Callab

Dzięki. Ten autopilot nie wychyla steru wysokości w celu nabrania wysokości. Może tylko go wychylić w dół, żeby obniżyć wysokość. Trzeba po prostu wytrymować odpowiednio model, żeby wznosił się po dodaniu gazu i opadał po zdjęciu. W skrócie jak policzyć CWL CWL=m / S3/2 m - masa modelu [g] S - powierzchnia skrzydeł [dm2] Wyjaśniając wzór: S3/2: Liczymy pierwiastek kwadratowy z powierzchni skrzydeł Podnosimy wyliczoną wartość do potęgi 3 Dzielimy masę modelu w gramach, przez wyliczoną uprzednio wartość S3/2 Orientacyjne wartości CWL dla różnego typu modeli Szybowce <7 Trenerki około 10 Makiety 10 - 15. Powyżej 15 należy się zacząć martwić EDIT: Ten kalkulator liczy CWL (tabelka na dole): http://adamone.rchomepage.com/cg_calc.htm

Zważyłem: po zamontowaniu osprzętu waży 1329g. W tym akumulatory 350g. ---------------------------------- Czas i pogoda pozwoliła na dzisiejsze próby w locie. Sukces jest o tyle, że model przeżył. Nie będę opisywał wszystkich testów i programowania parametrów podczas lotu, który wykonywaliśmy razem z Mirkiem - było wesoło - ale kilka wniosków, które mi się nasunęły po próbach poniżej przedstawię. Jak zmontuję i będzie warty upublicznienia, to przedstawię film z latania. Stacja naziemna ustawiona: Podstawowe parametry zdefiniowane więc można lecieć. Wnioski: Model: Super. Lata świetnie, nie mam zastrzeżeń. Jestem z niego bardzo zadowolony. Po zamontowaniu autopilota, nadajnika i innych drobiazgów, środek ciężkości trochę się przesunął do tyłu i delta zrobiła się nerwowa, ale wciąż do opanowania. Autopilot: No cóż. Prognozowałem, że sobie nie poradzi z tym modelem. Niby sobie poradził, ale tak jakoś nie bardzo. Praca w dwóch trybach: stabilizacja, lot autonomiczny. Stabilizacja: Na początku ustawiłem zbyt wysoką czułość stabilizacji, co spowodowało potężne oscylacje. Po zmniejszeniu czułości działała bez zarzutu. Nie mam zastrzeżeń. Tryb autonomiczny: Niby działa, niby nie. Po kilku minutach trymowania i poprawiania parametrów, model zaczął wykonywać autonomiczne zadania: np. wracał do bazy. No powiedzmy w rejon bazy, tak mniej więcej. Muszę przyznać, że nawet uratował mi model. Odleciałem trochę za daleko bawiąc się różnymi ustawieniami i straciłem orientację (pochmurne niebo, model niezbyt duży) i w ostateczności zgubiłem model. Przełączyłem szybko w tryb powrotu do bazy i ... wrócił w pole widzenia po kilku sekundach. Natomiast, jak pisałem, to jest takie trochę "niby" działanie. Sterowanie modelem w tym autopilocie odbywa się tylko lotkami (przechyleniem modelu) i gazem. Jak chce się wznosić dodaje gazu, jak chce opaść zmniejsza gaz. Steru wysokości używa tylko do stabilizacji, co jest oczywiste, bo bez pomiaru prędkości modelu względem mas powietrza (brak współpracy z rurką Pitota), inaczej się nie da. To znaczy da się, ale byłoby to niebezpieczne. W związku z tym ograniczenia użytkowania tego urządzenia są znaczne. Zwłaszcza w takim modelu jak moja delta. Na pewno ustawienie (wytrymowanie) sterów tak, żeby autopilot nie wprowadzał modelu w szybkie nurkowanie na pełnym gazie, nie jest optymalne. Nie rozwijając więcej tematu: ten autopilot to zasadniczo tylko zabawka do FPV. Na razie testy uważam za zakończone. Nie będę już raczej latał tym modelem jako dronem/robotem, do czasu aż przez przypadek albo celowo nie stanę się posiadaczem innego urządzenia sterującego. Celowo nie podaję nazw i producentów urządzenia (autopilota), który stosowałem i tego który chciałbym stosować. To jest temat o modelu PD150 Drone, i możliwości jego zastosowania do lotów autonomicznych. Z przeprowadzonych testów wnioskuję, że nada się świetnie ale z dobrze dobranym (wybranym) kontrolerem. Chwilowo temat uważam za zakończony. Jak napisałem jeszcze wrzucę filmik, ale muszę go zmontować. A teraz robot staje się znowu modelem latającym, dającym sporo frajdy z jego użytkowania.

