japim

Fajne - podoba mi sie. Zastanawiam sie czy mozna to odwzorować w druku 3d.

Razem z Bearcatem oblatany zostal tez Me163 Konrada. Udalo sie zejsc sporo z masa do 610g I na napedzie do ESY lata tak:

Grzegorz - zrobiłbyś w końcu jakiś normalny samolot - co? Hehe - ja wiem, że robienie zwyłych latadeł się nudzi i człowiek rozgląda się za coraz dziwniejszymi konstrukcjami. Kibicuję!!!

W weekend było polatane Dzięki wielkie Konrad @Autsajder1983 za super spotkanie i materiał na zdjęcia i filmy. Kolejny model ze stajni drukowanych kombatów oblatany (wykonanie i oblot Konrad):

Rurki są dla prętów 1.5mm oraz dla popychaczy ze stalowego drutu 1.2mm. W skrócie - CRD - czyli co ręka dała. Na razie się sprawdza. Nie miałem okazji ani czasu testować 10 różnych wersji aby stwierdzić, która konfiguracja ma najlepszy sens. Funkcja prętów pomaga w poprawnym złożeniu segmentów i wytrzymałość drutu/pręta idzie prostopadle do warstw - czyli jest zbrojenie krzyżowe. Oczywiście model można skleić także bez prętów - bo kanały idące do środka całkiem nieźle wzmacniają konstrukcje same w sobie. Na pewno koszt ma tutaj znaczenie. 1 pręt 6mm kosztuje 20zł. 1 pręt 1.5mm 1/8 tego . Modele ESA z miękkiego EPP wystarczy dosztywnić 2 prętami. Ja daję 4 (1 w każdej ćwiartce) , czasami 6, czasami 7 - zależnie od rozmiaru modelu. Konkurencja czasami stosuje inną opcję - mianowicie jeden "kręgosłup" z pręta 6 - 10mm i na to nanizane segmenty. Ale to nadal sprowadza wytrzymałość do połączenia w tym jednym miejscu między plasikiem a prętem. Ja wyznaję filozofię rozproszonej wytrzymałości - tak jak dźwigary w skrzydłach - tylko tam gdzie działają siły rozciągające i ściskające. Ciekawą opcją jest możliwość stasowania drutu spawalniczego 0.8mm zamiast węgla.

Tak to mniej więcej wygląda: bryła, po pokrojeniu przez slicer i zoom na przekrój jak się już wydrukuje

Jak wroce do domu

O to właśnie chodzi - aby wykorzystać plusy technologii, i starać się minimalizować negatywne aspekty. Jak już siadam do projektu to dobrze aby model fajnie wyglądał. Ręczne nakładanie linii może być męczące - a ja jak zrobię to raz to każdy model ma już to w gratisie.

Tak. Moje modele zaprjektowane są do druku w trybie wazy. Bez odrywania dyszy od wydruku. Do tego wymagana jest tylko postawowa kalibracja drukarki. Nawet najprostsza drukarka to ogarnie.

Same Wilki na tym forum:) Na rcgroupsach kolega wrzuca relacje z budowy (wg mojego projektu):

Latawiec na uwięzi nie jest statkiem bezzalogowym. Po prostu nie narażaj innych (i siebie) na niebezpieczeństwo latając im nad głową lub przy liniach wysokiego napięcia.

Wiem Mirku, ale osobiście nie lubię zbyt dużych uogólnień.

Super robota. Przydałoby się zrobić zdjęcie gdzieś nad wodą. Wyglada jak prawdziwy. A startujacy Hawkeye dopełnia całość

Hej. Drukowałem z ePLA-LW (od eSUN) i początkowo jechałem z temp 250stC - ale materiał się dosłownie przypalał i zostawiał brązowe gluty. Po prostu tak bardzo się spieniał, że dysza ścinała nadmiarowy materiał i nabudowywał się bardzo duży brązowy blob, który regularnie spadał i wklejał się gdzieś w wydruk. Dopiero jak zjechałem z temperaturą do 225C i przepływ 55% to zaczęło być OK. Nadal co jakiś czas pojawia się malutkie zabrązowienie - ale jest duuużo lepiej. Co do 3dlabu to obawiam się, że może być równie źle - bo za Polyair - czyli zwykły impact PLA kasują nieprzyzwoicie dużo.

To jest bardzo dobre pytanie - i dlatego najlepiej zadać je na forum reprapy.pl . Tam są specjaliści od tego typu zagadek. Ja pomimo swojego doświadczenia nie jestem w stanie na to pytanie odpowiedzieć.

Z kolega wybralismy sie na wedrowke i korzystalismy z mapy.cz - tak wiec tez moge polecic to rozwiazanie.

Tak - model z pianki - typu Toto 5 - szukaj na stronie motylastego. Koszt budowy to kilkadziesiat zlotych.

Jaki napęd?

Konstrukcyjnie to jest to samo co Ender 3. To co tam było potrzebne z dużą dozą prawdopodobieństwa będzie potrzebne też tutaj.

Jeżeli nie masz korzyści ani nie jesteś w żaden sposób powiązany ze sprzedawcą to jest to nornalna recenzja konkretnego produktu który kupiłeś za swoje pieniadze. Nie ma nic zdrożnego w podaniu linka. A jak bardzo jest miękka? Czyli jak małą pętle możesz nią zawiązać?

Czarek - wyłącz te coastingi. To jakaś proteza na cieknący filament - działać będzie tylko w bardzo specyficznych okolicznościach. Jeżeli chcesz mieć poprawny wydruk to zainteresuj sie funkcją Linear Advance w firmwarze. To nie wymaga zadnej inwestycji finansowej tylko czasu na testy. Z tym ze na bowdenie z kiepskim silnikiem można nabawić się psychozy jak dotychczasowa cisza zmieni sie w klikanie ekstrudera.

Już dawno nauczyłem się jak chcesz mieć precyzyjne otwory pod montaż to dajesz kompensację w projekcie. Zazwyczaj 0.3 - 0.5mm na średnicy - zależnie od rozmiaru otworu. Czyli jak ma wejść śruba 3mm to otwór robię 3.5, a jak ma wejść 10mm to otwór daję 10.2 - 10.3. Alternatywnie otwory kalibruję wiertarką. Znudziło mi się spędzanie dziesiątek godzin nad kalibracją kiedy sprawę załatwia się w 10 sekund wiertarką. Kalibracja stołu - na zero dotyka stołu. Na 0.1mm z lekkim wciskiem wchodzi zwykła biała kartka A4 do zwykłej drukarki. Z-offset na zero. Jego przeznaczeniem jest kompensacja różnicy między czujnikiem a fizycznym zerem stołu. Czyli jak zeruje się głowica poza stołem to można użyć Z-offset o wartości niezerowej. Jak nad stołem to użycie wartości innej niż zero powoduje, że przy zerowaniu dysza fizycznie wjedzie w stół albo później przy druku będzie naciskać na krańcówkę osi z - i tak i tak jest źle i niepoprawnie. Kalibracja stołu działa tylko w miejscu w którym wsunąłeś kartkę i przy założeniu, że stół jest płaski. Więc aby mieć idealna odległość dyszy od stołu na całej powierzchni to rozwiązania są 2: albo stół będzie idealnie płaski i sztywny (to jest do zrobienia -> np frezowana gruba 5-6mm formatka alu, albo szkło 6mm). Albo czujnik poziomowania, który rozwiązuje problemy z krzywym/niepłaskim stołem.

Jest też moja wersja filmu

Zobaczyć to dziwactwo w locie to będzie coś.