AKocjan

kompilacja moich lądowań

Wspaniała relacja i sam model, @Modelarz 2123 na ile wycenisz koszty związane z budową takiego modelu ? Ogólnie od pomysłu do oblotu? Zaczynam myśleć nad czymś podobnym (tzn spicie - w moim przypadku moja ulubiona wersja IX), z tą różnicą, że raczej będzie to elektryk. pozdrawiam

@Ramzex polecam motoszybowca: Phoenix 2600 mm z Volantex'a, rozpiętość troszkę większa niż podałeś, ale myślę że będziesz z niego zadowolony. Model ma bardzo wytrzymały kadłub z tworzywa sztucznego (skorupowy - plastik jakiś), skrzydła piankowe z metalowymi dźwigarami, ma klapy. Dodatkowo istnieje możliwość wymontowania centropłata a tym samym ograniczenia rozpiętości do 1,6 metra. Modelem przyjemnie się lata, naprawdę godny uwagi. Mam jeszcze Fox'a FMS o rozpiętości 2300 mm, również bardzo fajny model, pianka o dobrych właściwościach lotnych - lekka więc stokowa akrobacji nie chce kręcić. Ale za to świetnie lata na termice. (Ja dodałem ciężarki pod skrzydłami - więc poprawiłem sytuację odnośnie akrobacji) Pozdrawiam

Wspaniale wykonany model, pozdrawiam

dziękuję

no to już szczyt .... wszystkiego. Nie bo klapy nie należą do samolotu, z kontekstu jasno wynika o co chodziło ... a teraz uwaga z drugiej strony żeby jeszcze zamieszać .... chmmm to na co te 1600 KM ? skoro warbird nie stawia oporu popylając 600 km/h no ale to już jest inny temat Samoloty mają znacznie mniejsze podwozie w stosunku do całego samolotu, skrzydła o większym wydłużeniu, doskonałość znacznie lepsza

Wybiórczo sobie wybierasz moje komentarze - nadal O_O cześć z chorągiewką dotyczy tylko WWII .... proszę naprawdę to już jest zabawne

@jarek996, udało mnie się to wreszcie znaleźć, to inny wątek (poradnik dotyczący przeciągnięcia karta 11) - a pełna moja wypowiedź brzmiła: "2. Nie wiem jaki ma związek stroma ścieżka podejścia z problemem osiągnięcia właściwego kąta natarcia. Warbird stawia spore opory aerodynamiczne, więc łatwo utrzymać w niej właściwą prędkość redukując moc. Jaka pułapka na wykresie ? Bo to raczej dla większych liczb Reynoldsa patrząc na wartość Cz w konfiguracji gładkiej. Mógłby Pan pokazać charakterystykę Cz od CX ? Poza tym te 3 stopnie to dość poważnie ograniczony zakres przez Pana - (od -3 do około 5 stopni nic się nie stanie) " Tutaj jasno wynika z kontekstu, że chodzi o podejście do lądowania. Dlaczego więc wybiórczo wykorzystujesz fragment tekstu ? Co to ma być ?

@jarek_aviatik w czasie drugiej wojny światowej niektóre śmigła nie miały możliwości ustawienia w chorągiewkę (pierwsze hurricany, spitfire'ry, I-16, miały śmigła o stałym skoku. Pytanie czy wszystkie o zmiennym skoku był w stanie ustawić śmigło w chorągiewkę - tego nie wiem A teraz moje pytanie: gdzie ja napisałem, że obecnie nie ma sposobów na radzenie sobie z tym problemem? to już jest lekka przesada... a jak ja napisałem ???

tak jak najbardziej, w modelach w dużej większości skok śmigła jest stały, więc w chorągiewkę nie ustawisz, elektryk każdy może wiatrakować, pytanie jakie obroty ma śmigło na jałowych obrotach w spalinie @d9Jacek nie zawsze, szczególnie przy spalinach, ja rzadko tego używam przy lądowaniu, przeważnie schodzę na delikatnym ciągu "tak najbardziej" w sensie chorągiewki

@jarek996 ale za co mam przeprosić, my cały czas tutaj rozmawiamy o lądowaniu, w takiej konfiguracji samoloty stawiają spore opory (warbirdy) ?

