Fokker D.XXI- nowe otwarcie

[RyżyKoń]

Idąc śladem myśliwców państw neutralnych przedstawiam Wam samolot Fokker D.XXI.  Ogólnie znany model, dzielnie spisujący się w walkach powietrznych na początku II Wojny Światowej.

 

Samolot który o mało co byłby naszym myśliwcem . Zawsze mi się podobał, zwłaszcza w barwach  holenderskich. Dlaczego  "nowe otwarcie "? Jedna czwarta moich kombatów to samoloty ze stałym podwoziem.

 

 

Pięknie prezentujące się w powietrzu , może trochę wolniejsze  , bo do tej pory sam robiłem im podwozie  / bardzo toporne / z epp-e  i to ono zapewne powodowało znaczne spowolnienie ich prędkości - nie mylić ze zwrotnością. Teraz zmieniło się to diametralnie . Marek z napolskimniebie.pl  przysłał mi pięknie wycięte pianki o super wadze 90 gram, 

 

 

uzupełnione wspaniałym wydrukowanym podwoziem, oraz sympatycznym pilotem. Tak więc chciałbym przekonać Was, że samolot taki jak Fokker D. XXI  nie  musi być wcale wolniejszy, a i podwoziem tasiemkę też można zerwać.

Podwozie jest bardzo aerodynamiczne i od niego  rozpoczynam budowę. Trudno jest zamocować koła w tak cienkim profilu goleni / 6 mm-9 mm/. Zrobiłem to  za pomocą plastikowych tulejek celem usztywnienia całości i ustabilizowania drutu stalowego 2 milimetrowego.

 

 

 

 

Problemem było również zachowania właściwej odległości koła od osłony. To również wymagało cierpliwości .

 

 

Potem, już tylko sklejenie i w rezultacie podwozie wygląda tak:

 

 

 

Proszę zobaczcie  podwozie ma bardzo opływowy kształt.

No to na razie tyle . Teraz trzeba zamocować je do skrzydeł.

 

Marek.

 

 

[jethrotull]

W jaki sposób uniemożliwisz temu podwoziu kołysanie sie na boki? Bo widze że ten drut tylko blokuje złożenie się podwozia do tyłu.

[RyżyKoń]

Piotrze, chodzi mi po głowie zastosowanie rozwiązania Mirka /mirolek/, które  wymyślił przy budowaniu podwozia w  Ju- 87 . 

 

Ja powieliłem to również w swoim Ju-87 ,  niestety przy dużej ilości  lądowań na trawie nie wytrzymało takie rozwiązanie. Zamierzam to zmodyfikować  /wzmocnić/. Mój Ju-87 miał zbyt ścięte /wąskie zakończenie /skrzydeł i przy zmniejszonej prędkości podczas lądowania przepadał . Dlatego musiałem lądować  z dużą prędkością, a na trawie zawsze stanowiło to ryzyko wyrwania podwozia i uszkodzenia skrzydła . Teraz postanowiłem to poprawić - wzmocnić i będzie ok.

Pozdrawiam.

Marek

[jethrotull]

To co na zdjęciu na pewno nie wytrzymałoby moich lądowań:

https://youtu.be/yFIbtqxGU2A?t=55

ale pewnie to kwestia umiejętności pilotażowych

 

Polecałbym jednak zrobić ten drut w poziomej częsci dłuższy i zgiąć ją pod kątem prostym żeby działała w obu kierunkach - podłużnie i poprzecznie do kierunku lotu (mam nadzieję że jasno to wyraziłem).

[mirolek]

Drut odgięty w dwóch kierunkach i wklejony w epp zastosowałem w mocowaniu podwozia w modelu Vickers'a i niestety nie do końca się to sprawdziło.

Dużo lepsze rozwiązanie to właśnie pokazane na zdjęciu powyżej mocowanie podwozia z modelu sztukasa. Drut potrafi się wygiąć ale nigdy go nie wyrwałem z epp.

