymy dystans np. 51,91 mm. w tym przypadku od noska cięciwy leżącej na osi podłużnej (X) Mylące mogą być wyniki w %MAC - jeśli 51,91 mm będziemy mierzyć od nasady MAC, a w tym przypadku skrzydło ma ujemny skos, to nasze SC będzie miało położenie Xsc = 51,91/255,63*100 = 20,3% a nie jak podajer kalkulator dla SM15%, 26,37% - czyli w efekcie mamy SC o 6% bardzie do przodu niż powinno być. Czyli mamy zapas stateczności (Static Margin) 21% zamiast 15%. Jeśli chcemy mierzyć od nasady MAC, to położenie SC dla SM15%, = 0,2637 * 255,63 = 67,4 mm. Jak widać łatwo o pomyłkę. Stosując wagi typu takie jak tu pokazane czy Vanessę ważne jest aby prawidłowo zaznaczyć na modelu punkt odniesienia (DATUM), od którego mierzymy położenie SC

Ma być tak jak na dolnym rysunku. Kąty zaklinowania - zostawmy w spokoju. Samolot ma lecieć poziomo patrząc na niego z boku. EDIT: Odnośnie tego co zaznaczyłem na czerwono - nie zawsze statecznik poziomy jest zaklinowany na zero stopni. Ale gdzieś poziom trzeba "złapać". Można ustawiać pod poziomnicę laserową.

Tak, ta metoda jest stosowana w dużym lotnictwie. Jest jednak jedno ale. Samolot musi być wypoziomowany jak do lotu. W dużym lotnictwie stosuje się korekty jeśli samolot nie jest wypoziomowany. Przy tej metodzie trzeba uważać przy ważeniu modeli z tylnym punktem podparcia, waga pod tylne koło musi być podniesiona, aby model był w poziomie (jak w locie)

Grześku, wiele osób doktoryzuje się na temat tego samolotu. Ja kiedyś czytałem, że końcówkę obcięto aby uprościć konstrukcję i skrócić czas budowy skrzydła, ilość części zamiennych, itp. Dopóki nie znajdzie się jakieś opracowanie fabryczne lub inne wiarygodne, to jest gdybanie. Nie chcę Cię zniechęcać do technicznej archeologii, to fajne hobby. Sam też "kopię" za takimi informacjami, ale na temat trochę innych konstrukcji.

Ha, brawo Czaro! Uaktualniałem wersję programu i nie zmieniłem jednostek policzył mi powierzchnię w m^2 zamiast dm^2 Teraz prawidłowe EDIT Celowo dałem teraz duże przybliżenie na wykresie oporu, aby było widać różnice. Analiza była robiona dla modelu nie samolotu 1:1 Tak wygląda wykres normalnie - bez zoom.

To co Patryk napisał jest słuszne i logiczne - lata szybciej, po prostu musi latać szybciej, mamy mniejszą powierzchnię skrzydła, wystarczy popatrzeć na wzór jednego z równań lotu poziomego Q = 0,5 * ρ * S * V^2 * CL Jeżeli spada nam: CL - Współczynnik silī nośnej CL S - powierzchnia skrzydła To siłą rzeczy rośnie prędkość. Wychodzi to również z wyników analiz - tylko obcięta końcówka vs skrzydło pełna elipsa Krzywe zielone - skrzydło eliptyczne Krzywe szare - skrzydło z obciętymi końcówkami. Współczynnik silī nośnej CL - nieznacznie mniejszy dla skrzydła z obciętymi końcówkami. Współczynnik siły oporu CD - nieznacznie większy. Faktem jest - pytanie w poście pierwszym zadane mało precyzyjnie.