@d9Jacek, kiedy śmigło nie jest napędzane, przepływ powietrza wokół niego powoduje jego obracanie. Wtedy śmigło generuje bardzo duży opór.

@jarek996 Drogi kolega zapomniał o klapach, które przy wypuszczeniu (obok zwiększenia współczynnika siły nośnej generują dodatkowy opór, to samo podwozie. Masz nagle pod skrzydłami kawał żelastwa bez aerodynamicznych owiewek, siłowniki, wahacze, goleń, koła, czy wysunięte osłony, dziury w skrzydłach - wszystko na wierzchu. Podchodząc do lądowania opory rosną niestety i to znacznie w takim myśliwcu. Więc te Twoje uniesienie trochę nie na miejscu. A i jeszcze śmigło w trakcie wiatrakowania wytwarza opór porównywalny do blaszki o tej samej średnicy ustawionej pod kątem prostym do kierunku lotu

jak rozłączam zasilanie mam zawsze komunikat o utracie telemetrii, radio nie dostaje danych - informuje, robi to nawet, kiedy przerwa trwa krótko

ja zawsze dostanę informacje o utracie telemetrii od nadajnika, który nie otrzymuje informacji zwrotnej. Jeżeli poleci tylko sensor (np wysokościomierz - jest tylko informacja o jego utracie). No i na bieżąco jest monitorowana siła sygnału.

@jarek996 czym większy opór tym szybciej zwalniasz, możesz zniżać się pod większym kątem, ponieważ model nie ma tendencji do rozpędzania. Nie ma to jednak związku z prędkością minimalną. Prędkość minimalna zależy głównie od powierzchni skrzydeł w stosunku do masy statku powietrznego, czy zastosowanego profilu oczywiście mamy jeszcze klapy, sloty, zwichrzenia aerodynamiczne / geometryczne, turboliztory czy odsysacze warstwy przyściennej - to też wpływa na prędkość minimalną @poharatek podałem argumenty, do których się nie ustosunkowałeś, swoje wnioski oparłem nie tylko na wiedzy teoretycznej, wykorzystałem swoje doświadczenia, czy innym pilotów modeli (obserwacje na żywo czy z internetu). W skrócie moje argumenty za moim podejściem do lądowania (dla modelarzy zaczynających latać na warbirdach) 1) model znacznie się nie oddala od obserwatora (łatwiej go obserwować) 2) podejście trwa krócej, nie trzeba ciągnąć przez długi czas na siebie po prostej (kiedy utrudniona jest obserwacja prędkości )(przeważnie początkujący pilot będzie wachlować gazem i nie ustabilizuje podejścia, może w następstwie przeciągnąć i skończyć przygodę przed progiem pasa) 3) skracamy czas kiedy model jest na małej wysokości 4) modele z kamuflażem nikną na tle drzew - płaskie podejście przez to może być niebezpieczne 5) lecąc nisko łatwiej o zderzenie z przeszkodą 6) W sytuacji awaryjnej nie ma czasu na reakcję 7) lądowanie na dwa punkty przy większej prędkości zapewnia lepszą kontrolę (siły aerodynamiczne są większe), w razie kangura model ma szansę odejść na drugi krąg, lądując niepoprawnie na dwa punkty*, model może po kangurze zwalić się na skrzydło, a w następstwie poważnie uszkodzić. Powtarzam pytanie, lata Pan warbirdami? Jeśli nie to może to czas na pokazanie jak lądujesz podchodząc długą prostą / płasko * tutaj popełniłem błąd, chodziło mi o błędnie przeprowadzone lądowanie na trzy punkty @Emhyrion do Ciebie pytanie, gdzie ja napisałem że ma to być ciasny łuk ????????????

Z niebieskiego pudełka usuwam lotki i rozdzielam na dwa kanały, ale boję się jeszcze właśnie o softa (nie było komunikatu o utracie zasięgu, więc zasilanie było)

To był w-190, nie musiałem wróżyć, poza tym po konstrukcji było widać, że to klapy krokodylowe Strasznie chaotycznie piszesz, z tego co pamiętam nigdzie tutaj nie omawialiśmy podstawowych zjawisk fizycznych z podstawówki. Więc nie wiem do czego pijesz. W liceum byłem w klasie mat-fiz, nie wspominając o studiach .... fizyka dla mnie jest bardzo ważna, to podwaliny pod wytrzymałość materiałów. Żart dobry - nie powiem.

