Ryszard_I

Zgadzam się i popieram. Osobiście mam dość duży nalot różnymi modelami jednak F5J zweryfikowało moje umiejętności pilotażu. Generalnie jeżeli chodzi o mnie, jest źle. Dokąd nie wystartowałem w zawodach F5J nie wiedziałem , że nie umiem latać . Podpatruję kolegów którzy znają się na tym znacznie lepiej niż ja i staram się ich naśladować. W połączeniu z treningiem zaczyna to dawać pozytywne efekty.

W modelach F5J niektórzy modelarze do krążenia stosują mikser jednej lotki do steru kierunku. Ster kierunku w lewo - lewa lotka w dół, ster w prawo - prawa lotka w dół. W pewnym sensie jest to krzyżowanie sterów jednak w niektórych modelach np. w nowym Vertigo II działa bardzo dobrze. Testowałem ten mikser w starym Vertigo i stwierdziłem, że jest pomocny lecz wymaga specyficznego ustawienia miksu tzn. w początkowej fazie wychylenia steru kierunku wymaga znacznego wychylenia lotki w dół. Im większe wychylenie steru kierunku tym mniej lotki w dół czyli realizacja miksu na wielopunktowej krzywej. Nowy i stary Vertigo znacznie różnią się konstrukcją płata. Nowy ma cztery klapy i krótsze lotki a stary ma dwie klapy i dłuższe lotki. Wynika z tego, że nie wszystkie zasady z dużego lotnictwa muszą być bezwzględnie stosowane w naszych modelach. Oczywiście wśród modelarzy jest podział na tych którzy preferują jak najmniej miksów i tych którzy kochają wszelkie miksy i doskonale się nimi bawią.

Darek podaj namiary na wysyłkę to Ci wydrukuję po kosztach wysyłki.

Ramki serw, wręgi silnikowe w motoszybowcach i inne gadżety drukowane z ABS kleję LOCTITE 406. Czy to do podłoża szklanego czy węglowego lub aramidowego. Trzyma jak diabeł sołtysa za gromadzkie pieniądze. LOCTITE 406 firmy Henkel.

Wiesiek 1952 zaprojektował i udostępnił pliki "gadaczki" służącej do treningu F5J. Wielu modelarzy używa tej "gadaczki" wykonanej w formie mini, czyli urządzenie o niewielkiej mocy wzmacniacza m.cz. umieszczone w kieszeni lub przy pasku spodni. Jest to dobre rozwiązanie podczas treningu jednoosobowego. Podczas treningu kilku osób posługujących się taką "gadaczką" występuje problem z jednoczesnym uruchomieniem kilku urządzeń jednocześnie. Postanowiłem zrobić na bazie projektu Wieśka urządzenie z dodatkowym wzmacniaczem m.cz. zbudowanym na układzie TDA7297. Jest to wzmacniacz stereofoniczny w układzie mostkowym o mocy 2x15W. Dodatkowo wyposażyłem urządzenie w jednokanałową radiolinię 433MHz (taką od systemów alarmowych) dzięki której mogę uruchomić i zatrzymać "gadaczkę" zdalnie oraz terminal głośnikowy umożliwiający wykorzystanie drugiego kanału po podłączenie drugiego głośnika. Dzisiaj wykonałem testy na łące. Urządzenie postawiłem na dachu samochodu i odszedłem na odległość około 100m. Komunikaty słyszalne bardzo dobrze. Jak pogoda dopisze to w niedzielę testy podczas treningu. Gadaczka mini i maxi.

Tylko Jeti 2,4GHz.

Stanisław , bardzo Ci dziękuje za wyjaśnienie tematu osi podłużnej samolotu. Zastanawiam się czy ten parametr (oś podłużna modelu) ma zastosowanie w naszym hobby przy regulacji i wyznaczania CG naszego modelu. Jeżeli masz jakieś przemyślenia na ten temat to bardzo Cię proszę, napisz.

Montuję kątomierz na skrzydle blisko kadłuba i tak ustawiam model aby uzyskać kąt 0 stopni. Następnie zakładam kątomierz na statecznik poziomy i odczytuję wartość kąta. Ta różnica kątów jest kątem zaklinowania. Nie jest potrzebna do tego pomiaru żadna oś podłużna. Można to również zrobić od "tyłu". Założyć kątomierz na statecznik poziomy, ustawić model tak aby kąt był równy 0 stopni a następnie założyć kątomierz na skrzydło i odczytać wartość kąta. Proszę tylko o jedno. Jak wyznaczyć oś podłużną modelu. Nie chodzi mi o rysunki z książek bo z tych rysunków nie wynika jak tego dokonać. Jak wyznaczyć dwa punkty na kadłubie aby linia przechodząca przez te punkty była osia podłużną modelu.

