SE 5a z modelesuchocki.pl, rekreacyjna pół-makieta

[Pioterek]

To co opisałeś to samo co zrobiłem tylko że przyjąłem według książki 25% a u Ciebie wychodzi 33%. Według planów z mojego modelu wychodzi 36% więc powoli zbliżamy się do siebie :-)

 

Tak przez ciekawość chciałbym sprawdzić ŚĆ kilkoma metodami i zobaczyć jakie wychodzą różnice. Z tego co wczoraj wyczytałem na ważna jest też powierzchnia i dźwignia usterzenia poziomego. Im większa powierzchnia i dżwignia SW tym bardziej ŚĆ wędruje do tyłu. Nasze proste metody tego nie uwzględniają.

 

Ładny jest ten Zirroli szczególnie w rzucie bocznym.

 

Jak masz rzuty boczne to oczywiście dawaj zestawimy to może w jakąś tabelę porównawczą :-)

 

Ale jak napisałem dopiero za parę dni.

[pacek]

jak wrócę do domu to wrzucę fotkę z planu z zaznaczonym SC mojego SE5 wielkościowo mniej więcej to samo, Mam zbudowanego i latającego Sopwith Pupa ustawionego wg planów (tej samej firmy) i lata poprawnie. 

[Pioterek]

jak wrócę do domu to wrzucę fotkę z planu z zaznaczonym SC mojego SE5 wielkościowo mniej więcej to samo, Mam zbudowanego i latającego Sopwith Pupa ustawionego wg planów (tej samej firmy) i lata poprawnie.

 

Przyda się dzięki

[Bartek Piękoś]

To co opisałeś to samo co zrobiłem tylko że przyjąłem według książki 25% a u Ciebie wychodzi 33%. Według planów z mojego modelu wychodzi 36% więc powoli zbliżamy się do siebie :-)

Piotrze, w/g jakiej książki przyjąłeś 25%? I dlaczego 25%, a nie np: 30%?

 

...Z tego co wczoraj wyczytałem na ważna jest też powierzchnia i dźwignia usterzenia poziomego....

Przecież to są podstawy. Mam nadzieję, że źle rozumiem i że jednak wiesz jak się wylicza/wyznacza SC. Wbrew temu co powyżej.

Jeśli wyszłoby 30% SCA to masz SC w obrysie zarówno górnego jak i dolnego płata, ale bezpieczniej z bardziej przednim wyważeniem jak pisał Robert. Tylko u ciebie jest z tym ciężko.

[robertus]

Dlaczego jest dla Ciebie tak ważne aby SC był w obrysie obu skrzydeł?

[skipper]

Przygladając się zaproponowanemu programowi  (post # 591) do obliczania położenia środka cięzkości nie zauważyłem możliwości edytowania dwóch moim zdaniem dosyć istotnych wartości, katy natarcia płatów ( w dwupłatach często są różne) i współczynników momentów pochylających cm_o różnych dla różnych profili.

Może czegoś nie zauważyłem  (naukę niemieckiego zresztą z miernymi efektami zakończyłem blisko 30 lat temu)?

I jeszcze jedna uwaga odnośnie ilości metod obliczania CG. Są w zasadzie tylko dwie metody określania: dokładna  i przybliżona (w zależności od algorytmu  mniej lub  bardziej zbliżona do rzeczywistości).

[pacek]

 

 

nie zauważyłem możliwości edytowania dwóch moim zdaniem dosyć istotnych wartości, katy natarcia płatów ( w dwupłatach często są różne)

 

z praktyki w kombatach WWI wiem że jest to bardzo istotny element w regulacji modelu, w zależności od wzajemnego położenia płatów model zachowuje się całkiem inaczej, w kombacie posługuje sie dwoma profilami clark y i spica płaty względem siebie mam ustawiane na od 0 do -1,5 górne wzgledem dołu, w dużym Pupie zaufałem konstruktorowi zestawu i jest ok, to samo dotyczy SE5 z mojego zestawu, ale w moich zestawach elementy baldachimu górnego skrzydła były wygiete na gotowo przez producenta.

[Bartek Piękoś]

Dlaczego jest dla Ciebie tak ważne aby SC był w obrysie obu skrzydeł?

