cZyNo

Dziś znów odmiana. I na spokojnie

hmm...zawsze myślałem że prościej sprawdzić napięcie bateryjki miernikiem napięcia (jo tak robie). Lub odczytać napięcie na wadze (dodanie pomiaru napięcia to banał - jo tak mom). Każdy inny sposób jest zbyt ... nowatorski i awangardowy jak dla mnie

Konrad jak zwykle szaleje Jak waga cyfrowa jest dobrze skalibrowana to mierzy poprawnie Nie trzeba sprawdzać na analogowej. Wiem bo z nudów kiedyś takowe robiłem. Jak sie chce pomierzyć szybko to można wykorzystać dwa pręciki (o nie za małej średnicy, aby nie uszkodzić skrzydła) wbite w drewienko. Zaznaczasz na skrzydle punkciki gdzie jest stabilnie i masz ŚĆ. Przy każdym pomiarze ŚĆ jedna rzecz bywa niewiadomą - kąt kadłuba w czasie pomiaru - który to wpływa na ostateczny wynik. Dlatego waga cyfrowa jest o tyle wygodna, że zawsze masz stabilne odniesienie do swojego poprzedniego pomiaru.

Patent jest w postaci wyważarek analogowych czy cyfrowych Ale ja to wykorzystuje jedynie do odnotowaniu stanu poprawnego. A stan poprawny uzyskuję latając i zmieniając SC tak, aby model latał tak jak ja chce. Z zasady do latania z zawodniczego lata sie na maksymalnie tylnym SC, ale na takim na którym jest się jeszcze w stanie zapanować nad modelem wykonując założone zadanie

A jak Maćkowi sie latało w stadzie?

No to nasze Rusko i Strzegom są taką ciekawostką Szczególnie nasz klif, jeśli pozbiera wiatr z właściwego kierunku z całej okolicy, to we Wrocławiu może być 1-2ms a tam 10-15ms

mamy więcej czasu na treningi ?

Dziś była zabawa na zboczu. Cieło, termicznie i z fajnym wiatrem. Najpierw termiki były krótkie, a potem coraz dłuższe. Oczywiście po termikach przychodziły dzikie turbulencje. Ale...było szybko i bardzo szybko. Dużo pozytywnej adrenaliny patrząc na pogode, to śmiem twierdzić że koledzy Jotkujący sie w Mirosławicach mieli fajne latanie i dużo niskich i solidnych bąbelków

W sumie może można by było, ale pewnie by sie nie udało Od 20 do 40m fajnie trzymało i nie za bardzo turbiło ale w górę za bardzo nie ciągnęło

Warun był to sie wybrałem na jotkowanie. Coś tam grzebałem w modelu, robiąc dziwne przeloty Powietrze było takie sobie bez szaleństw i bez jakiś znaczących noszeń, czasami coś tam małego można było chwycić. Wiaterek albo był, albo prawie całkowicie siadał. Lądowanie raczej do ręki bo podłoże mokre Najciekawsze to było toto - jak na moją ciężarówkę, to nawet było fajne: Oczywiście musiałem zostawić dobre powietrze, żeby nie polecieć za wysoko

o mamo, o mamo! musze iść napić sie waleriany po tym jak czytam takie rzeczy

Włodku - łódki mają jedną istotną wade...są 2D Ja jednak wole 3D A kto nie leciał na maksa, szybko, nisko i agresywnie na zboczu typu nasz śmieszny klifik lub kopalnia, Brausberk, turbulator czy windtunel, ten zrozumie. A kto jeszcze czasami szybko pojedzie w terenie lub jeździ tak autem, ten tym bardziej zrozumie Dla odmiany starsi modelarze jeździli w latach 80 maluszkiem na kartkowej kropelce, to dobrze zrozumieją co to jest F5J, nawet jeśli na latali tego ?

Ostatnimi czasy jeżdżąc sobie wesoło i rozrywkowo po śniegu, stwierdziłem że wyłączenie trakcji i depnięcie w pedał poprawia samopoczucie. Jak latanie modelami szybowców. Tak więc wymyśliłem sobie jakim zawodom modelarskim szybowcowym odpowiadają jakie zawody samochodowe Niektóre są łatwo identyfikowalne w innych nie da sie tego zrobić wprost No to zaczynamy... klasa termiczna F5J = wyścigi samochodowe "na kropelce", czyli jak najmniej spalić na założonym dystansie i zmieścić sie w okienku czasowym jadąc samochodem małym lub dużym. Samochody startują w tym samym czasie. Dobór trasy jest dowolny. Irytacja i kombinowanie jak z niczego zrobić coś jest zbliżona klasa termiczna F5K = wyścigi samochodowe "na kropelce", czyli jak najmniej spalić na założonym dystansie jadąc malutkim samochodzikiem. Po drodze można robić różne dziwne rzeczy, ale z zasady określone w programie obowiązkowym. klasa termiczna F3J = tu nie ma odpowiednika samochodowego. Po prostu każdy w aucie ma tyle samo paliwa i na tym samym dystansie pojazdy muszą sie rozpędzić aby dojechać w określonym czasie do mety dowolnie wybraną trasą Start wszystkich samochodów w grupie w tym samym czasie. klasa "pyloniki" F5D - no to takie F1 ale elektryczne - czyli F1E - wypasione elektryczne autka, gdzie ważny jest silnik i bateria, aby jechać jak najszybciej i nie zużyć całego prądu klasa "pyloniki" F5B - to takie krótsze LeMans - wypasione technicznie auta, które muszą przejechać jak najdalej w danym czasie ? klasa uniwersalna F3B - no tu jest miszmasz, zabawa i trzeba sie nagimnastykować. Wszyscy mają tyle samo paliwa na starcie i jedno auto. Za pierwszym razem, muszą sie rozpędzić aby dojechać na luzie (bez biegu) w określonym czasie do mety, jadąc dowolną trasą. Za drugim razem muszą sie rozpędzić i przetoczyć się po torze jak największą liczbę kółek. Na raz jedzie od 3 do 6 samochodów. Nie wiem jak to zrobić ale tor jest prawie cały czas z górki A za trzecim razem, muszą zrobić wyścig na 1/3 mili oczywiście rozpędzając sie tylko przez założony odcinek czasu, a odcinek mierzony przejeżdża sie na luzie. Oczywiście tor jest mocno z górki klasa GPS Triangle = jeżdżenie po okolicy patrząc się tylko w nawigacje satelitarną klasa zboczowa F3F = to jak jazda rajdówką WRC krótkiego i tego samego odcinka OS'a bez pilota No to to by było na tyle z mojej strony ? Może to też komuś pomoże w zrozumieniu zawiłości klas modelarskich ?