W. Schier zaznaczył na rysunku "umowną oś kadłuba". Umowna to znaczy, że nie wynika ona z żadnej definicji i linia prosta która ją wyznacza może łączyć dwa punkty naniesione na kadłub modelu, jeden punkt to powiedzmy wierzchołek kołpaka a drugi punkt to jakiś punkt na stateczniku pionowym. Z czego wynika umiejscowienie tego punktu na stateczniku pionowym właśnie w tym miejscu a nie 5mm wyżej czy niżej? Jak robić jakiekolwiek powierzchnie równoległe do osi skoro nie znamy położenia tej osi. Załóżmy, że jednym punktem linii wyznaczającej oś podłużną będzie wierzchołek kołpaka. Jak wyznaczyć ten drugi punkt na stateczniku pionowym?

Co to znaczy wypoziomowany - gdzie przyłożyć poziomicę aby ten poziom uzyskać. Jaka jest definicja osi podłużnej modelu? Jak wyznaczyć oś podłużną modelu? Czy jest jakaś definicja, w której jest mowa o dwóch punktach na kadłubie (nos i ogon) przez które ma przebiegać linia prosta wyznaczająca oś podłużną modelu? No może trochę za dużo pytań - ale jak to mówią "kto pyta nie błądzi". Piszesz - zostawmy kąty zaklinowania w spokoju ale to są wartości konkretne i zmierzalne. Wartości które przeważnie są zawarte w instrukcji modelu. Natomiast oś podłużna modelu?

W przypadku mojego testowego modelu różnica może być niewielka ale jednak odległość między osią kół przednich a rzutem osi kółka ogonowego zmieni się. Skoro odległość się zmieni to i wynik pomiaru będzie inny. Skoro wynik pomiaru będzie inny to znaczy, że nie będzie się pokrywał z wynikiem pomiaru uzyskanym na wadze "wzorcowej". W przypadku średniopłata który ma dość krótkie golenie podwozia przedniego i dość długą goleń kółka ogonowego różnica odległości między osią kół przednich a rzutem osi kółka ogonowego będzie niewielka. Natomiast kiedy będziemy mieli do czynienia z modelem górnopłata którego kadłub w swojej pozycji spoczynkowej jest pod znacznym kątem w stosunku do poziomu to różnica odległości między osią kół przednich a rzutem osi kółka ogonowego będzie zdecydowanie większa. Nurtuje mnie inny problem dotyczący ustawienia modelu z kółkiem ogonowym do wyznaczenia CG. Czy skrzydło ma być na 0 stopni czy statecznik na 0 stopni. W przypadku testowego modelu ten problem mnie nie dotyczył ponieważ model akro ma kąt zaklinowania 0 stopni i mogę ustawić płat lub statecznik na 0. Jednak w przypadku górnopłata z kątem zaklinowania np. 10 stopni wyniki pomiarów będą się różniły w zależności od tego czy płat jest na 0 stopni czy statecznik jest na 0 stopni. Idąc dalej moje przemyślenia są takie, że przy stateczniku na 0 i skrzydle na 0 różnica odległości między osią kół przednich a rzutem osi kółka ogonowego zmieni się nieznacznie ponieważ w obu przypadkach kadłub będzie w pozycji zbliżonej do poziomej i podniesienie ogona o 10 stopni aby uzyskać 0 stopni na skrzydle będzie miało niewielki wpływ na odległość między osią kół przednich a rzutem osi kółka ogonowego. Nie mam jednak pewności czy dobrze rozumuję.

Kilka dni temu dopadło mnie jakieś przeziębienie i nie byłem w stanie nic podziałać -totalne nieróbstwo. Jednak dzisiaj poczułem zdecydowaną poprawę i pomyślałem, że trzeba zrobić obiecany test wagi na modelu z kółkiem ogonowym. Niestety nie mam modelu o ciężarze godnym tej wagi ale posiadam dyżurną kilówkę Extra 260 od PA. Najpierw ustaliłem CG za pomocą typowej modelarskiej wagi tensometrycznej w której model podparty jest w czterech punktach pod skrzydłem. Zmierzone CG znajduje się 94,5 mm od krawędzi natarcia. W tym miejscu od spodu płata nakleiłem taśmę maskującą i zaznaczyłem czerwoną kreską wyznaczone CG. Następną ważną czynnością było takie podparcie pod kółkiem ogonowym aby skrzydło było na 0 stopni. Podłożyłem jakiś karton, kawałek sklejki i jest dobrze. Podłożyłem pod koła trzy wagi. Zmierzyłem odległość od osi głównego podwozia do rzutu osi kółka ogonowego. Wartość wpisałem do programiku CG Scale i dowiedziałem się w jakiej odległości od rzutu osi kółka ogonowego znajduje się CG. Wskaźnik laserowy położony w odpowiednim miejscu przymiaru wskazał mi punkt CG. Najbardziej zdziwiło mnie to, że ten punkt idealnie pokrywał się z tym wcześniej wyznaczonym CG . Śmiało mogę stwierdzić, że waga choć zaprojektowana dla modeli z kółkiem dziobowym (autor projektu lata odrzutowcami), nadaje się również do modeli z kółkiem ogonowym. Ponieważ projekt jest jak najbardziej udany zachęcam modelarzy do budowy ?.