Dla mnie nie ma to znaczenia. Odniosłem wrażenie, że ma dla Piotra, jako sygnał, że z SC u niego jest coś nie tak.

[pacek]

 

a więc po kolei:

 

cięciwa skrzydła to 380 górny płat wyprzedza dolny o 110 a ŚĆ wyznaczony jest na 136 mm górnego płata,

[Irek M]

Wklejam moje - nie wiem czy będą w kolejności:

Nieuport 11

Fokker D.VI

Bristol Scout

Halberstadt D.V

Bristol F2.b

Tiger Moth

Dornir D.1

 

 

[Pioterek]

Środek Ciężkości w moim SE5a

 

Przedstawiam Kolegom wyliczenia SC dla mojego modelu przeprowadzone różnymi metodami. Powodem całego zamieszania z SC w tym modelu był mój błąd popełniony w p. #338 gdzie przyjąłem wartość SC równą 117 mm (25% SCA) a nie 170 mm, jak było to w dostarczonych mi z modelem planach. Po prostu „pomroczność jasna” i tu siódemka i tam, ale skutek taki, że zacząłem się brać za wyważanie modelu z nieprawdziwymi danymi.

Plany modelu 1:1 są sporawe (zajmują całą podłogę w pokoju) więc nie rozwijam ich za często i raz zakodowawszy sobie w głowie 117 mm dojechałem do momentu gdzie widać było wyraźnie, że coś nie gra.  

 

Postanowiłem odrobić więc swoją lekcję i powyliczać dla ciekawości SC różnymi metodami. Metody, których użyłem zostały zaczerpnięte z informacji uzyskanych od Kolegów i można je podzielić je na dwie grupy:

Metody, które uwzględniają powierzchnię i położenie SW w modelu i pozwalają zaprojektować własny model, oraz metody przybliżone (3,4) które tego nie robią. Myślę, że metod przybliżonych – sprawdzających można użyć tylko do kontroli znanego już modelu samolotu natomiast nie do nowego projektu.

 

Do liczenia SC użyłem wzoru jak powyżej tabeli (1) oraz programu WintLaengs4 (2,5). Wyniki zestawiłem w tabeli. Część wyników jest (6,7,8) odczytana została z przesłanych rysunków. Pod uwagę brałem tylko modele SE5a, żeby porównanie dotyczyło tylko tego samego samolotu.

 

Najbardziej przesuniętym do przodu okazał się SC wyliczony metodą superpozycji sił zaproponowaną przez TeBe. Przy liczeniu korzystałem z programu WintLaengs4  wyliczając dwa osobne układy z pomniejszonym o połowę długości sterem SW (płaty mają mniej więcej równą powierzchnię).  Zaskoczyło mnie również bardziej przednie wyważenie modelu SE a DBSport (8) różniące od wyważeń innych modeli (6,7,9) odczytywanych z rysunku.

Dla swojego modelu do oblotu zamierzam przyjąć wartość SC 160 mm co stanowi 34% SCA.

 

 

 

Dziękuję Kolegom za przesłane rysunki, pomoc i okazane zainteresowanie.

[TeBe]

Piotrze, a możesz policzyć metodą superpozycji jeszcze raz, ale używając tego kalkulatora?

http://adamone.rchomepage.com/cg_calc.htm

Uprzejmie proszę :-)

Edit: 

I tylko upewniająco, przy liczeniu dolnego płata zmniejszyłeś ramię statecznika poziomego?

[Pioterek]

Piotrze, a możesz policzyć metodą superpozycji jeszcze raz, ale używając tego kalkulatora?

http://adamone.rchomepage.com/cg_calc.htm

Uprzejmie proszę :-)

Edit: 

I tylko upewniająco, przy liczeniu dolnego płata zmniejszyłeś ramię statecznika poziomego?

 

 

Zrobiłem dokładnie jak opisałeś tę metodę. Powierzchnia statecznika i ramię zasadniczo wpływają na wynik obliczeń nawet do 60% całego zakresu SC. Z kalkulatorem zajrzę jutro.