@Bartek Piękoś lecąc modelem widzisz ziemię, znasz swoją wysokość. Podejście należy tak dobrać, żeby model się nie rozpędzał. Mamy klapy i podwozie, opory są znaczne. Doskonałość aerodynamiczna jest niska, więc model może schodzić pod dużym kątem. Presja czasu to jedno, ale przedłużające się płaskie podejście na wprost to proszenie się o utratę prędkości (ciężko obserwować prędkość samolotu lecąc na siebie, kąta natarcia nie widać). Co do prawdziwego lotnictwa, odnośnie słów "a pilot mający czułe instrumenty w tym własny tyłek i brzuch powinien schodzić wolno" Czuły tyłek może zwieść na manowce. Wypadek polskiej CASY, tam przestano obserwować przyrządu, samolot wszedł w powolną spiralę pogłębiając przechylenie na skrzydło. Piloci tego nie czuli, bo nadal przeciążenia były generowane w osi pionowej samolotu. Podobna sprawa ze śmiercią brata prezydenta USA Kennedy’ego. Przy małym doświadczeniu oraz braku widoczności ziemi pilot się pogubił i wprowadził samolot w spiralę. Jeszcze inny przypadek, Boeing 747 lot: China Airlines Flight 006, tutaj pojawiły się problemy z silnikiem, załoga zajęła się tematem zapominając o kontroli samolotu. Maszyna również zaczęła spadać, a załoga nie była w stanie poprawnie zareagować przelatując przez chmury (przeciążenia dezorientowały pilotów) Dopiero po przebiciu się przez chmury, zdołali wyprowadzić samolot z lotu nurkowego. Następnie ciężko uszkodzonym samolotem z rannymi pasażerami (w wyniku dużych przeciążeń, chyb ponad 4 G udało im się wylądować. ) W prawdziwym lotnictwie często ziemi się nie widzi (lot bez widoczności ziemi), dlatego lepiej schodzić z mniejszą prędkością pionową, to daje więcej czasu na wykonanie manewru odejścia na drugi krąg, czy reakcji na zaistniałą anomalię, np przeszkodę. W modelach zaś to nie grozi, bo widzimy gdzie jesteśmy, poza tym wszelkie przeszkody terenowe (typu drzewa) łatwiej zaliczyć przy płaskiej ścieżce podejścia (po prostej). W modelach za to łatwiej o przeciągnięcie (w samolocie dokładnie kontrolujemy prędkość poprzez przyrządu) dlatego lepiej schodzić bardziej stromą ścieżką, bo właśnie po pierwsze skracamy czas samego podejścia (czym większy kąt schodzenia z danej wysokości, tym krótsza ścieżka podejścia), a po drugie ograniczamy lot na wysokości, z której nie wyratujemy modelu z przeciągnięcia - bo o to łatwo. "Oczywiście mechanizacji skrzydła, pomagającej wytracić prędkość, owa doskonałość (dająca większa skuteczność) nie dotyczy, bo po co" - nie wiem o co tutaj Tobie chodziło? Czym większa doskonałość statku powietrznego tym bardziej płaskie podejście, dlatego szybowce mają hamulce aerodynamiczne, żeby było łatwiej dobrać kąt schodzenia. W szybownictwie główną przyczyną wypadków jest właśnie przeciągnięcie na ostatnim zakręcie, który szybowiec wykonuje dość nisko, pilot nie ma szans na wyprowadzenie z przeciągnięcia - co przeważnie kończy się tragicznie. Głównie przez nieumiejętność monitorowania prędkości lotu. "Samolot komunikacyjny jest jeszcze większy od "dużego warbirda" i jeszcze lepiej lata, a i tak schodzi zazwyczaj powoli i po długiej ścieżce. Za to mały model, gorzej