Zdjąłem 105 gram ołowiu z nosa, a dodatkowy osprzęt to niecałe 250g. Czyli doszło ok. 150g. Muszę jeszcze dokładnie zważyć.

Zamontowałem autopilota. Na razie jestem pełen obaw czy sobie poradzi z tym modelem. Jak pogoda i czas pozwoli to możliwe, że jutro będę próbował co z tego wyjdzie. Autopilot: Odbiornik GPS, jak i odbiornik RC ukryłem w skrzydle. Przykleiłem też kamerkę. Nie jest szczególnie potrzebna, ale skoro mam to przyklejam: Do kontroli parametrów lotu będzie taki zestaw. Okulary robią za odbiornik, telewizorek do nich podpięty ułatwia podgląd:

Tak.

Jurek, to nie tylko model, ale makieta, którą startuję w zawodach. Musi się zgadzać z oryginałem. W mniejszym Jodelu, który jest do latania poza zawodami, zastosowałem inny profil i inny kąt zaklinowania. Eksperymenty z przesuwaniem środka ciężkości do tyłu robiłem na małym. I niestety w końcu przesadziłem i trochę poharatałem model przy lądowaniu. Stąd wiem dokładnie gdzie powinien się on [ŚC] znaleźć. Fajnie bo eksperymenty potwierdziły obliczenia teoretyczne, który przeprowadziłem i, co też fajne, potwierdziły też wytyczne zamieszczone w instrukcji samolotu (tego dużego, oryginału). A lata poprawnie i bardzo realistycznie. Reasumując: nie będę nic zmieniał w geometrii modelu, bo zależy mi na jak najlepszym odwzorowaniu samolotu. Nie tylko wyglądu ale też lotu. Dodatkowo zmiana kątów wiązałaby się z koniecznością przebudowy modelu - np. oderwania statecznika. A model jest kryty płótnem i malowany, co powoduje, że odrestaurowanie uszkodzonych (przebudowanych, zmienionych) powierzchni, nawet drobnych fragmentów to jakiś tydzień roboty.

No tak, temat założyłem dwa lata temu i już o nim zapomniałem. Cieszę się, że pojawiło się w nim dużo interesujących i wartościowych informacji. Jako sprawca całego zamieszania, czuję się w obowiązku wspomnieć, że model oczywiście zbudowałem i że lata bajecznie. Jest to, jak pewnie część kolegów wie, Jodel D92 w skali 1:3,5. Temat z opisem budowy jest w dziale Makiety. Odnośnie pracy profilu w tym modelu: Skrzydła posiadają wzniosy zwane uszami. Ze względu na kształt lotek i konieczność dopasowania geometrii wzniosów do tychże lotek, na końcówkach wytworzyło się zwichrzenie (da się je nawet zobaczyć na powyższym zdjęciu). Niejako przez przypadek, ale jednak pożądane. Trudno tu mówić o profilu końcówki skrzydła, bo schodzi się tam ten profil do płaskiej listewki. Niemniej jednak pracuje ten układ bardzo poprawnie, model nie zwala się w zakrętach i jest przewidywalny. A lata i musi latać z bardzo małą prędkością. Prędkość lotu tego modelu jest determinowana potrzebą odwzorowania skali. I ten model, z tymi skrzydłami, z takim profilem, na takim kącie natarcia może latać bardzo wolno. Ale niestety to bardzo wolno jest na granicy przeciągnięcia, więc chciałoby się jednak polecieć trochę szybciej. Oczywiście da się, ale wtedy daje o sobie znać to 5o zaklinowania skrzydeł, a zarazem 5-cio stopniowy kąt natarcia (SIC!). Oczywiście przy większych prędkościach trzeba mocno kontrować sterem wysokości. Można by było kombinować ze skłonem silnika, ale zaburzyło by to sylwetkę modelu. I tak dałem kilka stopni w dół (chyba 2 alba 1,5 już nie pamiętam). Oczywiście można też zmienić kąt zaklinowania statecznika albo skrzydeł, ale to jeszcze bardziej zmieni sylwetkę modelu, co jest niedopuszczalne. Reasumując - profil bardzo dobry, na kącie natarcia 5o pracuje poprawnie, w modelarskich zastosowaniach 5 stopni to dużo za dużo.