 

Kolejny ciekawy projekt a drukowane buciki naprawdę robią wrażenie ?

Nie chcę się powtarzać ale ostateczna waga modelu jest kluczem do jego możliwości dlatego proponuje kontrolować wagę na etapie budowy.

 

ms

 

[jethrotull]

1 godzinę temu, mirolek napisał:

Drut odgięty w dwóch kierunkach i wklejony w epp zastosowałem w mocowaniu podwozia w modelu Vickers'a i niestety nie do końca się to sprawdziło.

Dużo lepsze rozwiązanie to właśnie pokazane na zdjęciu powyżej mocowanie podwozia z modelu sztukasa. Drut potrafi się wygiąć ale nigdy go nie wyrwałem z epp.

 

 

Dobrze wiedzieć, właśnie sam walczę z podobnym podwoziem, może spróbuję tego sposobu

[RyżyKoń]

Skrzydło w wykonaniu Marka skleja się bez problemu .Tak i ja uczyniłem, a następnie przeciąłem je w miejscu gdzie powinno znajdować się podwozie.

 

Mocowanie podwozia wykonuje oczywiście według pomysłu Mirka  z jego Ju-87 , tylko trochę je wzmocnie.

Po wyżłobieniu w sklejce rowka na drut i nawierceniu otworów przez które "przyszyłem" wygięty drut i zalaniu tego klejem,

 

wytopiłem w rozciętym skrzydle miejsca w które wkleję przygotowane uprzedni elementy.

 

Musiałem tak uczynić, gdyż mocowane "żeberko" podwozia w niektórych swoich fragmentach ma grubość ponad 4 mm. Tam gdzie miałem gładką powierzchnię "żeberka" , potraktowałem ją klejem cyjanoakrylowym  - średnim, natomiast do wklejenia tej  wypukło-wklęsłej użyłem Soudal-u 66A. Klej ten powiększa swoją objętość i doskonale wypełnia wolne przestrzenie tworząc mocne połączenie. Tylko uwaga, ten klej dużo waży,  a w modelu to bardzo się liczy. 

Aby zamocować oba koła do siebie równolegle i prostopadle do powierzchni skrzydła , przykleiłem do środkowej części wzmocniony prostokąt

 

 

do którego przymocowałem wklejone podwozie , wszak Soudal schnie -twardnieje kilka godzin.

 

 

Ponieważ przed wklejeniem podwozia nie mogłem wzmocnić skrzydło  węglami, uczyniłem to po stwardnieniu SOUDAL-u.

Piotr radził mi abym zagiął drut podwozia poprzecznie pod kątem prostym , co wzmocni całość , a Mirek  kazał pamiętać o wadze. Mając to na uwadze podczas wklejenia węgli wykonałem nacięcie na "żeberku" przyklejając do niego węgiel.

 

 

Powstało poprzeczne wzmocnienie całości. Przynajmniej  tak mi się wydaje . Całość zakleiłem kawałkiem epp-e

 

 

Całość jest sztywna i wydaje się  bardzo mocna . Zobaczymy.

No to jeszcze kadłub , ale to będzie  już łatwe .

Marek.

 

 

 

 

 

[mirolek]

Duża powierzchnia usztywnienia i klejenia, moim zdaniem to bardzo mocne osadzenie podwozia.

 

Oczywiście wszystko da się zepsuć ale podejrzewam, że przy kolizji skrzydło połamie się w różnych miejscach ale nie w miejscu montowanego podwozia ?

Węgiel skrzydła również wpuściłem w sklejkowy element podwozia w modelu sztukasa , to w całości tworzy sztywne i mocne połączenie - będzie OK.

 

ms

[RyżyKoń]

Kadłub Fokkera D XXI jest dwuczęściowy , pięknie wycięty , pusty w środki o fajnych grubych 18 mm ścianach. 

 

 

W części ogonowej przed sklejeniem umieściłem serwo steru kierunku.

