Swift

Czy twórca tych silników i autor doskonale znanej książki o profilach, to ta sama osoba ?

Ten sam zespół, który produkował Cezasy ?

Nie pamiętam, w którym wątku na Forum, ale była mowa o Włodzimierzu Bredsznajderze z Łodzi, który w latach 50-tych budował silniki do modeli latających. Ktoś zauważył, że poza jednozdaniową wzmianką w książce W. Scheira, nic o tej osobie nie wiadomo. Wiele nie wniosę, ale przypadkowo trafiłem w archiwalnym Letecky Modelar 12/58 na relację z Mistrzostw Europy 1958 w klasie F1C. 13 miejsce zajął w tych zawodach Włodzimierz Bredsznajder - stąd wniosek, że budował "silnikówki" i był czynnym zawodnikiem. Pozostałe miejsca Polaków: 8- W. Schier, 15- K. Ginalski, 16 - T. Pelczarski. https://rcbookcase.com/details.php?publication_id=1502

Wiesz, że to może być niezły patent. Wysyłam list z Warszawy do znajomego w Warszawie, ale wkładam w drugą kopertę z adresem do kuzyna w Katowicach. Kuzyn wyrzuca pierwszą kopertę a następnie nadaje list do Warszawy. Będzie szybciej ? Bardzo możliwe.

Poczta Polska najwyraźniej Skaldów nie cierpi. List polecony priorytetowy, wysłany na warszawskim Wawrzyszewie 3 marca dotarł na warszawski Dolny Mokotów wczoraj. Na wysłany tego samego dnia list zwykły - dalej czekam i pewnie jeszcze poczekam, bo wysłany został również 3 marca, tyle że z Mokotowa i na Mokotów ma dojść . Ja rozumiem, że skoro list został wysłany z Górnego Mokotowa, a ja mieszkam na Dolnym Mokotowie, to wiadomo, że z górki na dół, za bardzo pędzić nie można, bo pomimo, że mamy połowę marca, to miejscami jeszcze ślisko. Ciekawe, czy w innych miastach i miasteczkach też tak z pocztą macie ?

Jestem pewien, że znałem opisanego w książce Pana Zawady "jednego z finalistów" MP F2B, który używał Radugi. Jeżeli się nie mylę, to chodzi o Pana Stefana Kraszewskiego - wielokrotnego finalistę i medalistę mistrzostw Polski, który używał Radugi w pięknie wykonanym i latającym akrobacie. Dostał, czy kupił tą Radugę od kolegów z Rosji i był to silnik wybrany z większej partii - tak to pamiętam. W modelu, który pamiętam zbiornik paliwa był z balonika.

Tak Paweł?to moje prawdziwe imię. Trochę mało precyzyjnie zapytałem, bo ekran dotykowy pamiętam z Aurory. W przypadku tych "nowych" Multiplexów SX chodzi mi o to, czy ogólnie trzymają poziom tych starszych aparatur z serii EVO ?

A co z nowymi Cockpit SX 9 i 12 tymi z ekranem dotykowym. Sprawdza się to ogólnie ? Ciekawi mnie to, bo pomimo znanych i bardzo poważnych problemów Muliplexa, aparatury dalej są do nabycia.

Zapytam z ciekawości, czy takie pulpitowe Graupnery z widocznymi na zdjęciach podstawkami po bokach i standardowym "drucianym" wieszakiem do paska, są tak samo wygodne co radia typu Futaba 10 i podobne, lecz z pełnym, dokupionym osobno pulpitem ?

"Przede wszystkim chodziło o uzyskanie jak najniższej wagi maszyny, która ostatecznie osiągnęła 425 kg. Dzięki takiej masie samolotu Czepiela mógł lecieć wolniej (przy manewrze lądowania prędkość samolotu wynosiła 48 km/h), co było niezwykle istotne dla powodzenia projektu. (https://tvn24.pl)" 425 kg i podejście z prędkością 48 km/h. Ciekaw jestem ile mu brakowało do przeciągnięcia ? Chyba, że miał wiatr pod narty, jak Norwegowie?. Zakładam, że powierzchnia nośna tego samolotu jest porównywalna np do słynnego Pipera.

https://eurosport.tvn24.pl/inne,132/niebywaly-wyczyn-polskiego-pilota-wyladowal-samolotem-na-dachu-wiezowca,1139636.html Podziwiając naszego rodaka jednak się zastanawiam, czy naśladownictwo jest tu wskazane ?

Mam nadzieję, że nie zboczę za bardzo od tematu. Skoro o ekologii zasilania mowa, to wspomnę o naszych tu początkach. Pierwsze w Polsce panele fotowoltaiczne powstały w 1987 roku w Instytucie Technologii Materiałów Elektronicznych w Warszawie. Zarówno fotoogniwa krzemowe jak i całe panele, których - o ile pamięć mnie nie myli - powstało kilka sztuk. Odbiorcą tych eksperymentalnych paneli byli eksploatatorzy boi świecących oznaczających morskie drogi wodne.

