zbjanik

A jak założysz składane śmigło i dasz hamulec, to nie powinno być już z tym problemu.

Bartek- gratulacje. Chyba powoli nadszedł już czas na "Mój drugi model.........."

Trzeba powiedzieć, że w literaturze na bliski sercu temat dużo się dzieje. Własnie otrzymałem egzemplarz nowej rzeczy Andrzeja Glassa poświęcony szybowcom wyczynowym Czerwińskiego- wydawnictwo SCG konsekwentnie stara się ocalić od zapomnienia, spopularyzować piękny obszar polskiej historii. Ostatnio słowo duma w skali naszego państwa pada może za często, ale jak chodzi o szybownictwo, to na pewno nie jest ono na wyrost- mamy tu wiele dokonań, wiele doskonałych konstrukcji i ludzi, którzy za tym stoją. Jednym z nich jest Wacław Czerwiński. Andrzej Glass z właściwą sobie dociekliwością i rzetelnością zebrał i przedstawił opisy, zdjęcia (wśród już publikowanych są też jeszcze, przynajmniej mnie- nieznane) wyczynowej linii konstrukcji Czerwińskiego. Co tu dużo mówić- wszystkie są piękne, a już taki PWS-103 z mocno "przedwczesną" o jakieś 20 lat dmuchana kabiną jak Foka- to zapowiedź, spełniona wróżba na nadchodzące czasy światowego szybownictwa. Genialne! W książce masa rysunków- makieciarze od mewich skrzydeł znajdą tu dużo dla siebie. Mój egzemplarz znowu z dedykacją autora, za "współudział"- projekt okładki. Okł0001.pdf

Agnieszka, no potwierdzają się moje przypuszczenia- idziesz w artyzm! Jak ktoś to duszy ma, to nie ma siły- w końcu wylezie, choćby się nie wiem jak starał. Super!

To nie jest taka prosta sprawa- zależy od modelu, ale to jakby nic nie powiedzieć. Normalnie, w spokojnym lataniu, zgodne zmiksowanie może ułatwiać pilotaż, upraszczać. Taki zabieg zaś, jak wspominasz, może, nawet powinien powodować wyślizg, albo nawet ślizg na skrzydło . Może ten kolega akurat miał taki statek powietrzny, nad którym w tej konfiguracji łatwiej mu było zapanować - wydaje się, że musiał być mocno czuły na stery, jakiś akrobat, albo inny hotliner. W łagodnym zakręcie działanie sterów jest łatwo opisać, ale już w ostrych, z dużym przechyłem, dochodzi tzw. zamiana sterów: wysokość przejmuje rolę kierunku, kierunek- wysokości. Do tego w niektórych typach trzeba podtrzymać lotką (czyli po wejściu w zakręt dać lotkę lekko, albo i mocniej z powrotem), bo zacznie się spirala, czyli utrata wysokości- tu jest może najbliżej tego opisanego przez Ciebie momentu. Odpowiedzi są dwie: stopniowe, przemyślane próby, albo druga, którą osobiście preferuję- żadnych miksów, tylko ćwiczyć nawyki, potem dalej to samo i tak bez końca. To daje najwięcej satysfakcji .

Nasącz jakimś WD-40, zamknij w worku foliowymi na dobę i potem delikatnie próbuj.

Andrzej- obstawiam że Bies, ale nawet jak zgadłem, to nie potwierdzaj- niech jest napięcie.

Budowa CSSa mocno zwolniła, momentami stoi w miejscu, ale czasem za doskoku coś przybywa. Na próbę miejsce w kabinie zajął Louis z nieistniejącego już Bleriota. Docelowo pilot musi siedzieć nieco niżej- mniej wystawać z kabiny. Na imię będzie miał Otto, na cześć mojego instruktora, śp. Ottona Kłosa z Aeroklubu Gliwickiego, pilota właśnie tych maszyn, do której to postaci kiedyś wrócę w tym wątku.