Podoba mi się odpowiedź mojego imiennika. Grzesiek, to temat na rozprawę doktorską. Można coś modelować, ale trzeba wiedzieć co modelować. Czy wiesz na pewno, że skrzydła nie różniły się niczym innym jak tylko "obcięciem" końcówki? Czy profile były takie same, czy zwichrzenie pozostało takie jak po obcięciu rozpiętości, czy inne? Wiele pytań bez odpowiedzi. Największa prędkość zależy od mocy silnika. Pokazuje to przykład MIGa 19, który przekroczył barierę dźwięku wbrew zasadom projektowania takich samolotów (nie miał zastosowanej tzw. reguły pól.) miał potworne opory falowe, ale dzięki mocy silników przekroczył barierę dźwięku.

Nie drukowana i nie na arduino, ale proponuję Vanessę - wg mnie nie ma nic lepszego Vanessa_CG_Machine.pdf EDIT: wg mnie ciężko będzie zrobić coś uniwersalnego ze względu na różne wymiary modelu (rozkład punktów ważenia (podparcia) EDIT2 Można coś takiego zrobić na dwóch belkach tensometrycznych. Co do tego, czy będzie to projekt udany czy nie. Robiłem ostatnio wagę do pomiary ciągu śmigieł i EDF. Problemy: jakość belek tensometrycznych, taka za 18 PLN była nie do skalibrowania i nie był to problem modułu. Po wymianie belki na inną - działa OK. No i sam kod arduino - nie będzie jakiś skomplikowany. Ale lepsze jest często wrogiem dobrego - Vanessa jest dobra.

Sądzę, że to zmodyfikowany NACA 63-015 (zmniejszona grubość z 15% na 14% Opis i charakterystyki są tu: http://airfoiltools.com/airfoil/details?airfoil=n63015a-il Moim zdaniem nie jest to najlepszy profil do modelu. Zwłaszcza to zdanie A fully symmetrical NACA63014 airfoil supports the most extreme 3D moves imaginable, yet offers the stability for low-speed landings. Może być prawdziwe dla modelu o rozpiętości powyżej 2m. Poniżej Re 500k profil ma nędzne charakterystyki. Do modeli akrobacyjnych polecam ten profil: http://airfoiltools.com/airfoil/details?airfoil=s8035-il

Popatrz na poniższy rysunek - posłużyłem się rysunkiem nr 14-14 z książki Miniaturowe lotnictwo Wiesława Schier'a Popatrz ile mamy momentów, które zadzierają nos modelu podczas lotu (wszystko co kręci w prawo wokół SC): 1. Od sił oporu skrzydła, statecznika poziomego, pionowego, 2. Od siły ciągu silnika; Nie wiem jaki nadmiar mocy ma zastosowany silnik. Jeśli siła ciągu jest większa niż masa modelu, to przedobrzone. (Przenoszenie sił poza kierunek ich działania, z Fizyki, trzeba dodać i odjąć aby nic się nie zmieniło) 3. Od siły nośnej skrzydła - normalnie równoważony przez moment od siły nośnej statecznika poziomego, ale to w ustalonym locie ślizgowym lub poziomym gdzie ciąg silnika ma równoważyć siły oporu. Wszędzie tam gdzie używamy większej mocy silnika (przyśpieszamy) następuje nagły przyrost siły nośnej na skrzydle; 4. Od ujemnej siły nośnej kadłuba Pzk; Ile momentów, które pochylają nos modelu podczas lotu (wszystko co kręci w lewo wokół SC): 1. Moment pochylający skrzydła, tu kolega wybrał profil NACA 23012, który ma bardzo mały współczynnik momentu pochylającego. 2. Od sił oporu podwozia, 3. Od siły oporu kadłuba (Pxk) 4. Od siły nośnej statecznika poziomego - patrz punkt 3 w opisie powyżej. To wszystko można policzyć, "na piechotę" wg książki Miniaturowe lotnictwo Wiesława Schier'a lub jakąś metodą numeryczną. Dobrze dobrany skłon ma niwelować nagły przyrost momentu zadzierającego silnika przy starcie, przyspieszaniu, tak aby nie brakło trymera. W locie ustalonym trymujemy model trymerem. Uwaga: Każdy układ modelu (górnopłat, średniopłat, czy dolnopłat) potrzebują innego skłonu. Górnopłaty o wiele większego. Dla Wicherka Schier podał bodajże 6 stopni skłonu silnika. Na czerwono, to co nie tak w Twoim tekście. Popatrz na to co napisałem pod rysunkiem

Hmm, Zmniejszenie zaklinowania skrzydła o 1 stopień, zmniejsza wartość siły nośnej. Zacznij zatem od skłonu silnika. Zresztą rób jak uważasz. Dlaczego w górnopłacie tak ważny jest skłon silnika obrazuje to, co poniżej. Jest to opisane w dziale Aerodynamika.

