grzegor

Fajny unboxing tu jest. Tylko, wyjąć, pozczepiać i latać .

Tam jest zakaz lotów od 0 ft do 66000 ft - strefa TSA 06B. Chyba że zmiany były.

Powiedzcie mi po kiego grzyba wszyscy się męczą, lądują z pracującym silnikiem, machają tą przepustnicą, jak pilotowi Mustanga RF-K (0:43) doskonale to wychodzi bez użycia silnika i klap ?. Jednak RaFałki to klasa sama w sobie! Ten pilot dobrze zagospodarował energię swojego samolotu którą jeszcze posiadał, a nie wypuszczając klap nie pogorszył sytuacji. Ten fragment filmiku może być też doskonałą poradą. Nie liczmy tylko na silnik przy lądowaniu ( i innych sytuacjach ).

To jest południowy zachód - 49.739259, 21.833319 . Byłem ale nie latałem bo się bałem. Nie na moje piankowe sprzęty i umiejętności. Ale to może będzie dla Was coś przydatnego. W okolicy latają paralotniami i nosi jak wieje południe.

Bo po to są ptaki drapieżne i Bociany.

Może nie dość dokładnie to napisałem. Odniosłem się do tego długiego wąskiego asfaltowego pasa - w tej konkretnej sytuacji wygodniej dla lepszej widoczności i żeby nie stracić kierunku i nie zjechać z pasa. W innych może okazać się że bezpieczniejsze będzie lądowanie na trzy punkty ( np na szerokiej trawiastej nie nachylonej ale niezbyt równej powierzchni o wiele bezpieczniejsze będzie wytracenie prędkości zanim koła dotkną ziemi - 3 punkty ). Sytuacji jest tyle ile lądowań i piloci dobierają sposoby według instrukcji danego typu samolotu, swojego doświadczenia i warunków jakie zastają na i nad lądowiskiem. Niepotrzebnie w którymś momencie pojawiły się przykłady z lądowań prawdziwych samolotów. Bo piloci prawdziwych nie zawsze dobierają sposoby lądowania według tych samych kryteriów co modelarze. Raczej nikt z nas nie latał i nie będzie latał prawdziwymi warbirdami więc te porównania lądowań do dużych u mnie pozostają w sferze niestety tylko teorii ( poza siedzeniem w kabinach i przyglądaniem się ich ergonomii ) niezłego i chwalonego przez realnych DCS-a, a u nie grających w sferze tylko wyobrażeń. Poradnik ogólnie jest jak dla mnie jest fajny, ale to upieranie się przy niektórych prawidłach już nie. Choć z poradnika i całej dyskusji początkujący mogli sporo się dowiedzieć. Ja też już tyle. Pozdrawiam i powodzenia.

Mnie parę razy gonił Błotniak Łąkowy. Pomagało dodanie gazu albo zrobienie jakiegoś trudnego do powtórzenia przez niego manewru typu pętla lub barrel roll ( po naszemu to jakby beczka baryłkowata ), wtedy odpuszczał .

Bo w przypadku długiego asfaltowego, ale wąskiego pasa takie lądowania są najwygodniejsze. Lepiej widać do przodu ( a właściwie tylko wtedy cokolwiek widać do przodu ) aż do wytracenia prędkości, pas jest równy więc jak ktoś nie da po hamulcach to kapotaż prawie niemożliwy. Chodzi głównie o jak najlepszą widoczność do przodu jak najdłużej. Siedziałeś kiedyś w kabinie jednosilnikowego myśliwca ( ja siedziałem ) - tam po prostu silnik zasłania wszystko jak ogon jest opuszczony. No w dużej części zgodne. Ale są niuanse, dlatego piszę bo to forum i liczą się wnioski jakie wszyscy wyciągamy. Bo tu gotowych sztywnych rozwiązań nie ma. Te samoloty kosztują miliony i liczy się tu bardziej nie trzy punkty tylko to żeby znowu mogły polecieć .

Nie dopowiedzieliśmy jednej rzeczy. To lądowanie P-51 to jest lądowanie na trzy wzorcowe. Natomiast wielu pilotów którzy nie chcą ryzykować stosują lądowania na dwa punkty ale z opuszczonym ogonem ( tak jak już tu kiedyś słusznie napisał Marcin ) co nie jest żadną ujmą - lepiej mniejsze oklaski niż rozwalenie grata. Jest pewnym kompromisem który często bywa najlepszym rozwiązaniem. Lądowanie na trzy punkty jest ideałem jak ma się kółko ogonowe ale nie jest koniecznością dziejową. Lądowania na dwa punkty bez opuszczenia ogona są też mocno ryzykowne.

Już gdzieś o tym wspominałeś. Bo jest to po prostu w większości przypadków łatwiejsze. Zwiększa co prawda ryzyko kapotażu ale zmniejsza ryzyko twardego lądowania z przepadnięciem albo co gorsza przeciągnięcia przy lądowaniu. Wybierają dla siebie mniejsze ryzyko w zależności co kto uważa za większe a co za mniejsze i jakie ma doświadczenie ze swoim modelem. Jak ktoś już opanuje stopniowe, nie gwałtowne ściąganie steru wysokości to pewnie stopniowo będzie się starał przechodzić do lądowania na trzy punkty.

Wtedy strzelasz do niego celując w chłodnicę, zbiorniki albo kabinę. Celownik już masz . Teraz tylko należy wyposażyć się w działko lotnicze MG151/20e i do boju

Budują i wygrywają.

Szkoda. Już mi nadzieja zaświtała . Taki konstrukcyjny model to bym pewnie rozwalił, szkoda by było. Być może wrócę do poprzedniego zamysłu i zrobię coś prostego, lekkiego ponad dwumetrowego z początkowego okresu lotnictwa.

Minimoa była piankowa? Jest obecnie w jakimś sklepie? To piękny szybowiec. Fox za to atrakcyjny bo super akrobat i polski. W tym wypadku zależy mi na lekkości, bo ten model nie ma być do szaleństw tylko możliwie jak najlżejszy - taki maksymalnie makietowy. Minimoa z jej powierzchnią skrzydeł wydaje się idealna.

Tak. Ogólnie ten Mustang był bardzo trudny w pilotażu i nieprzewidywalny.

Wreszcie Ktoś pisze po ludzku ?.

Dokładnie.

Jak to będzie darmowe dla ogółu to mogę zdawać egzaminy. Nawet dobrze. Ale jak będzie płatne to wiadomo o co chodzi.

Pełny odjazd. Czas iść porzucać w dinozaury kamieniami.

Dzięki. Ciekawe. Mało jest takich gotowców. Jak nie będzie to sam zrobię coś z czasów pionierskich lotnictwa.

Jeśli chodzi o 303 tak. Reszta mocno odmienna

Tylko co do tego ma Dywizjon 303? Dzisiejsze czasy zrobiły sobie z Nich napis na koszulkę... Nie tędy droga.

Doradźcie jak możecie. Jakie są dostępne do kupienia na rynku największe piankowe półmakiety samolotów ( lub coś choć trochę zbliżone do półmakiety ). Idealnie gdyby była KIT albo ew. ARF i miała niewielkie obciążenie powierzchni.