Stare - ale wciąż intrygujące

Z mojego punktu widzenia takich "incydentów" każdy ma na pęczki. I oczywiście uważam że ich rozdmuchanie i analizowanie nie ma sensu. Z zasady latamy szybko, nasza percepcja pozwala ogarnąć jedynie mały wycinek otoczenia na tle którego jest model i rzadko widzimy to co będzie dalej. Co znaczy że lata się częściowo "na czuja" - jedynie "wyczuwając" że w tym miejscu może być problem. Nawet jeśli lata się na swojej ulubionej i jedynie łączce którą niby zna się od podszewki. Nie mówiąc o przypadkowych miejscach do latania na których bywa sie z gościnną wizytą. A zdarzenia (zwane gdzieniegdzie szumnie incydentami) wynikają z zasady z kilku banalnych przyczyn: - nigdy nie ogarnie się wszystkich przeszkód i zagrożeń (bo często nawet o nich nie wiemy) - nasze latanie to nie samochód WRC gdzie pilot dyktuje trasę, którą sie w miarę dokładnie oglądało - przeszarżowanie/gapiostwo/nonszlancja - zła ocena odległości - typowe zdarzenie modelarskie - im bardziej się nie chce to i tak się w to trafi. Nawet jeśli jest to jedyny kamień, kołek czy drzewko na olbrzymiej łące. Takie coś ma magiczną siłę przyciągania. - pierwszy punkt - samo życie, - drugi punkt nie podlega dyskusji - to głupota, zadufanie lub co tam innego i na to nie ma rady. Chyba że uczymy sie na swoich błędach, to może następnym razem sie tego nie zrobi, ale raczej sie zrobi tylko inaczej - trzeci punkt jest zależny od dziennej predyspozycji. I z jego powodu ja osobiście miewam od czasu do czasu problemy. Jednego dnia wszystko jest ok, ale innego lub nawet później, ocena odległości szwankuje. Na to nie pomogą żadne analizy czy przemyślenia - po prostu wtedy "sytuacje" same się pojawiają. Tego sie nie da uniknąć... - czwarty punkt jest nie do ominięcia. taka modelarska przypadłość. Tym bardziej nie ma co analizować - jedyne co można zrobić to płakać lub śmiać sie. W czasie lotu nigdy nie zastanawiam się nad tym jak model leci, czy przeciągnie czy co tam zrobi. Jak sie jest młodym adeptem, to w trakcie normalnego latania nie to bywa problemem, a jeśli jeszcze coś bym analizował oprócz chęci utrzymania modelu tam gdzie chciałbym, aby był to na pewno bym uszkodził model. A jak sie ma duży nalot, to po prostu oczy i palce same wiedzą co mają zrobić. Nalot to instynkt. Instynkt to umiejętność uchodzenia na sucho pojawiającym sie z nienacka zdarzeniom krytycznym. Zjawisko nieanalizowalne bo podświadome.

Wiecie - prognozy, prognozami, ale czasami warto zerknąć za okno jeśli temperatura w cieniu jest np -5 stopni, a w bezchmurnym słoneczku +10, no to nie wiem czemu się dziwicie Idealna pogoda na narty, jak i idealna pogoda na zimowe latanie

powiem tak - z tego co mi wiadomo to ani rękawiczki ani czapka nie była potrzebna. Nawet można by było tylko w samym polarze przebywać, jak ktoś kurtki nie lubi

zawsze sam robię na zboczu też

Jak jest wiosna zimą to trzeba wyjść na spacerek Zdjęcia z rąsi, a model ląduje do rąsi

takie pierdu pierdu: bez wiatru, ciepło, ale termiki za słabe na moją ciężaróweczkę ale było miło

Kingmaxy są dostępne w wielu sklepach w EU, np tu: https://www.unilight.at/kingmax-servos/8mm-servos/

Serwa 122mm są bez sensu. 10mm masz całą masę, a ich wysokość wpłynie na zaburzenie strugi tak, że nawet tego nie zauważysz. A przy okazji - zawsze obudowę serwa można trochę (czasami nawet mocniej niż troche) zeszlifować aby sie zmieściło lub nie wystawało

Je jednak preferuje inną metodę na lokalizacje wyposażenia - sprawdzam "na sucho" jak model będzie sie wyważał. I to mi determinuje lokalizację wyposażenia czy dobór napędu. Popychacz czy bowden - oba rozwiązania są ok

Raczej sie cieszyć - niby to swój człowiek w klasie. Choć ze Szczecina ?

właśnie dopiero teraz zobaczyłem - bardzo dobrze dla klasy, że Wiesiek został asystentem TKN Spokojnie i bez nerwów, a będzie dobrze