No tak, frajda jest. Robotem będzie, bo chcę potestować trochę możliwości tego modelu jako robota właśnie. Ale że cały osprzęt będzie przyklejony na rzepach, to łatwo się go wyjmie i zamieni robota-drona w manualnego wymiatacza. Na razie rozpoczęły się testy w locie. Już wiem, że mogę zacząć wyjmować ołów z nosa. Na oblot przesunąłem lekko, na wszelki wypadek, środek ciężkości do przodu. Bardziej niż to wynikało z przeskalowania planów Patrol Delty (tak o centymetr), dla której wyważenie miałem już dobrane. Więc pewnie całe to 105 gram ołowiu, które włożyłem zostanie usunięte. Lądowanie, jak już wspomniał Mirek, i jak można zobaczyć na filmie, typu "opadający liść". Pierwsza próba podejścia klasycznego trochę mnie zaniepokoiła więc odszedłem na drugi krąg (widać na filmie dotknięcie ziemi i odejście) i zadecydowałem, że spróbuję inaczej. Reakcję na przeciągnięcie przetestowałem na dużej wysokości i wiedziałam, że ta delta zachowuje się jak delta powinna, czyli nie przepada. Wystarczy zdjąć gaz i powoli zaciągając doprowadzić do przeciągnięcia z lotkami zaciągniętymi na maksa. Efekt widać na filmie. Muszę jeszcze zrobić sobie na przełączniku większe wychylenia sterów w fazie lądowania, żeby dało się jeszcze mocniej zaciągnąć- już to zaprogramowałem teraz muszę sprawdzić. Model opadając "liściem" wciąż jest sterowny i reaguje na lotki. Generalnie PD150 zachowuje się w locie tak samo jak Patrol Delta, czyli jest dobrze. A nawet lepiej niż dobrze Teraz dalsze testy w locie i trymowania, potem montaż autopilota i innego sprzętu, następnie optymalizacja napędu, sprawdzanie osiągów i możliwości, itp., itd. P.S. Nie wiem czy 200 km/h przekroczy, ale byłoby to interesujące. P.P.S. Właśnie zaczął padać deszcze i dziś testów nie będzie.

No to jest film:

Huraaaaaaa! Jak moje dłonie przestaną mieć konsystencję galarety (wiecie jak to jest przy oblocie), to przygotuję filmik i coś więcej napiszę ...

No właśnie, jak to rzucić. Powinienem jeszcze z tym sobie poradzić. Ale jeszcze większą deltę to chyba trzeba by było strzelać z katapulty. Nie ma za co chwycić i dodatkowo śmigło z tyłu obcina rękę. Nie latam, to zająłem się teoretyzowaniem. Czy to poleci? Czy nie jest za ciężkie? Do czego porównać? Ponieważ mała delta lata to duża też powinna. Koncepcja (czyli profil, wyważenie, itp.) jest sprawdzona. Ale czy nie jest za ciężka? Waży trzy razy więcej niż mniejszy wariant, a powierzchnię ma 2,25 raza większą. Spróbujmy to policzyć: Patrol Delta: masa m=430g Powierzchnia nośna S=15,2dm2 Obciążenie powierzchni Q=28,2g/dm2 PD 150 masa m=1258g Powierzchnia nośna S=34,3dm2 Obciążenie powierzchni Q=36,6g/dm2 Oj, ktoś powie, większe Q, czyli będzie gorzej. Ktoś inny powie, że 36 to g/dm2 jednak wciąż mało. No mało. Więc problemu nie będzie. Ale czy gorzej? No właśnie nie gorzej, tylko lepiej! Jak to lepiej? Przecież więcej, czyli gorzej. A jednak nie. Pomijając sytuacje, w których model trzeba doważać, żeby lepiej sobie radził z wiatrem - np. szybowce zboczowe -, pomimo tego, że chcemy uzyskać jak najmniejsze obciążenie powierzchni nośnej, nie jest to jedyny parametr, który powinniśmy wziąć do analizy. Jest taka wielkość, której nazwę przetłumaczyłem z angielskiego Cubic Wing Loading (CWL) jako Obiętościowy Współczynnik Obciążenia Powierzchni Nośnej. Mogę wykazać, że właśnie ten współczynnik, powinien być brany pod uwagę przy analizie własności lotnych modeli i samolotów. Nie wnikając w szczegóły (kiedyś może to opiszę): Patrol Delta CWL=7,23 PD 150 CWL=6,25 Czyli mniej. Czyli lepiej! Generalna i uproszczona zasada (poniekąd powszechnie znana): większy model może mieć większe obciążenie powierzchni nośnej od małego. Np. mały model ma na poziomie 50, duży na poziomie 90, a analogiczny samolot na poziomie 300 g/dm2 i latają podobnie. Ale porównując tylko Q, duży nie powinien w ogóle latać. Dopiero licząc dla nich CWL możemy je porównać i przekonać się, że są dynamicznie podobne. No i wystarczy tego teoretyzowania. Gdzie to słońce?!