latający, mniej odporny na błędy i prowadzony niezawodną ręką początkującego modelarza powinien schodzić stromo. Ja pitolę." Tak jak pisałem wyżej, szansa na przeciągnięcie w samolocie komunikacyjnym jest dość mała - przychodzi mi na myśl wypadek Turkish Airlines 1951.Jest to bardzo rzadkie zjawisko. Może jeszcze przypadek z 777 co ogon stracił na progu pasa. Ogólnie w samolocie komunikacyjnym większym zagrożeniem stanowi zbliżenie się do powierzchni ziemi (kontrolowany lot ku ziemi) niż jakieś tam przeciągnięcie. Dlatego lepiej wykonać płaskie podejście. Daje to więcej czasu na odejście w razie potrzeby. Przykładów wypadków jest od groma, zaczynając od naszego Tu 154M. Poza tym samolot ma zbyt dużą doskonałość żeby móc podchodzić stromo, nie opłaca się to również finansowo. Dochodzi do tego jeszcze kwestia ciągu silnika, aby móc odejść szybko na drugi krąg moc silnika nie jest "na jałowym ciągu", silnik dzięki temu szybciej osiąga maksymalną moc, wszystkie te problemy modeli nie dotyczą. "by była ona, ogólnie mówiąc, raczej dłuższa niż krótsza i bardziej płaska niż bardziej stroma." - czyli przepis na przeciągnięcie w czasie lotu na siebie , czas lotu na małej wysokości - dużej odległości należy ograniczyć, skoro Ty latasz dużo warbirdammi to czujesz to dobrze, i nie masz problemów. Świeżak wytraci prędkość na klapach .... i pozamiatane. "Przy starcie stań tam gdzie Ci wygodnie obserwować model. Jeśli staniesz za modelem, dobrze by było, aby po starcie ktoś pomógł Ci się wycofać z pasa, na którym zaraz będziesz lądował. Wycofaj się na pozycję, z której wygodnie Ci obserwować model, gdy po pierwszym kółku będzie dolatywał do pasa." z tym się zgodzę "wypoziomuj lot na prostej jak najwcześniej potrafisz i dolatując do progu pasa stopniowo zmniejszaj prędkość, tylko na tyle, by uzyskać łagodne opadanie w dolocie do pasa i nad nim." Z dużym prawdopodobieństwem niedoświadczony operator utraci stabilizację / przeciągnie przed progiem pasa / albo wytrzyma na zbyt dużej wysokości uszkadzając sobie model. Ogólnie to jak najbardziej poprawny przepis na lądowanie, tylko że dla kogoś kto dobrze czuje model. Początkujący tego nie ogarnie. Chyba że ma talent i wyczucie, wtedy tak. "Każda próba podejścia jest przerywana (w wybranym momencie i miejscu nad pasem) zatrzymaniem opadania przez płynne dodanie gazu (z ew. lekkim zaciągnięciem drążka). Ilość podejść (prób) powinna być wynikiem Twoich odczuć oraz, niestety, zapasem energii w baterii " jak najbardziej - prawda, mówię również o tym w filmie "Przy podejściu z użyciem klap sugerowałbym je wypuścić na prostej do pasa, po ustabilizowaniu lotu poziomego, przed ujęciem gazu." - oj to dość niebezpieczne dla początkującego, na wysokości łatwiej ocenić prędkość itd, może się wydawać, że klapy się czuje dobrze. A tu nagle na ostatniej prostej przy płaskim podejściu je wysuwamy, rośnie współczynnik siły nośnej i opór, pojawia się moment pochylający, wszystko to nagle trzeba ogarnąć, na małej wysokości, łatwo o błąd. Ogólnie lepiej się skonfigurować wysoko, łatwiej się ustabilizować i ciągnąć tak do momentu lądowania Pozdrawiam