Zostaw zatem skłon jaki jest. Ustawienie skrzydła na 0 stopni, nic nie pomoże, zwiększy jedynie prędkość. To wynika z rozkładu sił i momentów. Kiedyś o tym pisałem tu na Forum.

NACA 23012 nie za bardzo nadaje się do modeli - są jego entuzjaści, może dlatego, że ma mały współczynnik momentu pochylającego. Nic więcej. W przypadku Twojego modelu, to akurat nie zaleta. ze względu na sloty. Dlaczego pytam o położenie SC - bo wychodzi mi zapas stateczności ponad 25%, to dość dużo. Co można zrobić? zmniejszyć kąt zaklinowania skrzydła na +1 stopień. zwiększyć skłon silnika na minimum 4 stopnie, to górnopłat. SC na 65 mm Model bez klap będzie potrzebował prędkości, przytrzymaj go przy rozbiegu, i nie zadzieraj od razu mocno do góry.

Jeszcze kilka pytań: - dlaczego akurat profil NACA 23012?? - jaki skłon silnika? - skąd SC w położeniu 55 mm od krawędzi natarcia?

Ponoć drzwi od ... też latają. Nie porównuj swojego modelu do innch zrobionych z byle czego. Pokusiłeś się o pewne założenia: - skrzydło ze slotem, - konkretny profil skrzydła, - kąty zaklinowania +2/0 masz konsekwencje założeń Ten model jest ciężki, jak na swoje wymiary, ale to nie cegła. Jeśli wpisałeś slot w jaki konkretny profil, to potrzebuję info jaki to profil. Jeśli nie, to rysunek profilu po cięciwie. Ale się nie narzucam.

Mogę spróbować Ci oszacować co zrobić, ale to będzie baardzo zgrubny szacunek. Potrzebuję rysunek profilu skrzydła wraz ze slotem. Rzut z boku, aby była odległość pionowa krawędzi natarcia skrzydła od krawędzi natarcia statecznika poziomego.

Gratulują modelu, i przykro mi, że się rozbił. Ktoś napisał, że model ma ciężki ogon. Jeśli położenie SC było w odpowiednim zakresie zapasu stateczności podłużnej (Static Margin) - w cgeCalc można to wyznaczyć, to model ma problem z czym innym niż położenie SC. Do oblotu przyjmować Static Margin 15%. Patrząc na filmiki, a zwłaszcza na pierwszy, to problem jest w kątach zaklinowania. Skrzydło ma sloty, co nie zostało pewnie uwzględnione do obliczeń kątów zaklinowania, a tak naprawdę do kątów wzajemnego sklinowania skrzydła i statecznika poziomego. Ja poszedłbym za radą @model - zmniejszył kąt natarcia skrzydła, lub jeśli możliwe zrobił regulowane zaklinowanie statecznika poziomego i regulował zaklinowanie statecznika, w tym przypadku trzeba pochylić nos, czyli zwiększyć kąt natarcia statecznika poziomego. No i trzymanie prędkości. Trzeba wiedzieć jaka to prędkość. Można wyliczyć. L = 0,5 *1,225*CL*S*V^2 L - siła nośna = Q: ciężarowi modelu = 2,3 * 9,81 (* 10 dla uproszczenia) = 23 N S - powierzchnia nośna z rysunku = 0,254 m2 1,225 kg/m3 - gęstość pow. CL - współczynnik siły nośnej skrzydło ze slotami można przyjąć 0,7 - to jest jedyna wielkość, którą trzeba dobrze oszacować jeśli nie możesz wyliczyć, lub wyznaczyć. V = (23 / 0,5*1,225 * 0,254 * 0,7)^0,5 = 15 m/s = 54 km/h Pytanie, bo nie mogę znaleźć w wątku - jakie masz kąty zaklinowania: skrzydła i statecznika poziomego?