Kwestie teoretyczne są mi znane. Zaciekawił mnie czas 20ms uznany jako optymalny. Nie mam na tyle doświadczenia abym mógł wnieść do dyskusji jakieś wartościowe spostrzeżenia. Zbudowaną przez siebie zgrzewarką pobawiłem się zgrzewając testowo jakieś stare ogniwa NiMH taśmą Fe-Ni o grubości 0,15mm. Zastosowany sterownik nie ma sterowania fazowego natomiast załącza się w szczycie napięcia i umożliwia ustawienie czasu co 10ms. Ma on również funkcję podwójnego zgrzewu który wykonywany jest 100ms po pierwszym zgrzewie. Czas drugiego zgrzewu jest również regulowany co 10ms. Dobre efekty uzyskałem stosując podwójny zgrzew z czasem ustawionym na 30ms dla obu zgrzewów. W związku z tym, że moja obudowa jest wymiarowo z dużym zapasem to myślałem o tym aby zastosować drugi transformator i poeksperymentować z łączeniem uzwojenia wtórnego ale zapał minął i chyba szybko nie wróci .

Zaintrygowało mnie wspomniane 20ms. Nie z upierdliwości a z ciekawości .

Podoba mi się Twoja teoria. Czy mógłbyś podać źródło Twojej wiedzy? Pragnę zaznaczyć, że nie jest to sarkazm z mojej strony.

Swoją zgrzewarkę zbudowałem nie z potrzeby zgrzewania ogniw ponieważ pakiety napędowe począwszy od NiCd używane parę dekad temu, przez NiMH i LiIon zawsze lutowałem. Kiedyś lutowało się ogniwa w pionie i była do tego wymyślna technologia a mianowicie lutownica oporowa i grot tzw. młotkowy (dziadki wiedzą o co chodzi). Zgrzewarkę zbudowałem ponieważ lubię budować i z działaniem urządzenia zapoznać się dogłębnie.

Jean, dziękuję za gratulacje i przede wszystkim bardzo dziękuję za Twoje pomysły.

Kiedyś mnie naszło i popełniłem zgrzewarkę na trafo z mikrofalówki. Do budowy zachęcił mnie fakt, że sterowniki robi Pan z Legnicy. Uchwyt drukowany wynaleziony na Thingiverse z krańcówką wyzwalającą pod wpływem nacisku. Wygląda to tak: Wewnątrz . Instrukcja sterownika Mogę odsprzedać.

Podczas lotu elektroszybowcem miałem taką przygodę. Obserwowałem model na tle błękitnego nieba i po włączeniu silnika nagle zauważyłem przez krótką chwilkę smużkę dymy za modelem która pojawiła się i znikła. Nie byłem pewien czy to działo się faktycznie czy może to było jakieś złudzenie optyczne. Model zachowywał się normalnie i reagował na stery. Po wylądowaniu okazało się, że jeden z elektrolitów wystrzelił tak, że na druku regulatora zostały jego nóżki wraz z gumowym korkiem a obudowa z zawartością leżała sobie w kadłubie. Nie zadziałał bezpiecznik (nacięte wieczko kondensatora), puścił gumowy korek.

Nie chcę być źle zrozumianym. Ja nie jestem przeciwnikiem firmowych akcesoriów. Sam bardzo chętnie je stosuję ale nieraz warto podejść indywidualnie do niektórych rzeczy.

Darek masz całkowitą rację. Z Twoich linków wnioskuję, że samodzielne zrobienie dekodera kompletnie się nie opłaca. Tak nawiązując do drogich modeli a wyposażenia "po taniości" to 10 krotne przepłacenie nie jest żadną gwarancją bezawaryjnej pracy. Wszystko robione jest na chińskich elementach. O jakości urządzenia decyduje jakość wykonania oraz stabilność oprogramowania a nie napis na obudowie czy cena . No może komfort psychiczny będzie większy gdy na obudowie dekodera będzie duży napis FUTABA .

Najtaniej to chyba ten proponowany przez Tomka. Całościowy koszt to około 50zł jak sam wykonasz. Bardzo fajne, programowalne dekodery robił również modelarz i elektronik z forum FPV o nicku "Miś" ale to były dekodery 12 kanałowe.

W TME jest tego dużo ale tego konkretnego kondensatora firmy Rubycon w wykonaniu ZL nie ma.

https://pl.farnell.com/rubycon/63zlh820mefc12-5x40/cap-820-f-63v-20/dp/2346419

Paweł, czym zasilasz ten regulator. Jeżeli ogniwami LiPol to ile cel ma pakiet zasilający. Jak latasz na 14 ogniwach LiPol to kondensatory powinny być na co najmniej 63V. Jak jest w rzeczywistości?