[TeBe]

Z góry dziękuję. Ustaw Static Margin na wartość średnią, czyli 10%.

[Irek M]

Ja nie ryzykowałbym porównywanie SC tego samego typu modelu ale według różnych zestawów czy planów. Pod uwagę brałbym tylko i wyłącznie wyliczenia z różnych metod czy programów z tym podanym w zestawie. Myślę, że nawet średnia z dwóch czy trzech będzie OK na pierwszy raz.

[Pioterek]

Z góry dziękuję. Ustaw Static Margin na wartość średnią, czyli 10%.

 

Obiecane obliczenia:

 

Skrzydło dolne:

 

 

Skrzydło górne:

 

 

Więc CG średni wychodzi ok. 82,2 mm  - trochę to chyba od czapy. Powierzchnie i wymiary się zgadzają.  Bardzo duży wpływ na wynik ma 50% zmniejszenie powierzchni SW. W programie WintLaengs4  superpozycja też wyszła najbardziej do przodu bo CG =110 mm. Ale liczony   w tym programie CG  jako dwupłat  dał wynik całkiem miarodajny 167 mm.

[Pioterek]

Chyba źle opisałeś, skrzydło górne/dolne? Bo ramię D dla dolnego powinno być mniejsze niż dla górnego?

Tak, już to poprawiłem

[TeBe]

Piotrze, biorąc te wyliczenia osobne dla płata górnego i dolnego i licząc dalej metodą superpozycji sił położenie SC wychodzi następująco:

 

SC dla skrzydła górnego = 85,5mm od LE

 

cofnięcie krawędzi natarcia skrzydła dolnego względem krawędzi natarcia skrzydła górnego = 140mm

 

SC dla skrzydła dolnego = 80mm od LE czyli 80+140mm = 220mm od krawędzi natarcia skrzydła górnego

 

SC wypadkowe wynosi (220+85,5)/2 =  152,75mm czyli 152,75/470 *100% = 32,5% SCA

 

Licząc metodą superpozycji zapomniałeś dodać dla SC skrzydła dolnego wartości przesunięcia krawędzi natarć skrzydeł.

 

Jak widać, metoda superpozycji daje wyniki mieszczące się w środku tabelki. Jest ona bardzo przydatna w sytuacji, gdy występuje różnica powierzchni skrzydeł dolnego i górnego. Oczywiście wtedy musimy liczyć średnią ważoną.

[Pioterek]

Piotrze, biorąc te wyliczenia osobne dla płata górnego i dolnego i licząc dalej metodą superpozycji sił położenie SC wychodzi następująco:

 

SC dla skrzydła górnego = 85,5mm od LE

 

cofnięcie krawędzi natarcia skrzydła dolnego względem krawędzi natarcia skrzydła górnego = 140mm

 

SC dla skrzydła dolnego = 80mm od LE czyli 80+140mm = 220mm od krawędzi natarcia skrzydła górnego

 

SC wypadkowe wynosi (220+85,5)/2 = 152,75mm czyli 152,75/470 *100% = 32,5% SCA

 

Licząc metodą superpozycji zapomniałeś dodać dla SC skrzydła dolnego wartości przesunięcia krawędzi natarć skrzydeł.

 

Jak widać, metoda superpozycji daje wyniki mieszczące się w środku tabelki. Jest ona bardzo przydatna w sytuacji, gdy występuje różnica powierzchni skrzydeł dolnego i górnego. Oczywiście wtedy musimy liczyć średnią ważoną.

 

Tak masz rację w tym programie trzeba ręcznie doliczyć jeszcze przesunięcie skrzydeł. Dlatego zamieściłem wszystkie wyniki żebyś rzucił okiem. W programie niemieckim takie przesunięcie jest już zdefiniowane dla dwupłata i trzeba je wprowadzić przed przeliczeniem więc wynik wychodzi już gotowy.

[TeBe]

Prawdopodobnie ten niemiecki dla dwupłata też liczy (wewnętrznie) superpozycją. Ciekawe, co by wyszło z niego, gdybyś mu w obliczenia dwupłata dał 10% zamiast 16% stability. Być może wyszłoby własnie tyle ile policzyliśmy przed chwilą na piechotę :-)