???

https://www.salon24.pl/newsroom/1287898,polski-dron-moze-zrewolucjonizowac-transport-wyglada-jak-ufo Starałem się wyszukać więcej istotnych danych o tym projekcie w sieci, raczej bez powodzenia. Projekt IFO spółki Letus Capital. Ktoś wie coś więcej ?

Zwykła wiertarka zwykłego człowieka. Na zwykłym statywie, który jest ciężki ale stabilny i sztywny. Całość po remoncie i dalej służy.

Przydałoby się nieco więcej informacji o tym, co to za maszty antenowe. Telefonia komórkowa, TV naziemna, coś innego ?

Odpowiadając na pytanie z kultowego "Misia" - "A jak tam wasze sprawy osobiste i rodzinne ?" - powiem, że za niecały miesiąc, będę już na emeryturze. W związku z tym zrobiłem sobie przegląd kont, głównie pod względem opłat za prowadzenie rachunku i skłaniam się do "Konto jakie chcę" w Santander. Wdzięczny będę za opinie użytkowników jeżeli są na Forum. PS Czy Blikiem można płacić/wypłacać z bankomatów w trybie off line - bez dostępu do Internetu (wyłączona komórkowa transmisja danych GPRS) oraz brak zasięgu Wi-Fi. Pytam, bo w sieci, nawet na stronach banków, informacje są sprzeczne.

Wykład autora:

Moja przygoda z modelarstwem też zaczęła się od Jeny 1 i w 1965 roku. Wtedy o mój ojciec nabył w CSH zestaw modelu na uwięzi Wilga i jakiś czas potem właśnie Jenkę. Tyle tylko, że ani sprzedawca (to było w stoisku CSH w CDT) ani ojciec - nie bardzo się znali i kupiona Jena miała głowicę wodną. Na szczęście w CSH na Marszałkowskiej, w wybrane dni, działał punkt porad modelarskich. W tym punkcie trafił ojciec na instruktora z modelarni na ulicy Srebrnej, który zaprosił ojca do modelarni (też tam byłem) i wymienił głowicę na powietrzną, pokazując jednocześnie, jak uruchamia się silnik.

Oprócz warszawskich sklepów CSH wymienionych przez D9Jacek, w Centralnym Domu Towarowym - później znanym jako Smyk, na przełomie lat 60/70 było też stoisko CSH z działem modelarskim. Oprócz tego zestawy czechosłowackiej IGRA, pojawiały się czasami w sklepie Ośrodka Kultury Czechosłowackiej na Marszałkowskiej. Źródłem zaopatrzenia w czasopisma modelarskie z krajów RWPG były natomiast księgarnie Empiku, gdzie pojawiały się: Modelar, Modelist Konstruktor, Modellezes, Modellbau Heute .

Jeszcze tu: https://www.profili2.com/eng/plans.asp http://www.ultraligero.net/ingles/index_i.htm https://outerzone.co.uk/

T.D. plus kolejny numer, oznaczane były silniki T. Dziulaka jednego z autorów (obok R. Flacha i R. Witkowskiego) książki "Budujemy Silniki do Modeli Latających" LPŻ 1953. Tyle tylko, że zamieszczony tam projekt silnika T.D.4 - różni się od tego na zdjęciu.

Vintage Model Airplane Mags and Books Może już było, nie mniej spora ilość czasopism modelarskich: Modelar, Modeller, Model Airplane News itd. Skany do pobrania. https://rcbookcase.com/

W. Jakubowski "Sekrety model latających z napędem elektrycznym"

Też się zastanawiałem nad wytrzymałością, nie mniej długość części roboczej gwintu to w moim przypadku 8 mm. Nagwintowany będzie otwór w króćcu korpusu pompki, w który uprzednio wkręcony był trójnik z tworzywa ( na gwint o średnicy zewn. 10mm, skoku nie mierzyłem) zawierający w środku zawór zwrotny, z przykręconym manometrem oraz wężykiem pompki. Ponieważ zawór zwrotny się uszkodził i nie widziałem sposobu naprawy, kupiłem trójnik z zaworem, gniazdem pod manometr (pasuje do starego) i wężykiem jako część zamienną do innej pompki, bo tylko taką część zamienną do pompek nożnych udało mi się znaleźć. Dzięki za zwrócenie uwagi na wkładki metalowe, bo to może być dobre i trwałe rozwiązanie. Poszukam takich z gwintem M12x1. To co kupiłem wygląda tak: https://sklep.start.waw.pl/pl/czesci-zamienne-do-pompek-/14-waz-kompletny-do-pompki-noznej.html Gwint w części wkręcanej w korpus pompki to według mojego pomiaru M12X1.