Mnie się zdarzyło holować dwie rzeczy- rękaw i taki quasi szybowiec z kamerą, żeby były zdjęcia, czy film wykonany z poza modelu w locie. Można to znaleźć (film) w wątku o modelu Breakfast. Był to piankowiec ok 1400 mm rozpiętości. Do tych lotów startowałem z ręki, więc nie było utrudnienia na rozbiegu. W locie rękaw bardzo ustateczniał model, z tym nosicielem kamery było gorzej, bo tylko na wznoszeniu zachowywał się względnie, w locie poziomym, a już na zniżaniu- szkoda gadać co wyczyniał, bo wchodził w strumień zaśmigłowy- ale to inna kwestia. Jedno co mógłbym na pewno polecić, to miejsce podczepienia linki- tak samo jak w holowaniu, w pobliżu środka ciężkości, tyle że pod kadłubem- to się sprawdziło.

Też witam no i wyrażam pełen podziw, że w tak dostojnym wieku kolega, jak widać, na absolutnej fali, jak chodzi o nowości techniczne! 98- ładny wiek!

Tomek- ręce i nogi, jak mawiał śp. Boguś Smoleń. Niesamowite!

Chyba za daleko idziemy z tymi teoriami, to co robi Heniu jest o wiele prostsze- moim zdaniem miesiącami całymi dłubie, klei, fotografuję, a potem, żeby nas zdołować, zamieszcza co pół dnia relację z rzekomych postępów. Rano- zapowiedź: PWS, po południu kadłub- "no, dzisiaj już nie zdążę okleić...", jutro skrzydła na gotowo itd. Chyba, że ma zespół i nie robi sam, albo....nie, to już nie będę się dalej posuwał w tych pomysłach. Pozdrawiam Henia i wszystkich jego kibiców- Heniu- mobilizujesz nas co do tempa, ale jeszcze bardziej jakości. Wesołych Świąt!

No własnie- Stefan masz absolutnie rację, to już są obszary artyzmu. A ten ostatni obraz, to jest właśnie to. Po prostu super.

Agnieszko- jeśli miałbym jakąś uwagę, to taką, że metalowy przód, czyli osłona silnika z blachy, a kołpak szczególnie są za bardzo wypolerowane. Przydałoby się to lekko, albo nawet bardziej zmatowić (pomijam już fakt, że wtedy, takie części były w dużej mierze ręcznie klepane, formowane, a to zawsze zostawia widoczne ślady- tego nie da się chyba odtworzyć bez fantazjowania- brak dobrych zdjęć). Taki efekt owszem występuje, ale po uporczywym polerowaniu- tak wyglądają wypieszczone Mustangi, czy Lightningi- zabytkowe warbirdy, szczególnie w USA. Goście miesiącami polerują i polerują, ale to bogaci emeryci- mają nadmiar pieniędzy, ale też czasu. Fabryczne, nawet nowe aluminium nie ma tego glancu. Ale poza tym, jak zwykle Twoja robota bardzo mi się podoba.

No Michał- to nie pozostaje mi nic innego, jak pogratulować! Trochę szkoda tego suspensu- czy to aby na pewno prawda? Ten czar lekkiej niepewności prysł, ale prawda nas wyzwoli- więc gratulacje jeszcze raz. W przyszłości możesz nieco zagłębić się w przygotowanie filmów- można bez straty powycinać trochę sekwencji z dalekimi ujęciami, zyskuje się więcej uwagi widza, bo obraz jest krótszy i bardziej intensywny. Ale w sumie jest OK.

Wiesław- jak nic lepszego nie znajdziesz, to popularny Ariel jest dość blisko. Nie jest identyczny, natomiast może być bazą do naniesienia poprawek. Ale to metoda raczej prowadząca do ręcznego wycinania, ale ja taką stosuję właśnie.

