Czaro

Ja to widzę inaczej. Przebywanie na lotnisku, kiedy latamy nie jest przemieszczaniem się. Wszak pozostajemy w jednym miejscu. Przemieszczamy się jadąc na lotnisko, albo z niego wracając. To może powodować pewne wyrzuty sumienia, a nawet pewną dumę. Że Polak - romantyk, znowu oszukał System i nagiął pod siebie zasady

Wiosna za oknem szaleje, a my powinniśmy w zasadzie siedzieć w domu. Osobiście uważam, że pod pewnymi warunkami można wyskoczyć na lotnisko, jednak tym razem może zamiast o prawie, poteoretyzujmy o termice? Ja już wiele lat staram się ją zrozumieć i ubrać w słowa to co obserwuję i czego się uczę za każdym razem, kiedy jestem na lotnisku. Poniżej postaram się spisać to, co od dłuższego czasu chodzi mi po głowie. Cz. 1 Jak rozpoznać termikę z ziemi? Warto zacząć od tego, że dobrze jest przed startem mieć jakiś plan. Loty bez planu przeważnie nie okazują się zbyt długie, więc dobrze jest sobie obrać jakąś strategię. Jeżeli stosując poniżej opisane metody, nie jestem w stanie zgadnąć, gdzie szukać termiki, lecę tam, gdzie wydaje mi się, że jest największe prawdopodobieństwo jej znalezienia. Dobre miejsca to takie, w których teren jest kontrastowy. Jedno pole skoszone, drugie nie, dachy pobliskich zabudowań, granica lasu. Świetnie sprawdzają się obiekty liniowe, ustawione w miarę prostopadle do kierunku wiatru. Dobrym przykładem jest szpaler przydrożnych drzew, ściana budynku, niewielkie wzniesienie, a nawet kępa wyższych krzaków. Łatwo się domyślić, że w takich miejscach powstaje efekt żagla, jednak zwykle przy niewielkim wietrze, oraz małej wysokości przeszkody nie jest on zbyt silny. Zdecydowanie ważniejsze jest, że na nawietrznej przeszkód "zbierają" się bąble nagrzanego powietrza naganiane przez wiatr z przedpola. Niekiedy ciepłe powietrze jest za słabe, żeby unieść się w górę i utworzyć komin, wiatr zwiewa je z pola, zanim solidnie się wygrzeje. Zatrzymuje się wtedy przed przeszkodą, a do niego dołączają kolejne bąble ciepła. Z czasem powietrze staje się na tyle ciepłe, że zaczyna się unosić i wyskakuje ponad krawędź tej przeszkody, tworząc solidne noszenie. W innym przypadku bąbelek ciepła zaczyna się znad pola unosić, ale nie ma jeszcze zbyt wielkiej siły, więc jest bardziej zdmuchiwany przez wiatr, niż się wznosi. Kiedy trafia w przeszkodę, odbija się od niej i wyskakuje w górę. Możemy też obserwować zjawisko polegające na podcinaniu podstawy noszenia przez przeszkody naziemne. Przesuwający się po ziemi komin, przeważnie ciągnie po ziemi swego rodzaju ogon. Kiedy trafi na przeszkodę w postaci np. krzaków, jest podcinany, a jego cieplejsza, górna część, uwolniona od kotwicy, strzela w górę. No dobrze, ale jak u licha znaleźć noszenie stojąc na środku pustej łąki? Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na siłę i kierunek wiatru. Warto zainwestować w wysoką tyczkę i zamocowaną na szczycie kilkumetrową taśmę wideo - będzie świetnie pokazywała to zjawisko. Noszenie unosząc się, zasysa pod siebie powietrze, a co za tym idzie zmienia kierunek i siłę wiatru, który czujemy. Jeśli stojąc pod wiatr czujemy, że wiatr przybiera na sile, znaczy, że noszenie jest za naszymi plecami. Jeśli czujemy, że wiatr słabnie i zaczyna wiać od lewej, to noszenie będzie przed nami, po prawej stronie itd. Jeśli od dłuższego czasu czujemy wiatr o stałej sile i kierunku to najwyraźniej w naszej najbliższej okolicy nie ma żadnego noszenia - trzeba będzie odlecieć gdzieś dalej, żeby coś znaleźć. Czasem zdarzają się dni bezwietrzne. Obserwujemy wtedy, że co kilka minut powiew wiatru przychodzi z innej strony, czasem są to kierunki różniące się o 180st. Każdy z takich podmuchów wiatru prowadzi prosto do noszenia, które ten podmuch wygenerowało. Przed startem radzę rozejrzeć się po niebie, czy gdzieś nie krążą w termice ptaki? Bociany, albo ptaki drapieżne są specjalistami w lotach termicznych. Są na tyle dobre, że czasem noszenie przez nie pokazane, okazuje się za słabe dla naszych modeli. Wtedy one wznoszą się dalej, a model opada na ziemię Świetnym wskaźnikiem noszeń są roje kotłujących się jaskółek, czy jerzyków. Noszenia potrafią unosić chmary owadów, na które te ptaki polują w locie. Loty modelami DLG warto uprawiać w grupie zapaleńców. Nie tylko dlatego, że w kupie raźniej, ale również, a może i przede wszystkim dlatego, że noszenia mogą nam pokazać inni piloci. Warto zwrócić uwagę, gdzie są inne szybowce i czy krążą w noszeniach. W słoneczny dzień warto spojrzeć pod słońce. Tarczę słońca należy zakryć np. dłonią, żeby nas nie oślepiło, a wtedy promienie słońca podświetlą pyłki, drobiny kurzu, późnym latem pajęczyny unoszące się w powietrzu. Jeżeli obserwowane przez nas pyłki unoszą się ku górze, kierunek ich ruchu wskaże nam noszenie. Stosując się do powyższych zasad, można z jakimś rozsądnym prawdopodobieństwem wyznaczyć wycinek nieba, gdzie warto polecieć szukając noszenia. Jeżeli się nie pomyliliśmy i nasz model wleci w obszar gdzie powietrze pracuje, zacznie nam dawać znaki, o których będzie cz. 2 cdn.