Dziś niedziela, miał być oblot, ale nie będzie. Czekam na słońce. Wyszedłem tylko na chwilę zrobić kilka zdjęć na trawniku: Silnik ma moc. Już się boję. Pewnie bez problemu będzie latał 150km/h. Popychacze wychodzą przez górną powierzchnię. Nie będą zahaczać o trawę przy lądowaniu: Stateczniki na gumce, oczywiście: W "kabinie" pusto. Odbiornik i jego satelity wszedł do skrzydła. No i porównanie: Patrol Delta i PD150 Model gotowy do lotu waży 1258g. W nosie ma dwa akumulatory i 100g ołowiu, który też można zamienić na akumulator. Razem to ok. 450g. Czyli masa akumulatorów (+ołów) to ok. 1/3 masy startowej. Tak jak w Patrol Delta. Oczywiście po kilku lotach trzeba będzie zweryfikować położenie środka ciężkości.

No nie dogodzisz, normalnie nie dogodzisz ... Wziąłem sobie do serca słowa kolegi (nie napiszę, że to słowa kolegi mirolka): "Jak zaczniesz przyklejać te swoje różne paseczki i ozdóbki to ci to tydzień zajmie." No to nie przyklejam

Serwa, niestety, przesunęły się do tyłu, poza środek ciężkości. HS82MG - akurat takie mam. Na razie wyważeniem się nie martwię. Mam tylko nadzieję, że nie przekroczę 1200g masy startowej modelu bez osprzętu "dronowego" (autopilota, nadajnika wizji itp.). A jak kompletny będzie ważył 1,5kg to też będzie dobrze. Pogoda deszczowa więc nie spieszyłem się zbytnio z pracami nad modelem. Teraz wyszło słońce więc motywacja większa. Na niedzielę planuję pierwsze loty - jak pogoda pozwoli. Folia nałożona. Tak będzie wyglądał: Zostało jeszcze: Wkleić zawiasy - przy dźwigniach będą zawiasy "normalne", w dalszej części z taśmy samoprzylepnej. Zamocować silnik zamontować dźwignie lotek i zasadniczo można latać.

Jeszcze zrobiłem klapkę zwaną pokrywą: I model gotowy: Teraz, niestety, trzeba nałożyć poszycie i zasłonić to co najładniejsze.

Podłoga w przedniej części, jak już wspominałem, ze sklejki 3mm. Nie tylko ma zabezpieczać zawartość, ale także umożliwić lepszy, wygodniejszy montaż sprzętu. Z tyłu wystarczy balsa 2mm: Kieszenie na stateczniki analogiczne jak w Patrol Delta. Dołożyłem krótkie listewki w miejscu, w którym śruby mocujące będą przechodziły przez poszycie. Będą tam jeszcze wzmocnienia z cienkiej sklejki, naklejone po oklejeniu folią. komory na serwa praktycznie gotowe: Popychacze będą wychodziły od góry, przez szczeliny jak na zdjęciu: Poszperałem w szufladach, żeby sprawdzić w co mogę wyposażyć mojego drona. Znalazłem układ sterowaniu, który zamierzam tam włożyć. Nie jest to szczególnie zaawansowany autopilot, ma spore ograniczenia, ale na początek wystarczy. Tylko taki miałem w szufladzie. Serwa i silnik też się znalazły. Silnik zdecydowanie nadmiarowy. Trochę ciężki, ale może jak napakuję akumulatorów do nosa, to się zrównoważy.