Władek- a jakie wymiary, takie jak ołówkiem dopisane w książce? Fajny samolot, model też będzie przepyszny.

To wzmacniające, przezroczyste "paskudztwo" w czeskich modelach, to raczej nie coroplast, a poliwęglan komorowy. Jest bardzo mocny, dość lekki i w locie może być właściwie niewidoczny w takich zastosowaniach. W zależności od nastawienia i "wyznania" może budzić, podobnie jak coroplast"- zachwyt, lub odrazę.

Co tu dużo mówić- Marek swoim dużym modelem mnie zmobilizował, żeby się odezwać, że też działam. Tak samo też i u mnie spowolnienie występuje związane z "powinnościami około ogrodniczymi". Wczoraj wykonałem wręgę silnikową, ale okoliczności nie sprzyjały- wyłączyli prąd, najpierw na chwilę, a potem na tyle długo, że już nie wróciłem do sprawy. Ale nie poddaję się. Stan jak na teraz prawie 2000 gram. Niestety zmuszony byłem wykonać nowe usterzenie w wersji jeszcze mniej makietowej- czyli płaskie pojedyncze płytki, zamiast tych poprzednich, z porządnym symetrycznym profilem. Powód prosty- dopiero tak model będzie się wyważał bez balastu (albo z minimalnym). Napędy elektryczne są "niestety" lekkie, szczególnie w tej koncepcji modelu, choć i tak wybrałem najcięższy silnik jaki mam (RAY, waży 240 g).

Tomek- z tą kabiną to jest to samo co z listwą narożną, trzeba tylko powtórzyć to samo (sfrezować, opiłować czy zestrugać) w drugim jeszcze wymiarze. Wklej w to miejsce klocek ze styroduru i strugaj. Potem papier ścierny, czy nawet pilnik zdzierak itd. Jak Ci nie wyjdzie za pierwszym razem, to powtórzysz. Taki pozytyw można okleić taśmą czy folią, zrobić negatyw z gipsu, a potem znowu pozytyw do obkurczenia. Albo jak nie lubisz tych sekwencji związanych z gipsem, to potraktuj styrodur jako wprawkę i powtórz to samo potem z drewnem.

Michał- zlituj się i daj ten film. Chyba, że jednak za wszelką cenę trzymasz się konwencji wszystkich doniesień o UFO (i jeti)- zamazane, kiepskie i prawdziwe/nieprawdziwe- sami wybierajcie! No jeśli tak, to mistrzostwo suspensu- klasyka gatunku

Czyli że małżeństwo modelarskie? Albo cofam wątpliwość- obojętnie, w obie strony dobrze!

Tu Radek chyba otwiera pole do dyskusji- można w nią iść, albo też nie, tylko uznać, że Agnieszka działa w pewnej dziedzinie twórczości (więc nie do końca rzeczywistości), która jest pewnym abstraktem, czyli teorią. Narzędzia ma do tego bardzo precyzyjne, można powiedzieć- prawie doskonałe. Tu jest nawet przewaga nad kimś, kto kiedyś "tymi rękami" strugał, kleił, lakierował prawdziwego PWSa. Mnie ta wyższość nie przeraża, ani nawet razi. Podobne dylematy są np. w muzyce: czy muzyka elektroniczna, to jeszcze muzyka? Czy godzi się używać komputerowej perkusji? Jak fajnie grają, to słucham. Jak"ręczni" muzycy fałszują, to nie słucham. Agnieszka pięknie gra...

Agnieszka- świetny efekt, dobrze wygląda. Jest jak z pod igły, no ale przecież tak w istocie jest- jeszcze nawet niedokończona "nówka' na etapie lakierowania. Kontynuuj dzieło!

No faktycznie piękna! Osobiście chyba bym niczego nawet nie zaczął w takim miejscu budować z obawy, że zrobię bałagan . Ale jak Max nie masz takich obciachów, to tylko pogratulować super miejsca!