Jeżeli biorą ponad 4 stówy składki rocznej, to myślę, że za takie pieniądze powinni. Ja na szczęście jestem w innym klubie.

Aeroklub Polski nie może tego zrobić, bo nie ma takich prawnych kompetencji. Może to zrobić Twój aeroklub regionalny, lub stowarzyszenie do którego należysz.

Słońce za altostratusem, tak z 3-5st, a wiatr na oko 8m/s, czasem więcej. Generalnie momentami model jechał na wstecznym ? Mojego Snipe'a na razie na nic innego nie zmienię Jeszcze do końca nie umiem nim latać.

Ja dziś rzucałem "kamieniem" - przeszło 400g. Kilka razy się zabrałem w górę, ale przeważnie po 60 - 90 sek model był na ziemi. A wiosenna termika potrafi być szalona! Powietrze wynudzone, bo zimowym zastoju, kiedy tylko dostanie trochę wiosennego słonka od razu zaczyna żywo pracować Swoją drogą, w pięknych okolicach masz to nowe lotnisko.

Za każdym razem łapałeś noszenie od razu z rzutu? Chciałbym tak umieć

Wielkimi krokami nadchodzą duże zmiany w przepisach regulujących nasze hobby (i nie tylko hobby). Niestety na naszym forum większość tematów temu poświęconych została rozmydlona dyskusjami, w większości niestety niemerytorycznymi i w ostateczności zamknięta przez moderatorów. W efekcie ciężko znaleźć najważniejsze informacje w wielostronicowych wątkach. Moim zdaniem sprawa jest poważna, bo od lat nie było tak dużych zmian przepisów i uważam, że nasze forum powinno stanąć na wysokości zadania i rzetelnie o tym informować. Stąd moja prośba do moderatorów i adminów o rozważenie pomysłu wydzielenia specjalnego wątku, poświęconego wyłącznie na konkretne, sprawdzone informacje. Parę dni temu Urząd Lotnictwa Cywilnego otworzył stronę, poświęconą modelarzom i to jest dobry moment żeby zrobić z tym tematem porządek. Link do strony z informacjami dla modelarzy: https://ulc.gov.pl/pl/drony/wdrazanie-przepisow-ue/4983-modelarstwo-lotnicze