 

 

Wystarczy skleić , lekko poprawić i kadłub gotowy .

 

Mimo grubych ścianek całość wzmocniłem węglami .

 

Dalej wkleiłem usterzenie, skrzydła, dorobiłem maskę silnika , wykonałem kopyto i wypaliłem kabinkę samolotu, oraz pomalowałem sympatycznego pilota/ dołączonego do zestawu/.

 

Całość przed malowaniem wygląda tak:

 

Myślę ,że dzień dwa i można wykonać oblot. Oby tylko pogoda dopisała.

Marek

[mirolek]

świetnie wygląda, jak zawsze ale tym razem  do oblotu nie zdemontujesz podwozia ?

 

ms

[RyżyKoń]

Samolot gotowy. Rozmiar: rozpiętość 88 cm, długość 58 cm , waga 443 gramy !!!!!. Spokojnie Mirek , można lżej. Inny silnik - 20 gram, mniejszy regulator / ja miałem 35A/ - 5-8 gram, tylne koło plastikowe - 5 gram, inna bateria - 10 gram. Ja wykorzystałem co miałem pod ręką, a budując racjonalnie można przyjąć ,że model nie przekroczy 400 gram. Samolot  prezentuje się kolorowo, będzie dobrze widoczny na niebie. Jedno co mnie martwi , to koła.  Wystają one z owiewek tylko 12 mm. To jest bardzo mało.  Powinny być wysunięte co najmniej 20 mm . Będzie trzeba bardzo uważać przy lądowaniu by owiewka nie zawadzała o podłoże . Samolot o tych proporcjach zapewne będzie bardzo zwrotny ,a z prędkością też będzie ok.

 

Proszę zobaczcie ile jest wolnej przestrzeni w środku , można spokojnie regulować środek ciężkości .

 

No, to byłoby na tyle , a teraz tylko oblot.

Pozdrawiam. 

Marek

[RyżyKoń]

Tak zwykle jest. Jak oblot to wiatr i brak słońca, a miało być tak pięknie. Samolot fajnie się prezentuje i wcale nie jest wolny z powodu stałego podwozia. W locie po małych poprawkach lata prawidłowo, mimo znacznego wiatru. Niestety ma też wady. Po pierwsze : z takiej murawy nie wystartuje,

 

 

 

ale z ręki radzi sobie nadzwyczaj dobrze. 

Po drugie: do startu, a już szczególnie lądowania potrzebne jest taki pas startowy

 

 

 

i jeżeli nie mam uwag co do lotu modelu, to samo lądowanie wymaga dużego skupienia i równego terenu. Na 6 lądowań 3 kończyły się zawadzeniem przodem osłony kół i zatrzymaniem samolotu na śmigle. Co ciekawe drukowane podwozie wytrzymało te próby i ma się dobrze . Jednak koła z osłon powinny wystawać co najmniej 20 mm, a nie jak w tym przypadku 12 mm. Unikniemy wówczas widoku stawania samolotu na"głowie". 

 

 

 

Czy polecam? Samolot nadaje się do walki i spełnia wszystkie wymogi ESA, ale.....nie próbowałem lądowania na trawie, a przecież to podczas walk jest normą. Wybór należy do Was.

Pozdrawiam .

Marek

 

[mirolek]

Gratuluje udanego oblotu, model świetnie się prezentuje na lotnisku i w powietrzu ?

 

Cytat

Niestety ma też wady, z takiej murawy nie wystartuje,

To nie wada modelu a uwaga do personelu naziemnego za fatalny stan utrzymania lotniska- to skandal !! trzeba to umieścić w raporcie i wyciągnąć konsekwencje ?

Po przebazowaniu na pas utwardzony model nie zawodzi, startuje jak rasowy myśliwiec z dużym wznoszeniem i nie zawodzi w trudnych manewrach.

 

Lądowanie musisz dłużej wytrzymać nad pasem i siadać "na trzy punkty" ... model SUPER ?

ms