Po kesonie, przyszła pora na natarcie: No i szkielet praktycznie skończony. Jeszcze tylko kilka drobnych elementów, łoża serw, pokrywa kabiny i można oklejać

Zabawa w budowanie postępuje. Jak można się zorientować ze zdjęć, które przedstawiłem, żebra główne zrobiłem ze sklejki 3mm. Podłoga w, nazwijmy to, kabinie też jest z takiej sklejki. Po co taki pancernik? Przecież wystarczyłaby balsa 3mm. Chciałem zrobić pancerną klatkę, na to co ma w niej siedzieć czyli elektronikę sterującą modelem. Pasek balsy na żebrze, żeby folia lepiej się ułożyła: Szkielet skrzydła sklejony: Kesony już się kleją: Stateczniki i lotki sklejone:

Witam, Właśnie zacząłem budowę modelu pod wdzięczną nazwą "PD150 Drone", którą to [budowę] pragnę niniejszym zaprezentować. Model bazuje na moim poprzednim projekcie: Patrol Delta opisanym w innym temacie. Patrol Delta wykonała już jakieś 100 lotów albo i więcej. Z każdym lotem bardziej ją lubię ... Latała w górach, dolinach, w Polsce i zagranicą. Spisuje się świetnie i daje dużo przyjemności z latania. Oczywiście z latania na pełnym gazie i nisko nad ziemią (nie wiem co oznacza ten znaczek: , ale tak mi jakoś spasował na końcu powyższego zdania ) Czyli już wiadomo skąd w nazwie PD 150 oznacza, że model powiększyłem o 150%, czyli będzie miał o. 1050mm rozpiętości. A że to delta, to powierzchnia nośna będzie już dosyć spora. A dlaczego "Drone"? Bo ma to być Dron, czyli autonomiczny statek powietrzny - o tym później. Budowa rozpoczęta: Plany wydrukowane, żebra wycięte: Sprawdziłem ile pakietów zmieści się w nosie. Trochę wejdzie: Budowę planuję skończyć jeszcze w tym tygodniu, najpóźniej na początku przyszłego. Będę relacjonował na bieżąco. Już sam się nie mogę doczekać.

No i na koniec część trzecia. Dzień 4 i 5. Sporo polskich akcentów podczas dekoracji.

Pierwszy dzień zawodnicy ESA: Podium WW1: Podium WW2:

Jest już Część Druga

Pojawiła się Część Pierwsza

W dniach 23 - 29.08.2016r., odbyły się pod Lwowem na Ukrainie Mistrzostwa Świata w Modelarstwie Kosmicznym. Nasza reprezentacja zdobyła 16 medali w tym 5 złotych! Gratulacje! Nakręciłem kilka filmików z tego wydarzenia, które sukcesywnie montuję i będę wrzucał do sieci (to znaczy raz na tydzień, bo mam ograniczony transfer na Vimeo). Na początek polecam część 5, ostatnią (od końca zacząłem), która pokazuje dekorację - można się pozytywnie naładować patriotycznymi wartościami. Linki do filmów poniżej (sukcesywnie będę uzupełniał) Część 1 dzień 1 i 2 (Ceremonia Otwarcia, Seniorzy: S8; Juniorzy: S3) Część 2 dzień 3 (Seniorzy: S4, S6; Juniorzy: S1, S4) Część 3 dzień 4 i 5 (Seniorzy: S1, S3, S5, S9; Juniorzy: S5, S6, S8, S9) Część 4 dzień 6 (S7 Seniorzy i Juniorzy - makiety) Część 5 dzień 6 cd. (dekoracja)

Żółta, przeźroczysta folia. Żeby od razu było widać, że to balsowa konstrukcja a nie z jakiegoś ... wiecie czego.