Czyli złą

A którą stronę rzepa masz przy pakiecie? Męską, czy żeńską?

Z rzepem jest jak z wyważaniem. Rozładowany akumulator łatwiej się odrzepia. Ale musi być poniżej 3,3V żeby zobaczyć różnicę.

Rowing z jednej strony statecznika jest bez sensu. Albo dwa cienkie dwustronnie, albo wcale.

W tej instrukcji jest to fajnie pokazane: Stobel_V2-english.pdf Na linki polecam coś takiego: https://www.korallo.pl/produkt/linka-stalowa-0-30mm-li3718

A ja Qualatex 350 Ale rozmiar nie ma znaczenia. Liczy się technika!

Jaka jest odległość między punktami startu? 15m? To zdecydowanie więcej, niż zalecana minimalna odległość między ludzikami, aby uniknąć zarażenia

Super lekkie modele są fajne, ale na zawody i to nie wszystkie W rekreacji szybko okazuje się, że mają za małą odporność eksploatacyjną. Strzępią się krawędzie skrzydeł, stateczników, robią się wgniotki, a w końcu coś zaczyna pękać.

Wokół wysokości rzutu roztoczona jest jakaś mistyka. Nie ważne są metry, a skuteczność załapywania się w termikę. Rzut powyżej 40m jest zupełnie przyzwoicie i można już całkiem dużo zrobić z takiej wysokości. Podstawą latania DLG jest wylatywanie 2 min lotu z każdego rzutu, w dowolnych warunkach Kolejnym levelem jest 3 min, później 5 min, a mistrzowski to dowolny czas, z dowolnego rzutu, w dowolnej pogodzie. Niestety nie mogę teraz znaleźć żadnych pomiarów wysokości z Hero. Pamiętam, że były... Pitlabem i z telemetrii JRa, ale gdzie? ? W filmach Pierra jest jeden ważny element - zamach radiem na początek obrotu. To jest dobre 5m gratis do wysokości, a jak się to zrobi uczciwie, to sporo więcej. Byle tylko nadajnika nie zgubić! Generalnie najważniejsza jest technika i co za tym idzie szybkość. Nie siła. Jesteś chudy, więc już masz łatwiej niż ja Czas spędzony na lotnisku podziel na treningi poszczególnych elementów. Np. 10 rzutów z całej siły, żeby wytrenować wysokość rzutu, potem 10 lotów na łapanie termiki, kolejnych 10 na precyzyjne lądowania w tempo, a następnie 10 lotów na najdłuższe utrzymanie się w termice. Kluczem jest właściwie się "zdiagnozować", w których elementach jesteś najsłabszy i tak ustawić proporcje treningów, oraz rodzaj ćwiczeń, żeby najszybciej nadrobić zaległości.

Sport ruchu wymaga!

Najgorsze jest te pierwsze tysiąc rzutów Potem już jakoś idzie lepiej.

Ładnie Ci to wychodzi. Zazdroszczę

Zapisując się do stowarzyszenia modelarskiego, mającego odpowiedni regulamin wykonywania lotów, nie będziesz musiał się trzymać ograniczenia wysokości.

Bo nie były certyfikowane!

Wygląda na taki do szybszego latania i fikania koziołków, niż do termiki.

Są oferty Finansowej Chaty i PSP skrojone pod modele i drony. Obie w Hestii, choć są pewne różnice, w tym cenowe, ale było o tym na forum wielokrotnie.

W celach rekreacyjnych również.