Śmigło wyfrezowane, wyważone, przetestowane. Pisałem wcześniej, że jestem bardzo zadowolony z tego, że program OpenVSP tak świetnie tworzy geometrię śmigła. Samo frezowanie -czas całkowity ok. 8 godzin. Materiał: próg bukowy zakupiony w markecie budowlanym o wymiarach w mm 1000x100x20 Najlepiej byłoby użyć frezarki czteroosiowej, ale mam tylko X,Y,Z. Dało radę. Trzeba dać trochę większe podpory. Wersja końcowa Film z testów - jeszcze raz sorry, filmy nie są moją mocną stroną. Max ciąg 2,24 kg (Aku 5S). Więcej niż APC. Jarku @mr.jaro Odnośnie tych otworów, przyznam, że nie spotkałem się z jakimiś wytycznymi. Pooglądałem zdjęcia historycznych śmigieł i współczesnych - bywa różnie. Fakt - trzeba zadbać od przekrój nasady łopaty. Przyczyny powstania wątku, opisane w pierwszym poście. Projektowanie: krok po kroku, opisane tutaj: http://forum.aerodesignworks.eu/viewtopic.php?f=69&t=2044 Z mojej strony koniec.

Planuję kupić próg bukowy. Tak naprawdę robię to tylko dlatego aby jeszcze się podszkolić w rysowaniu 3D i frezowaniu. Co do przejścia łopata-piasta, masz rację. To co wyfrezowałem - jak napisałem, na próbę (pierwszy raz frezowałem coś w 3D) Finalnie będzie jakieś przejście. Może takie i dopiłowanie ręczne: Nie jestem dobry w rysowaniu 3D, wychodzą mi trochę kulfony. Dlatego czasem wolę coś dopiłować ręcznie. Co do otworów w śmigle. To jest śmigło modelarskie - jeden otwór. Śmigła do samolotów, to inna sprawa.

Test frezowania zrobiony. Materiał: podła deska sosnowa. Chciałem sprawdzić, czy te wielkości zdejmowania materiału moje słabe wrzeciono pociągnie. Koniec frezowania zgrubnego Frezowanie wykończeniowe I jedna strona gotowa Trzeba zdobyć lepsze drewno, może jakiś próg z marketu budowlanego.

Błażej, Kupiłem jakiś ASA, po trzech próbach wyszło śmigło. Drukowanie na "tratwie" (raft) Parametry: grubość warstwy: 0,25 pierwsza warstwa: 0,3 Dysza: 250 st stół: 110 st prędkość 50 (moim zdaniem trochę za dużo ściana: 5 warstw bez chłodzenia drukowałem bez przykrycia, ale namiocik obniżyłby zużycie energii. Do nagrzewania stołu przykrywam go ręcznikiem? Jedno co zauważyłem po nagrzaniu stołu do 110 stopni zmienia mi się Z offset - doregulowuję ręcznie na liniach purge przed drukiem. (muszę zjechać z -1,2 do -3,1 inaczej tratwa się nie przykleja do stołu) Po zastosowaniu lakieru do włosów - nie mogłem oderwać tratwy od stołu. Element od tratwy odrywa się bezproblemowo. Szykuję się też do frezowania Zgrubnie Finalnie Oczywiście po frezowaniu szlifowanie na gotowo

Dzięki Przemek. Z jakiego materiału drukujesz?

Dzięki, popróbuję.

Może jeszcze jedno podejście. Stosuję Impact PLA

No niestety, śmigło wzmocnione tkaniną szklaną 25 g/m2 też uległo zniszczeniu. ? Pewnie nie umiem jeszcze sporo jeśli chodzi o druk 3D. Jeśli czas pozwoli, zrobię kolejne z drewna na frezarce CNC.