@maxiiii zasilanie z regulatora wyposażonego w BEC'a: https://www.motionrc.eu/products/freewing-80mm-edf-80a-brushless-esc Myśli Pan , że z tym może być problem? Spadki napięć? Sprawdzałem regulator, nigdy żadnych spadków nie zaobserwowałem mimo pełnego obciążenia. Ewentualnie można wstawić kondensatory równolegle ? to ten dziwny rozdzielacz sygnału (na wejściu bezpośrednio z odbiornika (kanał lotek; klap; podwozia) na wyjściu sygnał jest przekazywany na prawe / lewe skrzydło.

mam jeszcze podejrzenia odnośnie utraty sygnału sterującego serwomechanizmami, bo w domu po locie udało mi się podobny efekt uzyskać - lotki zostały zablokowane na maksymalnym wychyleniu. Ogólnie przez tą niebieską kostkę w razie wypięcia przewodu z kanału lotek (odbiornika), zasilanie podawane od kanałów dla klap i podwozia nadal jest na wyjściu do serw lotek, a sygnału sterującego brak. Nie wiem czy to jakieś przemyślane zabezpieczenie, w każdym razie raz na 10 wypięć kabla lotki się blokowały na na maksymalnym wychyleniu. Dlatego planuję w pierwszej kolejności wypiąć lotki z tej kostki i przeprogramować model (lotki na dwa kanały). Ustawię sobie dzięki temu dodatkowo różnicowe wychylenie lotek. Następnie trzeba będzie się dalej zastanowić nad aparaturą, jutro prześlę informację odnośnie radia.

@latacz po co strzępić język ? Zauważ że bez znajomości fizyki nie miałbym szans na kierunku inżynierskim, więc takie komentarze można sobie wsadzić między bajki. Co do fizyki lotu, najpierw zaczynałem od symulatorów komp. (FS 2002, czy znakomity IL 2 Sturmovik, tam się nieźle można było zabawić, fizyka lotu doskonała. Niestety film kręcony jakimś tosterem, jednak widać mniej więcej o co chodzi . Co do modeli, mam trochę tego: Fun Cub (model bez lotek - od gimnazjum (obecnie modyfikowany pod lotki oraz nowy silnik bez szczotkowy) jakieś cudo - sterowanie wyłącznie dwoma silnikami (wydałem) mały model halowy - (od liceum, usterka techniczna przekładni, obecnie planuje modyfikacje) Phoenix z Volantexa 2600 mm -(od 2 lat pechowy model, ciągłe awarie techniczne, na Turnigy utrata zasięgu... poważny kret (model ledwo wyratowany), następnie na taranisie pożar regulatora, odnaleziony cudem w lesie czeka na nową elektronikę. Wylatałem na nim niezliczoną liczbę godzin - czasem po 12h na lądowisku) Fun Cub (kupiony praktycznie w tym samym czasie co Phoenix, brak poważnych incydentów, wół roboczy, lata praktycznie zawsze i wszędzie ...olbrzymia liczba wylatanych godzin) Flightline Spitfire IX 1600 mm (1,5 roku, lata w każdy weekend (od kilku tygodni uziemiony do czasu wyjaśnienia problemów z elektroniką), średnio 4 loty tygodniowo (nie licząc urlopów czy świąt, bo wtedy mam małą bitwę o Anglię wróć ... to IX powiedzmy że D-Day xd) Fox 2300 mm FMS, kupiony z sentymentu do polskiej konstrukcji. Niedociążony lata na termikę, nie będę opisywać rekordowych wysokości uzyskanych w kominach...; dociążony ciężarkami umieszczonymi pod skrzydłami kręci akrobacje. Model ma ponad rok, obecnie chyba pobił Phoenixa w nalocie. Brak problemów oprócz pęknięcia zmęczeniowego łopaty śmigła w locie, niedawno wzmocniłem jeszcze usterzenie, ciężarki powiększają masę a tym samym obciążenia idą w górę. Model cały i zdrowy Akrobat Sbach z Volantexa - kupiony zeszłej zimy model przeznaczony do nauki precyzji. Dodatkowo do ćwiczenia wychodzenia z trudnych sytuacji, tzn latam nim nisko i bardzo ryzykuję. Dlatego model często klejony, jednak nadal ma się bardzo dobrze. Od od kilkunastu miesięcy F-4 Phantom z freewinga, mój pierwszy EDF, bardzo dobrze mnie się nim lata Przed braniem się za każdy nowy model najpierw ogarniałem, jak się będzie on zachowywać w locie, dlatego do tej pory żaden nie został zniszczony akrobat rządzi się swoimi prawami. Doświadczenie mam spore, oparte na wiedzy teoretycznej i ogólnym wyczuciu modeli (setkach godzin w powietrzu), nie idzie mnie to źle, latam piankami bo są w miarę tanie, i są przeważnie ładnie zrobione (szczególnie Fox, Spit i F-4). A w locie zauważalnych różnic nie będzie, szczególnie przy lądowaniu, gdzie mamy wysunięte klapy i podwozie. Zresztą widać to na filmach, mój model również przeciąga dynamicznie, co pokazałem w filmie, czy potrafi zwalić się na skrzydło. A filmy utworzyłem spędzając godziny na analizie nagrań z modelami, wzorując się zresztą na badaniach prawdziwych wypadków lotniczych (nie chodzi mi tutaj o naszą słynną komisję parówkową ). Błędy widać, i nie zgodzę się z tym że na podstawie filmów nie da się dojść do przyczyny zdarzenia. W filmach nie starałem używać wyszukanych terminów i zalewać potokiem informacji, zależało mi na uproszczeniu wszystkiego tak, żeby każdy mógł to ogarnąć, niekoniecznie znawca lotnictwa (stąd umieszczenie filmu w zakładce "od czego zacząć". PS nauczyłeś się już rozpoznawać klapy krokodylowe ? @latacz, jesteś polonistą z wykształcenia, interpretuje się wiersze prędzej, nie filmy z wypadków pozdrawiam

Dziękuję bardzo za zainteresowanie tematem, niestety obecnie nie mogłem sprawdzić parametrów, o które mnie pytano (nie mam dostępu do radia / oprogramowania - byłem poza domem). Będę mieć go dopiero jutro, więc sprawdzę dokładnie. W każdym razie nie będzie to problem z zasięgiem, ponieważ telemetria na nic takiego nie wskazała (brak komunikatów o utracie zasięgu). Pozostałe stery chyba działały jak trzeba. Nie jestem znawcą elektroniki modelarskiej, zawsze ustawiałem wszystko według instrukcji nie wchodząc w szczegóły. Nie było z tym większych problemów. Czytając wpisy kolegów, widzę że warto jednak zagłębić się bardziej w temat, żeby zażegnać problem. Przy QX-7 nie miałem takich historii, ciekawe czy ja czegoś nie namieszałem w ustawieniach. W każdym razie mam uziemionego Spita oraz F-4 do wyjaśnienia zagadki, reszta modeli lata na starszej aparaturze QX-7. Jutro podam informację, dziękuję jeszcze raz

ja mam odbiornik na 8 kanałów z tego co kojarzę, aparatura pewnie na 16, pytanie brzmi cz to ograniczyłem mam telemetrię, nie było komunikatu o utracie sygnału, poza tym wydaje mnie się, że miałem kontrolę nad sterem wysokości

1. Na jakiej podstawie twierdzisz, że mierzyłem skos krawędzi natarcia ?, to hipokryzja, oraz kompletny brak szacunku dla rozmówcy. 2. nie 0,5 [stopnia] tylko 2,3 [stopnie], jak dla mnie przy takiej analizie to już dużo. Mierzony w 25% cięciw... no bo jak inaczej @Shock zgłaszam złamanie regulaminu przez @jarek_aviatik w formie obrażania mojej osoby / podważania wykształcenia / nadinterpretacja moich słów na moją niekorzyść. (trzy ostatnie posty) . III. REGULAMIN I REGUŁY ZACHOWANIA SIĘ NA FORUM. 3. Na PFMRC.EU nie będą tolerowane jakiekolwiek formy złego zachowania: nie ma tu miejsca na wyzywanie się, ubliżanie innym, pomawianie i insynuowanie w dokonywanych wpisach. 5. Niedopuszczalne są jakiekolwiek wulgaryzmy, określenia potocznie uważane za obraźliwe, godzące w jakikolwiek sposób w godność innych uczestników, treści erotyczne czy przeznaczone wyłącznie dla osób dorosłych, tzn. oznaczone skrótem 18+, oraz inne wpisy zawierające treści łamiące polskie prawo.